Τρίτη 2 Ιουνίου 2020

Το μούδιασμα συνεχίζεται


========
Προσπάθησα να αναρτήσω το παρακάτω κείμενο σε σχόλιο αλλά μάλλον παραείναι μεγάλο. Πάμε λοιπόν old school, άρθρα στα άρθρα και θεματική στο πλάι
========


Αγαπητέ J,

Νιώθω ότι δεν έπιασες τη φιλοσοφία της ανάρτησής μου.

Φυσικά τα δεδομένα στην Αμερική είναι διαφορετικά και φυσικά η μόνη μου γνώση γι'αυτήν είναι μέσα από ειδήσεις/ταινίες/μουσική που περιγράφουν το τι συμβαίνει εκεί.

Επίσης, άρθρα όπως αυτό: https://www.yesmagazine.org/opinion/2017/09/08/my-white-friend-asked-me-on-facebook-to-explain-white-privilege-i-decided-to-be-honest/ , με κάνουν να πλησιάσω στο να κατανοήσω το που στέκομαι ως λευκός στο δυτικό κόσμο.

Αν και συμφωνώ γενικώς με την ανάλυσή σου, θα ήθελα να απαντήσω, όσο πιστεύω ότι συνεισφέρω στον διάλογο.

Παρτ Ουάν
Α)

Σίγουρα η ροές μεταναστών είναι κάτι πρόσφατο για τη χώρα που δεν έχει μια παράδοση εκατονταετιών όπως λες.
Πιστεύω όμως πως είναι ήδη στο παζάρι ως φτηνά εργατικά χέρια, υπάρχει βία απέναντί τους και από την αστυνομία αλλά και από την ακροδεξιά. Δύσκολα βλέπω αφομοίωση γιατί στην χριστιανική ταλιμπανοχώρα που ζούμε, το πρόβλημα του κόσμου πέρα από το χρώμα του δέρματος είναι και το ότι είναι “αλλόθρησκοι”.
Δεν ξέρω πόσο έτοιμη κοινωνία είμαστε για να γίνουμε πολυπολιτισμική αλλά τα δείγματα που βλέπω δεν είναι και τα πιο αισιόδοξα. Ας μην ξεχνάμε τι γίνεται στα σύνορα και τα κέντρα υποδοχής.

Επίσης το πολιτικό κομμάτι και τα κατάλοιπα του Εμφυλίου δημιουργούν μια άλλη διάκριση, αυτή της εξωτερικής εμφάνισης. Φυσικά αν φοράμε όλοι τα ίδια ρούχα, δεν φαίνεται ποιος είναι τι αλλά αν είμαι τζιβάτος με σαλβάρι και δίπλα μου ένας με κουστούμι, σκέψου ποιον θα σταματήσουν για έλεγχο.


Β)

Δεν καταλαβαίνω αν, το ότι υπάρχουν παντού όπλα, αποτελεί δικαιολογία για έναν Αμερικάνο μπάτσο να μπορεί να το τραβήξει για ψύλλου πήδημα, μάλλον έτσι είναι.

Εδώ όμως έχεις μπάτσους που οπλοφορούν, πολλές φορές με πολύ λίγη εκπαίδευση (γιατί δεν είναι όλοι οι μπάτσοι από σχολές πλέον που υποτίθεται ότι μαθαίνουν 5 πράγματα παραπάνω αλλά είναι βύσματα με ρουσφέτια), που κι αυτοί το τραβάνε για ψύλλου πήδημα. Κι αν δεν είναι πιστόλι, θα είναι το γκλομπ το οποίο το έχουν ακόμα πιο εύκολο. Και ναι, αν και δεν είναι το ίδιο με ένα όπλο, ένα δυο χτυπήματα στο κεφάλι απ'αυτό μπορεί να είναι εξίσου φονικά. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που έχουμε δει τελευταία με ωμή βία που στέλνει κόσμο στο νοσοκομείο ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να φτάσουμε σε φόνο για να δούμε το πρόβλημα.
Δική μου παρατήρηση: Στο μυαλό μου είναι πολύ πιο σαδιστικό να σπάσεις κάποιον στο ξύλο από το να τον πυροβολήσεις εξ'αποστάσεως.
Για να μην παρεξηγηθώ, είμαι πολύ πολύ χαρούμενος που δεν είμαστε χώρα που ψωνίζουμε όπλα στα εμπορικά μας κέντρα.




Παρτ Του

Δεν έχω να πω τίποτα παρά μόνο ότι έχω εντυπωσιαστεί με το ότι η ρητορική για “τα μαγαζιά που καίγονται και ότι αυτό δεν τιμά τη μνήμη του νεκρού” και στην αντίπερα όχθη το “εσείς μιλάτε για ζημιές, εμείς μιλάμε για ζωές” είναι διαχρονικά!


Παρτ Θρι.

Ο όρος “white moderate” περιγράφει αυτόν που είναι υπέρ της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης.

Τι περιγράφει όμως έναν άνθρωπο που χαίρεται όταν μία πορεία είναι συγκρουσιακή, κι ας καεί και τίποτα, αλλά για να ξεκουνηθεί από τον καναπέ του πρέπει να υπάρξει κεντρικό γεγονός;
Είναι απαθής; Είναι φοβισμένος;

Εκεί επικεντρώθηκε η αρχική μου ανάρτηση.

Έχω μια κρυφή ελπίδα ότι όσοι είχαμε κάποια πράγματα στο κεφάλι μας και συμμετείχαμε με κάποιο τρόπο στα κοινά, δεν έχουμε ξεχάσει τελείως τις ιδέες μας. Μου φαίνεται αδιανόητο για την πλειοψηφία αυτών που στα 20 ήταν αριστεροί/αναρχικοί/βάλε ό,τι θες εδώ, στα 40 να περάσουν στην άλλη μεριά. Δεν λέω, μπορεί να γίνεις πιο μετριοπαθής σε κάποια πράγματα αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι αλλάζουν τα θεμέλια της ηθικής σου.

Φυσικά μπορεί κάποιος στα φοιτητικά του χρόνια να ήταν αναρχικός επειδή είναι κάτι κουλ και φασέικο-προφανώς δεν αναφέρομαι σε αυτό το κομμάτι.

Αν όμως τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ότι δηλαδή είτε είσαι υπέρ του νόμου και της τάξης είτε απλά κάθεσαι σπίτι σου περιμένοντας “να γίνει κάτι”, πάλι άπραγος μένεις, ίσως επιβεβαιώνεται το παλιό σύνθημα που λέει ότι η σιωπή είναι συνενοχή.

Όσον αφορά τον Ζακ, πιστεύω ότι η αστυνομία ήταν συνένοχη στο φόνο. Είχαν πέσει πάνω του και τον έδερναν. Δεν ξέρω αν θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς αλλά η στάση τους ήταν δολοφονική.


Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι η Αμερική δεν είναι πολύ μακριά.




Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020

Περί Χαμού και Μουδιάσματος

Σκέψεις επί του προηγούμενου ποστ:
Για το δικό μου θα αρχίσω από τα πολυφορεμένα αυτές τις μέρες του MLK
Certain conditions continue to exist in our society, which must be condemned as vigorously as we condemn riots. But in the final analysis, a riot is the language of the unheard. And what is it that America has failed to hear? It has failed to hear that the plight of the Negro poor has worsened over the last few years. It has failed to hear that the promises of freedom and justice have not been met. And it has failed to hear that large segments of white society are more concerned about tranquility and the status quo than about justice, equality and humanity. And so in a real sense our nation’s summers of riots are caused by our nation’s winters of delay. And as long as America postpones justice, we stand in the position of having these recurrences of violence and riots over and over again. Social justice and progress are the absolute guarantors of riot prevention
και φυσικά 
I must confess that over the past few years I have been gravely disappointed with the white moderate. I have almost reached the regrettable conclusion that the Negro's great stumbling block in his stride toward freedom is not the White Citizen's Counciler or the Ku Klux Klanner, but the white moderate, who is more devoted to 'order' than to justice; who prefers a negative peace which is the absence of tension to a positive peace which is the presence of justice 


Παρτ Γουάν : 'λαδάρα vs Το Μέρικα


"Τουλάχιστον δεν είμαστε Αμερική" , "καλά δοκίμασε τα αυτά στο Μέρικα να μην μπορούν να μετρήσουν τις τρύπες σου" ή Γιατί Δεν Είμαστε Αμερική



Από την μικρή μου φούσκα στην  άκρης της Μεσογείου εγώ 2 τεράστιες διαφορές βλέπω.

Πληθυσμιακή σύσταση και οπλοφορία

Α) Πληθυσμός. Εμείς χωριζόμαστε και πολωνόμαστε με βάση ιδεολογικούς άξονες. Αναρχοάπλυτοι θολοκουλτουριάρηδες βρωμοκομμούνια εναντίων πατριδόκαυλων φασιστών ταγματασφαλίτων. Κανείς που έχει έστω μια μικρή ιδέα τι γινόταν κατά τον εμφύλιο δεν θα πει πως είναι αδύνατον να βλέπεις τον άλλο σαν "λιγότερο άνθρωπο" απλά επειδή έχει άλλες πολιτικές απόψεις. Σαφώς γίνεται, και έγινε και θα γίνεται. Θεωρώ όμως πως είναι ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ. Ακόμα και  σε ένα βασικό ζωώδες επίπεδο ο κομμουνιστής φαίνεται σαν εσένα μέχρι να μιλήσει. Ο μαύρος/καφέ/κίτρινός/άλλο, ειδικά εάν φέρεις μια Α προκατάληψη ή εάν είσαι σε πιεσμένες συνθήκες (όπως πχ τεράστιου αναβρασμού με βάση φυλετική βία) είναι πολύ εύκολο να μεταφραστεί ως ένα επικίνδυνο "ΑΛΛΟ", από την άλλη άκρη του τετραγώνου. 

Επιπλέον παρά τις διώξεις και τον αντικομμουνισμό κλπ σίγουρα ΔΕΝ έχουμε εδώ και εκατονταετίες κατηγοριοποιήσει κάποιους σε ένα γενικό underclass που είτε νόμιμα είτε παράνομα στερείται δικαιωμάτων και επιφορτίζεται με υποχρεώσεις βάση καταγωγής.

Άρα με το καλημέρα η δυναμική είναι διαφορετική. 

Αυτό να περιμένετε να αλλάξει. Μετανάστες νόμιμους ή μη (αδιάφορο) έχουμε και θα έχουμε και αυτοί θα γίνουν Έλληνες Ελληνότατοι με φραπεδιά και μπάλα και "που'σαι ρε μαλάκα" και φτιαγμένο eπαπάκι και θα καγκουρεύουν και θα πηγαίνουν σε κλαμπ και παραλίες. Αλλά θα είναι μαύροι/καφέ/κίτρινοι.

Αυτή τη στιγμή κανείς δεν φοβάται "εξέγερση" των "άλλων" επειδή είναι δεδομένο πως είναι λίγοι και τους πατάμε στο σβέρκο. Ούτε οι ίδιοι δεν νοούν να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα, ίσως να μην έχουν αφομοιώσει καν πως δικαιούνται ίσα δικαιώματα και ίδια αντιμετώπιση. Καθώς η Ελλάδα θα γίνεται πιο εμφανησιακά και κληρονομικά πολυπληθυσμική, θα φανεί εάν θα τα σκατώσουμε όπως οι ΗΠΑ ή όχι. Φυσικά θα μου πεις οκ, δεν θα τους βάλουμε στο παζάρι για να ψωνίζουμε εργατικά χέρια ούτε θα τους ξεριζώσουμε από οποιαδήποτε κουλτούρα και παράδοση μπορεί να έχουν, αλλά θεωρώ πως η δυναμική μπορεί να υπάρξει στο μέλλον.

Β) Rooty-tooty point-and-shooty

Τα όπλα που μπλα μπλα αυνάνα τα δικαιώματα μπλα μπλα θα ρίξω τυρρανικό καθεστώς μπλα μπλα και λοιπά LARPing εγώ βλέπω να έχουν προκαλέσει την πάρα πάρα πάρα πολύ προβλεπόμενη αντίδραση.

Όπλα παντού = ευκολότερο να βρεις όπλο. Νόμιμα ή παράνομα. Το αγοράζεις ή το κλέβεις ή το αγοράζεις παράνομα ή ξέρεις έναν που ξέρει έναν άλλο ή ή ή.

Το αποτέλεσμα είναι μια χώρα που μπορεί να μην έχει όπλα παντού, αλλά όταν είσαι μπάτσος είναι λογικό λογικότατο, αυτονόητο να έχεις στο μυαλό σου πως "ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχει όπλο παντού". Ως αποτέλεσμα, ο αστυνομικός είναι πολύ πιο στην τσίτα. Και καλλιεργείται ένα κλίμα. Μπορεί στην πόλη σου να είστε όλοι φιλαράκια αλλά "να τι γίνεται" παραέξω. Να το circlejerking για το πως "θέτεις τη ζωή σου σε κίνδυνο κάθε μέρα". Να η δικαιολογία για το νέο παιχνίδι 15τόνων και 50χιλιοστών που πήρε το τμήμα σου. Να που ο απλά λίγο αγχωμένος πρωτάρης δεν σκέφτεται "θα κάνω μαλακία" αλλά "θα με σκοτώσουν? Έχει όπλο? Και άμα έχει όπλο?".

Σε λευκούς και μαύρους και ό,τι ΓΕΝΙΚΑ παρατηρείται πως η αστυνομία των ΗΠΑ έχει μια σχεδόν φοβική στάση, τα όπλα βγαίνουν για πλάκα. Και εν μέρη είναι λογικό.

Όχι σωστό ή δίκαιο. Λογικό, μέσα στον όλο παραλογισμό.

Φανταστείτε τα αντίστοιχα να τα έλεγε Έλληνας αστυνομικός. "Τον πυροβόλησα επειδή έκανε μια απότομη κίνηση και φοβήθηκα για τη ζωή μου". "Χρειαζόμαστε θωρακισμένα για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον οπλισμό των εκγληματιών". Δεν θα ασχολούταν καν κανείς ούτε 3 δευτερόλεπτα με την ορθότητα των δηλώσεων, είναι αστείο στην Ελληνική πραγματικότητα.

"Κάνεις λάθος το έχουν ήδη πει ως δικαιο-" και πάμε στο παρτ του.

Παρτ του: Η Κοινή Γνώμη και η Κερκίδα.

"Ε όταν καίγεται η πόλη τι θες να κάνουν να κοιτάνε" ή αλλιώς "Γιατί Δεν Είναι Όλοι Στους Δρόμους?".


Επειδή φίλε D-Klein, είναι οι "white moderates" του MLK.  Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν καμία επανάσταση, θέλουν την ησυχία τους. Η επανάσταση γίνεται όταν οι αδικίες επηρρεάζουν την ησυχία μεγάλου μέρους του πληθυσμού, όπως για παράδειγμα της "μαύρης αμερικής" που όσο και να θέλει την ησυχία της, κακοποιούνται και δολοφονούνται.

Παρατηρώντας τα σχόλια θα δεις πως πάντα μα πάντα μα πάντα υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που προσπερνάει την επικεφαλίδα και πάει κατ'ευθείαν στις αγγελίες. Αντί το πρώτο μέλημα να είναι "η αστυνομία έχει γίνει στρατός κατοχής", είμαστε στο "ναι αλλά σπάνε βιτρίνες και καταστήματα". Θεωρώ πως για κάποιους αυτό είναι εσκεμμένος αποπροσανατολισμός. 

Αλλά για κάποιους άλλους είναι δικαιολογία για τον εαυτό τους. Είναι ο λόγος που αυτοί κάθονται ήσυχοι, δεν θα συμμετάσχουν σε βανδαλισμούς, ναι λάθος αυτό που έκανε η αστυνομία αλλά οι διαδηλώσεις δεν είναι πλέον για τον Φλόυντ είναι απλά riot, θα συμμετείχαν σε μια ειρηνικότατη πορεία αλλά αρνούνται να δώσουν την "ψήφο" τους σε αυτό το ανεξέλεγκτο μπάχαλο.

Αυτή η δικαιολογία θα υπάρχει σε κάθε βήμα, κάψανε καταστήματα, βάψανε τοίχους, κλείσανε την κυκλοφορία, μίλησαν άσχημα σε μπάτσο, ναι αλλά δεν μου αρέσει πως ντύνονται, ναι αλλά δεν είναι τώρα η στιγμή..

 Έχει ήδη γίνει. 

"Αλλά καίνε καταστήματα" - Τώρα
Ναι αλλά βανδαλίζουν τοίχους - Τώρα, Gx, συχνότατο
"Ναι αλλά κλείνουν την κυκλοφορία τι χρωστάνε οι οδηγοί" - Περασμένες πορείες  BLM
"Ναι αλλά πως ντύνονται έτσι" - Occupy Wall Street
"ναι αλλά δεν είναι τώρα η στιγμή.." Colin Kaepernick

Διότι χωρίς αυτή τη δικαιολογία είσαι απλά ένας μαλάκας που κλείνει τα μάτια σε αδικίες, που δεν θυσιάζει ούτε μια τρίχα για έναν δικαιότατο σκοπό, που ζει στη φούσκα του και όλα οκ. Και ΕΙΣΑΙ αυτός ο μαλάκας, οι περισσότεροι είμαστε. Είπαμε κανείς δεν θέλει να αποφεύγει πλαστικές σφαίρες ή να μπουκώνει δακρυγόνα το Σαββατοκύριακο του.

Η κοινή γνώμη είναι ετοιμότατη, primed άμα θες να αρπαχτεί από οποιαδήποτε δικαιολογία γιατί η "επιστροφή στην κανονικότητα" είναι η σωστότερη λύση και γιατί δεν οφείλει ή έχει ηθική υποχρέωση να ξεσηκωθεί.  Οι μπάτσοι, ή μάλλον το σύστημα, έχει τρελό πλεονέκτημα εδώ, ακόμα και όσοι διαφωνούν μαζί τους θα εξαντλήσουν τις διαθέσιμες δικαιολογίες μέχρι να φτάσουν στο "οκ δεν πάει άλλο". 

Και φυσικά, αυτό φαίνεται από τα τρέχοντα γεγονότα. Αυτό που γίνεται κατά τη διάρκεια του ξεσηκωμού, είναι και αυτό που απέτρεπε τον "ξεσηκωμό". Το μπαμ έγινε επειδή δεν υπήρχε ΚΑΜΙΑ δικαιολογία. Όλα σε βίντεο, μηδέν αντίσταση, σε 8 λεπτά όχι σε κλάσμα δευτερολέπτου, χαλαρός όχι στην τσίτα, με κόσμο να του φωνάζει ακριβώς τι συμβαίνει, όχι εν αγνοία. Δεν μπορούσε να στηθεί καμία από τις κλασσικές πίπες που λένε και περνάει στο ντούκου και αθωώνεται ο μπάτσος. Αντιστοίχως και στα Rodney King riots, δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά ήταν αδιαμφισβήτητο τι έγινε και πως η δικαιοσύνη το αντιμετώπισε. Δεν μπορούσε να υπάρξει δικαιολογία από κανέναν για το πως "ε οκ πολύπλοκο το ζήτημα".

Παρτ Θρι: Το Μαγαζάκι της Ψαροκώσταινας

Wait, does that make me an asshole?


Ξέρω γω? Περίπου? Είμαστε σίγουρα οι white moderates αυτή τη στιγμή, "ναι συμφωνούμε ΑΛΛΑ". 

Αλλά ως σωστή αμερικανική ιστορία ας μας δώσουμε μια άφεση για το happy ending. Ή έστω ένα "κοίτα δεν είναι το ίδιο".

Λόγω των διαφορών που είπαμε, η κλίμακα μας είναι πιο μικρή.
Δεν κυνηγιέται μια φυλετική ομάδα, αλλά πολιτικές ομάδες. Οι φυλετικές απλά κάνουν μόκο για να μη φάνε καμιά αδέσποτη. Δεν δολοφονείται αβέρτα κόσμος, απλά τρώει ξύλο και δικαστήρια. Δεν απειλή τη ζωή σου καθημερινά η αστυνομία απλά σε τραμπουκίζει.. Έχουμε άλλη πραγματικότητα, προς το παρόν, που κάνει ακόμα πιο εύκολο το "κοίτα, ας μην βγούμε να μαζεύουμε ξύλο σήμερα".

Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί σε πολύ πολύ πολύ λιγότερα περιστατικά τα οποία παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Και τον Κωστόπουλο δεν θα τον έβαζα στο ίδιο τσουβάλι, δεν θεωρώ πως είναι καν συγκρίσιμες οι καταστάσεις. Η αστυνομία ήταν ΑΧΡΗΣΤΗ αλλά όπως το βλέπω ο ιδιώτης σκατόψυχος τον δολοφόνησε. Δεν είναι το ίδιο με τον αργό στραγγαλισμό από την αστυνομία η οποία βρίσκεται δεκαετίες στο απυρόβλητο με αβέρτα δολοφονίες όπως στις ΗΠΑ.

Και πάλι, όπως είδαμε όλοι οι δικαιολογίες για τον μέσο Έλληνα ήταν πολλές. "Πρεζάκι", "Πήγε να κλέψει", "Θα πέθανε από ναρκωτικά", "Αμυνόταν ο ιδιοκτήτης" κλπ. Τα είπαμε, η κοινή γνώμη ψάχνει απεγνωσμένα ένα "γι'αυτό δεν χρειάζεται να ασχοληθείς" και εκεί υπήρχαν άφθονα.

Μεγάλη η αδράνεια της κανονικότητας, μικρότερα τα εμπόδια σε αυτή = σπανιότερη και μικρότερη η προσπάθεια μας.


Και ξέρεις, εγώ βλέπω μια άλλη όψη του "θα μεγαλώσεις", όχι το "θα τα ξεχάσεις" αλλά το "η γνώση παραλύει". Μικρότερος μπορούσα να βλέπω λευκό-μαύρο, όσο μεγαλώνω και βλέπω αποχρώσεις του γκρί, η αποφασιστική δράση γίνεται όλο και δυσκολότερη. Όχι απλά επειδή "θέλω την ησυχία μου" αλλά επειδή δεν ξέρω καν ποιά φασαρία να διαλέξω. Επειδή από έναν 20χρονο δέχεται ο κόσμος το "τον πούλο η αστυνομία, έξω όλοι, καταργήστε την", από ένα 40ρη ζητάνε αντιπροτάσεις και πάντα με την αριθμομηχανή στο χέρι ώστε όταν το άθροισμα ξεπεράσει το Χ να ακούσεις "και ποιός θα τα πληρώσει αυτά σε χρεωκοπημένη χώρα?".


Αυτά, είπα να γράψω μερικές χύμα σκέψεις. Ναι ξέρω πως έπρεπε να το είχα σχεδιάσει καλύτερα με αρχή-μέση-τέλος.

Σάββατο 30 Μαΐου 2020

Το Μούδιασμα

Με αφορμή τη δολοφονία του George Floyd, έκανα κάποιες σκέψεις τις οποίες ήθελα να μοιραστώ.

Ο  "ηλίθιος Αμερικάνος" έχει αυτή τη στιγμή πολύ υγειέστερα αντανακλαστικά από τον μέσο "μάγκα Έλληνα" απέναντι σε μια κρατική, ρατσιστική δολοφονία on camera.

Σε αντίστοιχη περίπτωση,στη δολοφονία του Ζακ ο μέσος "σκεπτόμενος" άνθρωπος  έψαχνε να δει τι έγινε κι αν ο Ζακ ήταν ληστής ή πρεζάκι και μετά από 2 μέρες "Α, ναι, ήταν ακτιβιστής, ας κάνουμε πορεία".

Και τα περιστατικά αστυνομικής βίας στην Ελλάδα είναι άπειρα και βγαίνουν συνέχεια στο φως καινούρια πράγματα. Βίαιες εκκενώσεις πλατειών, ξυλοδαρμοί πολιτών,λεκτική-σεξιστική βία στο δρόμο, ντου σε σπίτια, πανεπιστήμια, καταλήψεις - πολλά έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό.
Φυσικά καταστολή είναι και περιπτώσεις άρνησης βασικών δικαιωμάτων σε κρατούμενους (που για κάποιο λόγο προέρχονται κυρίως από τον Α/Α χώρο) σε αντίθεση με ληστές που φοράνε κουστούμια κι ενώ έχουν κλέψει εκατομμύρια, είναι έξω και παρτάρουν. Για καράβια με ηρωίνη και μάρτυρες που πεθαίνουν μυστηριωδώς, δε χρειάζεται να πω κάτι.

Η συνεχής οικονομική κρίση και φτωχοποίηση του κόσμου, οι εμφανείς ανισότητες αναλόγως του ποιος είσαι,η ψυχολογική βία που δέχεται ένας άνθρωπος που δεν ξέρει αν θα έχει φαΐ για το παιδί του είναι πράγματα τα οποία, θεωρητικά οδηγούν σε μαζική εξέγερση.  Γι'αυτό, κράτος και κεφάλαιο, δείχνουν τα δόντια τους με κάθε ευκαιρία. Και φυσικά σε αυτήν τη διαδικασία κάνουν και λάθη τα οποία όμως περνάνε στο ντούκου. Γιατί εμείς δεν κάνουμε απολύτως τίποτα.

Πού είμαστε λοιπόν; Που είναι η γενιά μας που μεγάλωσε στα λούσα και θα πεθάνει στην ψάθα; Η γενιά του Αρσένη, του ΑΣΕΠ, του Μάη και του Ιούνη. Γιατί έχουμε μουδιάσει τόσα χρόνια; Μπορώ να καταλάβω ότι από το 2015 στο 2019 κάποιοι από μας, καλώς ή κακώς δεν έβλεπαν τον εχθρό στην κυβέρνηση αλλά έναν μακρινό τους σύντροφο. Αν και ακόμα πιστεύω ότι δεν είναι το ίδιο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ήταν λάθος μας αυτό το συγχωροχάρτι. Εξάλλου ο Ζακ δολοφονήθηκε το 2018, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Αλλά και πριν το 2015 που ήμασταν; Όλα τέλειωσαν τον Φλεβάρη του '12; Μήπως τον Δεκέμβρη του '08; Μήπως απλά μας κυρίευσε ο φόβος;

"Και τι μας λες ρε D-Klein και κλάιν μάιν;", θα μου πείτε." Να βγούμε να τα κάψουμε όλα όπως στη Μινεσότα;"

Δεν ξέρω.

Γι'αυτό και τα γράφω, μπας και σκεφτώ κάτι διαβάζοντάς τα.
Η επίκλησή μου στη γενιά του Αρσένη είναι κάτι που έχω εδώ και καιρό στο μυαλό μου. Γιατί πιστεύω ότι εμείς οι 35-45 είμαστε μια γενιά που, ειδικά τώρα, θα μπορούσαμε να επηρεάσουμε τα πράγματα. Είμαστε σε ένα ηλικιακό peak-αρκετά "ώριμοι" ώστε να έχουμε φάει πήξιμο με τη ζωή μας και ας πούμε ότι ξέρουμε 5 πράγματα γι'αυτήν αλλά αρκετά νέοι ώστε να αντέχουμε ακόμα και ίσως να έχουμε όνειρα, μπας και κάνουμε κάτι για να γεράσουμε σε ένα καλύτερο αύριο.

Αλλά μήπως είναι τελικά  αυτό που μας έλεγαν όταν ήμασταν νεότεροι ότι "Θα μεγαλώσεις και θα τα ξεχάσεις αυτά"
Κι εγώ που δεν τα έχω ξεχάσει "αυτά" και γράφω σεντόνι που δε θα διαβάσει κανείς σημαίνει ότι έκανα το κομμάτι μου; Ένα μικρό λιθαράκι για να γίνει καλύτερος ο κόσμος; Μπορώ τώρα να απολαύσω τη μέρα μου ήσυχος ότι "κάτι έκανα κι εγώ";

Όχι, δεν έκανα τίποτα.
Αυτό ήταν κάτι σαν ψυχοθεραπεία, είχα καιρό να γράψω.

"Και σε ξαναρωτάω ρε D-Klein, τι θες να κάνουμε;"

Δεν ξέρω.
Μάλλον απλά με κυρίευσε ο φόβος.
Και γι'αυτό είμαι μουδιασμένος.


Επί του πιεστηρίου: Με το που έγραψα το κατεβατό μου και γύρισα στο scroll down στα κοινωνικά δίκτυα, το πρώτο πράγμα που είδα είναι αυτό το άρθρο: https://3pointmagazine.gr/we-can-t-breathe-ki-apo-tin-ypokrisia/ . Τροφή για σκέψη λοιπόν.