Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΦΙΛΙΟ (1999-

Οσο μερικη προσπαθουν να κσεχασουν ,εγο δε θα μπορω να(*)


Ολα ξεκινησαν σα μια απλη διαφωνια με ταξι φιλων.Σα μια κλασικη κοκορομαχια ,απλα αντι για κοκκορια το σκηνικο ειχε ανθρωπους.Μη τα πολυελεω,καποτε στο μακρυνο 1999,ηταν δυο φιλλοι,που ο ενας μονο ειχε πυτιριδα ,αλλα ο αλλος ηταν αφτος που ειχε τα μακρια μαλλια.Και αφτο ηταν το ενα παραδοκσο.Το αλλο ηταν πως αν και φιλοι ειχαν διαφορετικες αποπσεις για τη μουσικη.Ο ενας υποστηριζε πως καθετι που του ακουγετε καλα στο αφτι ειναι και καλο.Ο αλλος ενας ελεγε πως καθετι περα απο το καθαρο,ωμο,αγριο και σιναμα αγνο πανκ ειναι πις οφ σιτ ναουμε. Συχνα στις κυνες τους εξοδους η σηζειτηση αυτη μονοπολουσε…δε ξερω τι αλλα μονοπολουσε.Βεβαια αυτος με τη πυτιριδα,καθοτι λιγο πιο συνηδητοποιημενος ,ομολογουσε το προβλημα.ξεκινωντας τα λογιδρια του ως εκσης «Ενταξει,εχω και καιρο να γαμησω αλλα εγω πιστεβω πως.....».Και καπως ετσι αρχιζανε οι πολυωρες εκεινες λεκτικες ξιφομαχιες τους.

Δεν αργησε ομος μια μερα να γινει το κακο.(Για να επαληθεφτει για αλλη μια φορα ο τραγικος ποιητης Χοιρωνας που ελεγε πως το Κακο εινε παντα συνεπες στα ραντεβου του μαζι σου ,ειναι εκει απο τη προηγουμενη μερα και σε περιμενει.Σε αντιθεση με το Καλο που εχει αμφισεξουαλικες τασεις ,με συνεπεια τη μια να μεταμορφωνεται σε θεογκομενα ,ξανθια ,βυζαρου με τελεια κουρμπα οποτε δεν εχει κανενα λογο να ερθει στο ραντεβου μαζι σου και σε στηνει και την αλλη να μεταμορφωνεται σε νταλικιερη,τριχωτη αρκουδα με δυο αρχιδια να κρεμονται σα μουχλιασμενα συκα που σε περιμενει απο νωρις στο ραντεβου με ανυπομονησια,αλλα τοτε δεν εχεις κανενα λογο να θες το Καλο σου).

Το κακο λοιπον ηρθε τη μερα που ,οι δυοφιλοι ,τα λεγανε ξανα για τη μουσικη.Ετηχε ομως νατουςακ ουσουν δυο διπλανες παρεες απο τα δυο διπλανα τραπεζια του καφενιου που καθοντουσαν στα Εκσαρχια.Μεμιας τα στρατοπεδα δημιουργηθηκαν,χωριστικανε και η μαχη ξεκινησε.Οποιος δεν ητανε εκει αυτοπροσωπος δε μπορει να πει με ακριβεια τι εγινε.Εγω δεν ημουνα.Για αυτο θα τ απω πως τα φανταζομαι.Σιγουρα οι γκομενες απο τις παρεες πηγανε με τον πιο ωρεο απο τους δυο φιλους ,δηλαδη αφτον με τα μακρυα μαλλια.ο αλλος,αυτος με τη πυτιριδα πηρε μαζι του ολους αφτους που ειχανε πυτιριδα και αφτοι ,αλλα και τους αληθινους πανκιδες ,που δε βαζουνε νερο πουθενα .

Η Πρωτη μαχη κρατησε ενα ολοκληρο βραδυ ,μεχρι το επομενο πρωι.Και οταν τελιωσε ολοι νομισαν πως ηταν απλα μια ασχημη νυχτα που εφταιγε η καλοκερινη πανσεληνος.Ομως την ιδια μερα εστιες φωτιας αναψαν σε ολη τη χωρα.Σε καθε εναλακτικο καφενειο,καθε φητιτικο και καλιτεχνικο στεκι μενονταν αγριοι ξυλοδαρμοι μεταξυ των δυο στρατοπαιδων.

Και να στε σιγουροι πως η διαμαχη αυτη ,ο γνωστος Ενφιλιος δε θα ειχε τελειωσει ποτε αν δεν εμφανιζοτανε ως δυο μαγιας ο Σωτηρας με το Φλαουτο.Ηταν στη τελικη μαχη στα Τεμπη.Οποιπος δεν ηταν εκει δε μπορει να πει με ακριβεια τι εγινε.Εγω δεν ημουνα.Ηταν λοιπον με βεβοτητα τουλαστιχον ενα εκατομυριο απο τη μια μερια και ενα απο την αλλη.Κρατουσαν δισκους βινιλια,εμπιθρι,βιβλους της πανκ,οτι ειχε ο καθενας κε μπορουσε να κρατησει με το ενα χερι.(* *).

Ξαφνου ,αναμεσα στα δυο στρατοπεδα μια πυρινη γραμμη ,χωρισε στα δυο το πεδιο μαχης.Πανω στις φλογες περπατουσε ενας Οργανοπεκτης .Επαιζε φλαουτο.Λενε πως το πεξιμο του ηταν τοσο μαγεφτικο που ολοι αρχισανε να κλενε και να αγκαλιαζοντε.
Αλλα ακομα και αυτο δεν εφτανε για να σταματησουν οι εχθροπραξιες.Μολις ομως γυμνωσε τα ποδια του μπροστα σε ολους ,τοτε στη θεα αυτου ,ολοι καταλαβαν πως αυτος που ειχε ερθη δεν αστειευοτανε καθολου.Και ο πολεμος τελειωσε.Με τη τελεφταια αποκαλυψη,νομιζω πως η Ιστορια καλυφτηκε ολοσκερως απο πεπλο μηστηριου ,και ως γνησιος ιστορικος(και εραστης της αληθειας) μπορω να αποχωρησω απο αυτο το ποστ με τη συνηδηση καθαρη.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Το ονομα του ποτε δεν εγινε γνωστο αλλα στους εναλακτικους κυκλους της Αθηνας εινε γνωστος ως Λουλουμπαμπουλα- ο Φλαουτιστας με τη Τελεια Κουρμπα.
Για οσους γνωριζουν τη σημαινει στην ιστορια και εξελικση του ανθρωπινου γενους η τελεια κουρμπα ,δε χρειαζονται επεξηγησεις .
Για οσους δε κσερουν ,τους αδαεις,συνιστω τον Επτατομο Τομο (?)
«Η Αναζητηση της Τελειας Κουρμπας-ανα τους Αιωνες»του Δοκτωρος Σεξολογιας Χοιρωνα Πολυερωτα.

(*) χεσω.

.(* *)Ιστορικη σημειωση
Γιατι με το αλλο τραβουσανε μαλακια.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Ακουστικό πανκ-ροκ, τα κομμάτια που αγαμήσαμε.

B: Σε όλη μου τη βόλτα στο ίντερνετ δε βρήκα κάτι που να με ενδιαφέρει σήμερα... Εκτός από ένα event την άλλη Τρίτη στο Κ-44. “Acoustic Punk Rock – Tα κομμάτια που αγαπήσαμε”.


Α: Acoustic punk rock??? Φωτιά!! Παλιοκαριόληδες!


Β: XAXAXA


A: Δεν είναι καν αστείο!


B: Έλα ρε μαλάκα, δε σου άρεσε το Τονυ & Τζόεϊ? ΝΟFX διάφορα ακουστικά?


A: Έστω οτι μου άρεσαν κάποια (που χλωμό...) το ζήτημα είναι άλλο... πως αυτός ο μαλακο-τίτλος “τα τραγούδια που αγαπήσαμε” και α-ου ας τα παίξουμε ακουστικά τι ωραίο tribute, εξισώνει τα τραγούδια αυτά με την κάθε ποπ-ο-μαλακία που έχει παιχτεί από την απαρχή της μουσικής μέχρι σήμερα και η οποία έχει αξία μόνο ως μουσειακό ή νοσταλγικό αντικείμενο. Acoustic this, acoustic that και έλα να το ακούσεις acoustic… Τι ωραία, θα έχεις μια ευχάριστη και εύπεπτη μελωδία σε μια κωλοακουστική, κωλοκιθάρα με τη νοσταλγία και γραφικότητα κερασάκι στη τούρτα! Αυτά τα δύο θα σε κάνουν να περάσεις καλά... κι εγώ λέω σε αυτό το ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΑΣ ΠΟΖΕΡΟΙ! Ήταν, είναι και θα είναι τραγουδάρες και το να βγάζεις την επιθετικότητα και το τούτκα-τούτκα είναι σα να ευνουχίζεις το κομμάτι. Και γιατί το κάνεις? Επειδή είσαι μαλάκας, επειδή ήταν μόδα, επειδή τα άκουγες για να λες οτι τ’ ακούς... Επειδή το Against the grain ήταν τσιτάτο για σένα κι όχι θλιβερή αλήθεια, επειδή το Suffer νόμιζες οτι μιλάει μόνο για τους φτωχούς, Επειδή ποτέ δεν ταυτίστηκες με κάποιο από αυτά, επειδή όταν ο τραγουδιστής ωρυόταν ότι θέλει να τα γαμήσει όλα, εσύ δεν ήθελες. Εν ολίγοις, άντε γαμήσου τρέντουλα, τράβα φόρα κάνα πανκ Paul Frank μπλουζάκι, τράβα ψηλά τις λευκές σου κάλτσες και ψόφα σε μια σκοτεινή γωνιά.


Β: H ανάλυση σου, όσον αφορά το μουσικό μέρος έχει ένα point. Ξέρεις τι σημαίνει τουτκα-τουτκα για μένα. Παρ’ oλ’ αυτά τα κομμάτια αυτά για μένα είναι ποιήματα, είναι στίχοι που με τη βοήθεια της μουσικής παίρνουν άλλη υπόσταση. Το να ακούσεις δηλαδή το όποιο κομμάτι με άλλη μουσική ή ακουστικά σου δίνει μια άλλη οπτική και μια άλλη προσέγγιση. Θα μπορούσε να γίνει χιπ-χοπ. Η ακουστική έκδοση είναι η λύση όταν δεν έχεις όργανα κι έχεις μια κιθάρα και μια παρέα για sing-a-long.


A: Ναι... κι ένα μαγαζί να παίξεις... Μακάρι να το ήξερες νωρίτερα για να φέρεις και όργανα...


Β: Αν στο Κ-44 βάλεις ολόκληρη μπάντα να παίξει, δεν αντέχεις να είσαι μέσα... Γίνεται της πουτάνας...


Α: Αλλά όχι... Περνούσες απ’ έξω, είδες φως και μπήκες.... “Ω, είσαι γαμάτος” σου είπανε και σε παρακάλεσαν να παίξεις κάτι, αλλά οϊμέ δεν είχες όργανα. Ευτυχώς κάποιος πλανόδιος σου δάνεισε τη κιθάρα του και κατάφερες να παίξεις “Tα Tραγούδια που Αγαπήσαμε”. Μετά με κάποιο μαγικό τρόπο γύρισες πίσω στο χρόνο και το ανακοίνωσες εκ των προτέρων... Το επιχείρημα σου περί Κ-44 είναι σα να λες ο ζωολογικός μας κήπος είναι μικρός, οπότε τα λιοντάρια είναι μόνο από τη μέση και κάτω.

Β: Οκ. Το δέχομαι αυτό. Oποτε λέω το εξής: Πώς καλή ώρα, στη παραλία της προάλλες, παίζαμε ό,τι να’ ναι στη κιθάρα γιατί αυτό είχαμε? Ε φαντάσου το ίδιο σε μαγαζί. Με τσάμπα είσοδο, με ψήνει.


Α: Ρε μαλάκα αυτό δεν ήταν κάτι οργανωμένο... Άμα μπορείς να γαμήσεις, μη βιάζεις...


(...)



B: Άσε που σκέφτηκα το πιο σημαντικό.


A: Σου πήρε λίγη ώρα...


B: H πλειοψηφία των κομματιών αυτών, γράφτηκαν σε ακουστική κιθάρα και μετά πήγε ο τύπος στη πρόβα και είπε, ορίστε.


Α: Ναι και μερικά μπορεί να τα σιγομουρμούριζε ο τύπος στο λεωφορείο... ας τα παίξουμε όλα έτσι... Αυτό το επιχείρημα σου πήρε 47 λεπτά ?


B: Όχι, απλά το σκέφτηκα τώρα και στο είπα. Δεν είναι επιχείρημα, είναι η αλήθεια.


A: Και ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή. Κι αυτό είναι αλήθεια και εξίσου άσχετο με αυτό που συζητάμε...









Βυζιά ή αξιοπρέπεια ?