Η Εκκένωση

Εν καιρώ πολέμου, ποτέ δεν ακούς το διάγγελμα του εχθρού. Είναι ό,τι χειρότερο για το ηθικό. "Θα συντρήψω τα ποντίκια και τις κατσαρίδες που εξαπλώνουν την αρρώστια. Η Λιβύη ηγείται τριών ηπείρων: Αφρικής, Ασίας και Ν. Αμερικής. Έγω έφτιαξα την Λιβύη, εγώ θα την καταστρέψω. Η Λιβυή είμαι εγώ! Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα!" είπε στην πρώτη συνέντευξή του. Όπως ήταν φυσικό, πόλλοι φοβήθηκαν την αντεπίθεση του καθεστώτως και πολλοί θέλουν να εγκαταλείψουν. Γίνονται προσπάθειες, ξένοι γιατροί και νοσοκόμες να μεταπειστούν και να μείνουν στα πόστα τους. Ο κόσμος της Λιβυής τους έχει ανάγκη.

Η σφαγή στην Τρίπολη συνεχίζεται. Οι διαδηλωτές καίνε το "Σπίτι του Λαού" -το υποτιθέμενο κοινοβούλιο- στην Πράσινη Πλατεία. Οι νεκροί φέρεται να φτάνουν πλέον κάποιες χιλιάδες. Η κατάσταση παραμένει εκτός ελέγχου. Δύο φρεγάτες που στέλνονται να επιτεθούν στη Βεγγάζη, αποσχίζονται και πάνε στη Μάλτα, ενώ ένα ακόμα αεροπλάνο που στέλνεται στη Βεγγάζη για βομβαρδισμό, ο πιλότος το ρίχνει στη θάλασσα και πέφτει με αλεξίπτωτο. Η αεροπορία με ανακοίνωση εγκαταλείπει και επίσημα το καθεστώς.

Ο Καντάφι χάνει συνέχεια έδαφος. Η πρώτη πόλη της Δυτικής χώρας που πέφτει, στους αντικαθεστωτικούς είναι η Μιζουράτα κι ακολουθούν η Ζουάρα και η Ζαουία. Μένουν μόνο η Τρίπολη και το Σιρτ. Η Τρίπολη θα πέσει δύσκολα. Το διοικητήριο όπου διαμένει ο Καντάφι με τους γιούς του είναι κάστρο απόρθητο. Κανείς δεν έχει μπει εκεί. Φήμες λένε ότι υπάρχει τεράστια υπόγεια κατασκευή με εφτά υπόγεια. Μέσα έχει χιλιάδες στρατιώτες μισθοφόρους, τις λεγόμενες ειδικές δυνάμεις του - τον Παναφρικανικό Στρατό όπως ο ίδιος τον αποκαλεί. Μόνο με αυτούς τους πραιτωριανούς παραμένει. Όσο η Τρίπολη δεν πέφτει η κατάσταση στη δυτική χώρα παραμένει ρευστή!

Από τη Βεγγάζη μαθαίνουμε ότι ο αεροδιάδρομος έχει καταστραφεί για να αποφεχθεί πιθανή αποβίβαση μισθοφόρων. Εκκένωση θα γίνει μόνο με καράβια. H Κινεζική κυβέρνηση έχει νοικιάσει πλοία της ΑΝΕΚ με προορισμό το Ηράκλειο και μετά από κάποιες διαπραγματεύσεις παραχωρεί εκατό θέσεις σε κάθε πλοίο σε ξένους από τρίτες χώρες. Στις λίστες επιβίβασης είμαστε κι εμείς. Οι υπήκοοι κρατών της κοινοπολιτείας και οι Αμερικάνοι θα επιβιβαστούν στο πολεμικό Βρεταννικό πλοίο HMS Cumberland με προορισμό τη Μάλτα. Ενημερώνουμε τον Λίβυο προϊστάμενό μας κι αυτός αναλαμβάνει να οργανώσει την μεταφορά μας από την Ατζιντάμπια στη Βεγγάζη, απ' όπου και θα φύγουν τα πλοία. Θα μεταφερθούμε με Λίβυους οδηγούς και πολιτικά αυτοκίνητα για να μη δίνουμε στόχο. Μαζεύουμε, φορτώνουμε και ξεκινάμε. Φεύγοντας από τον καταυλισμό απ' όπου διαμένουμε, περνάμε το οδόφραγμα που έχει στηθεί για την προστασία του καταυλισμού και φυλάσσεται από αποσχισθέντες από το καθεστώς στρατιώτες, οπλισμένους με ΑΚ-47 και δυό, τρείς κούτες με έτοιμες μολότοφ. Στα check-points στο δρόμο που μέχρι τώρα ήλεγχε η τροχαία, βρίσκονται αντικαθεστωτικοί οπλισμένοι με καλάσνικοφ. Την διαδρομή προς την Βεγγάζη, την έχω κάνει πολλές φορές, τώρα μου φάνηκε τελείως διαφορετική.

Στη Βεγγάζη επικρατεί κλίμα ευφορίας! Φτάνοντας ο κόσμος πανηγυρίζει με την παλιά σημαία και μας κάνει το σήμα της νίκης. Η αυτοργάνωση που επιδεικνύουν εκεί είναι εκπληκτική. Την πόλη την λειτουργούν οι πολίτες αφιλοκερδώς. Ο δρόμος της Πέπσι είναι πιο καθαρός από ποτέ. Ενά από το παιδιά που καθάριζαν, ερωτώμενος είπε πως τώρα είναι δικά μας, πριν ήταν του Καντάφι. Πριν από μερικές μέρες, όταν μιλούσαμε στο τηλεφώνο με κόσμο που ήταν εκεί, ακούγαμε επαναλαμβανόμενους πυροβολισμούς. Τώρα οι πολίτες προσπαθούν να αποκαταστήσουν την τάξη στην πόλη τους.

Φτάνουμε στο Σουηδικό Προξενείο, το οποίο έχει μετατραπεί σε κέντρο οργάνωσης της εκκένωσης και παράλληλα φιλοξενεί ένα σωρό κόσμο που φτάνει στη Βεγγάζη από διάφορα μέρη της χώρας, προκειμένου να φύγει. Η κατάσταση είναι συναισθηματικά φορτισμένη, καθώς κόσμος που ζει κι εργάζεται χρόνια στη χώρα δεν θέλει να αποχωρήσει. Όντας εκεί, μαθαίνουμε τα τελευταία τεκταινόμενα. Η κόρη του Καντάφι, Αϊσα είναι στο αεροπλάνο για Μάλτα, το οποίο όμως δεν παίρνει άδεια προσγείωσης. Κάνει κύκλους πάνω από το νησί, μέχρι να ξεμείνει από καύσιμα και να αναγκαστεί να επιστρέψει στην Τρίπολη. Διάφοροι Ρομπέν των Δασών πηγαίνουν οπλισμένοι σε βενζινάδικα, για να βάλει ο κόσμος δωρεάν βενζίνη. Στην Κατίμπα, το διοικητήριο του Καντάφι που έπεσε στους αντικαθεστωτικούς, βρήκαν φυλακισμένους, γυμνούς κι αλυσοδεμένους στους τοίχους, ποίος ξέρει τι έχουν υποστεί. Άκουν φωνές από τα υπόγεια κι άλλων να ζητούν βοήθεια και δε μπορούν να τους βρουν. Αυτά που ακούμε θυμίζουν εικόνες Χιτλερικού καθεστώτος. Οι εικόνες που δείχνουν τα ΜΜΕ είναι εξευγενισμένες. Συζητιέται η ανάγκη να βγεί ένας άνθρωπος μπροστά, να υπάρξει ένα πρόσωπο που θα δώσει υπόσταση στο κίνημα. Λέγεται ότι κύριοι υποψήφιοι να κάνουν αυτό είναι ο Αμπτελφατάχ Γιούνες, ο πρώην υπουργός εσωτερικών που ηγήται αυτή τη στιγμή του διοικητικού σχήματος που διαμορφώνεται στη Βεγγάζη και ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης Αμπντελτζαλίλ.

Τα σενάρια που συζητούνται είναι δύο: είτε σχηματισμός ανατολικού κράτους στην Κυρηναϊκή, είτε στρατιωτική εκστρατεία προς την Τρίπολη, σαρώνοντας τη χώρα από ανατολή ως δύση. Το Σιρτ όμως, η γεννέτειρα του Καντάφι, είναι κομβικό σημείο καθώς βρίσκεται στη μέση της χώρας και παραμένει πιστό στο καθεστώς, παρ' όλο που με τους αντικαθεστωτικούς τάσσεται κι ο ξάδερφος του Καντάφι. Οι δικοί του άνθρωποι τον εγκαταλείπουν ένας, ένας. Ο ίδιος ο Καντάφι σε νέο του διάγγελμα, λέει ότι η ταραχές είναι δάκτυλος της Αλ-Κάιντα. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα δεν είναι υποκινούμενοι από την Αλ Κάιντα! Μας βοήθησαν, μας φιλοξένησαν, μας είπαν ότι πρώτα θα προστατέψουμε εσάς και μετά τους εαυτούς μας! Το πρόσχημα της Αλ Κάιντα είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, καθώς η οργάνωση είναι ο κύριος στόχος της Αμερικής τα τελευταία χρόνια. Ο γιός του Σέιφ δηλώνει, πως στην Τρίπολη δεν πρόκειται για πυροβολισμούς, αλλά για πυροτεχνήματα του κόσμου που πανηγυρίζει υπέρ του καθεστώτος, πως δεν υπάρχουν μισθοφόροι και πως οι ειδήσεις για χιλιάδες νεκρούς είναι ψέμματα. Επικοινωνιακά παιχνίδια απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να παραμείνουν στην εξουσία! Η παράνοια δεν έχει σταματημό!

Το βράδυ πάμε στο πλοίο, όπου επιβιβαζόμαστε μαζί με 3000 Κινέζους που σχηματίζουν τεράστιες ουρές. Προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη, ποίος είναι να ανέβει και ποιός όχι. Οι Λίβυοι προσπαθούν να βοηθήσουν όποιον επιθυμεί να φύγει. Είναι δικαίωμα σας λένε, είναι δική μας μάχη αυτή. Στο πλοιό επιβαβάζονται εκτός αυτών που είναι στη λίστα, μια ομάδα Βόσνιων και πενήντα Ιταλοί. Έρχονται Λίβυοι και μας δίνουν CD με εικόνες και βίντεο του τι έχει συμβεί. Να τα βγάλουμε έξω να δει ο υπόλοιπος κόσμος τι περνάνε και τι τους συμβαίνει. "Δεν έχουμε ίντερνετ, δεν έχουμε τηλέφωνο βοηθήστε μας! Ο κόσμος πρέπει να μάθει τι γίνεται!".

Οι Λίβυοι δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Αν υποχωρήσουν θα τους σκοτώσει μέσα στα σπίτια τους. "Είμαστε κάτοικοι μιας χώρας με τόσους πόρους, είμαστε μόνο έξι εκατατομμύρια και οι συνθήκες που ζούμε είναι άθλιες. Θέλουμε μια καλύτερη ζωή." Ο Καντάφι δεν θα φύγει εύκολα, αλλά οι ημέρες του είναι μετρημένες.

Το Διαφαινόμενο Τέλος Ενός Τρελού

Η κατάσταση δείχνει να κλιμακώνεται με γεωμετρική πρόοδο. Παρά τις φήμες για την αποχώρηση του Καντάφι, ο γίος του Σέιφ βγάζει λόγο που ουσιαστικά καλεί τον κόσμο σε ενφύλιο λέγοντας χαρακτηρηστικά: "Θα πολεμήσουμε μέχρι και την τελευταία σφαίρα". Η Τρίπολη, ακολουθώντας τη νίκη του κόσμου στη Βεγγάζη παίρνει τη σκυτάλη και μπαίνει κι αυτή στο παιχνίδι. Οι κόσμος αρχικά ξεσηκώθηκε στις γύρω πόλεις και από εκεί, μέσα σε λίγες ώρες άρχισε να κινήται προς την πρωτεύουσα, κατακλύζοντας την, για να ακολουθήσει σφαγή πολύ μεγαλύτερη απ΄όσο μπορούσε κανείς να φανταστεί. Οι ειδικές δυνάμεις ασφαλείας επιτίθενται στο πλήθος με τους νεκρούς να είναι αμέτρητοι. Βομβαρδίζει τους διαδηλωτές με αεροπλάνα! Η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως! Κι όσο περισσότεροι νεκροί, τόσο εξαγριώνεται ο κόσμος, τόσο περισσότεροι καταφτάνουν στην πρωτεύουσα και οι φυλές της δύσης εγκαταλείπουν η μια μετά την άλλη το καθεστώς. Τα εφτά εναπομείναντα τάγματα στρατού, τον οποίο έχει ουσιαστικά διαλύσει και αποδυναμώσει από το 1988 (προκειμένου να δημιουργήσει φρουρές ειδικών δυνάμεων δικές του), αυτομολούν κι ενώνονται με τον κόσμο ανα την χώρα.

Η ανατολική χώρα, ελλείψη αρχής είναι στο έλεος των επιτήδειων, ληστών και ανελέητου πλιάτσικου. Αναπόφεκτη συνέπεια. Χθες το βράδυ, χτύπούσαν την πόρτα μου στις τρείς τα χαράματα για να πάμε το αυτοκίνητο σε άλλο καταυλισμό που φυλλάσεται καλλίτερα, ώστε αν χρειαστεί να έχουμε τρόπο διαφυγής. Η νύχτα πέρασε παρέα με πολιτοφύλακες μέχρι να βγεί ο ήλιος. Το εργοτάξιο με τα γραφεία και τις εγκαταστάσεις λεηλατήθηκε και κάηκε ολοσχερώς ενώ παρακολουθούσαμε τις φλόγες και τους καπνούς από μακρυά. Οι Ασιάτες εργάτες διέφυγαν και κρύφτηκαν στις ανθρωποθυρίδες του αγωγού στον οποίο εργαζόμαστε για να τους μαζέψουν οι Λίβυοι μερικές ώρες αργότερα και να τους φέρουν στον καταυλισμό μας. Κανείς δεν έπαθε τίποτα. Την επόμενη μέρα οι εργάτες έφτιαξαν οδοφράγματα με μπουλντόζες, ενώ κατεύθασαν οικογένειες από φυλές της Ατζιντάμπια προς υπεράσπιση του αγωγού του νερού, των εργατών και τη δική μας. Εδώ υπάρχει φυλετικό δίκαιο και αν ένοπλοι επιτήδιοι είναι να σεβαστούν κάτι, είναι τις οικογένειες και τους αρχηγούς των φυλών. Στη Βεγγάζη κι εκεί τα εργοτάξια των ξένων εταιριών κάηκαν και λεηλατήθηκαν ολοσχερώς. Άνθρωποι που είναι χρόνια εδώ, προσπάθουσαν να κρύψουν τα μηχανήματα τους σε φάρμες γνωστών και φίλων. Τουλάχιστον να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Εν τω μεταξύ κι ενώ στην Τρίπολη o χαμός μαίνεται, τέσσερα αεροπλάνα έχουν σταλεί μέχρι τώρα να βομβαρδίσουν τη Βεγγάζη. Αυτομολούν και τα τέσσερα. Δύο φεύγουν στη Μάλτα και δύο προσγειώνονται στη Βεγγάζη. Συνεχίζει να επιτιθεταί στις πόλεις της ανατολής από θάλασσα και αερά με Αφρικάνους μισθοφόρους, πεζικάριους και αλεξιπτωτιστές στη Ντέρνα. Πολεμάει και σφάζει το λαό του με Αφρικανούς μισθοφόρους! Ο άνθρωπος είναι σχιζοφρενής! Γίνεται κανονικό μακελειό! Μου είναι αδύνατο να καταλάβω τι κάνει; Θα τους σφάξει όλους;

Στην Βεγγάζη γίνονται προσπάθειες σχηματισμού μιας νέας διοικητικής αρχής. Ο κόσμος οργανώνεται φτιάχνει πολιτοφυλακές για να μπορέσει να ελεγχθεί η κατάσταση, οι πλιατσικολόγοι και να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους. Οι αξιωματούχοι παραιτούνται κι εκδηλώνονται υπέρ του λαού και των αντιφρονούντων. Οι Λίβυοι διπλωμάτες ανά τον κόσμο παραιτούνται κι δηλώνουν ανοιχτά την υποστήριξη τους στο Λιβυικό λαό. Στην πρεσβεία του Λονδίνου κατεβάζουν τη πράσινη σημαία και σηκώνουν την παλιά, του Βασιλείου της Λιβύης.

Προσπαθούμε να δούμε πως μπορούμε να φύγουμε. Η Λιβυική εταιρία για την οποία εργαζόμαστε μας είπε πώς θα μας διαθέσει δύο αυτοκίνητα με οδηγούς και ένοπλη συνοδεία ως τη Βεγγάζη. Από τη Βεγγάζη, στο Σουηδικό προξενείο, συντονίζονται οι προσπάθειες εκκένωσης. Δεκαπέντε χώρες προσπαθούν να στείλουν στρατιωτικά αεροπλάνα και πλοία να πάρουν τον κόσμο. Ο προέδρος της Ελληνικής κοινότητας είναι σε συνάντηση αυτή τη στιγμή με τον αρχηγού του διοικητικού σχήματος για να εξασφαλίσει άδεια προσγείωσεις για δύο στρατιωτικά C-130 από Ελλάδα να βγάλουν κόσμο από τη χώρα. Οι Τούρκοι στέλνουν πλοίο για να εκκενώσουν τους Τούρκους υπήκοους. Μια Κινέζικη εταιρία, λέγεται ότι νοίκιασε πλοίο της ΑΝΕΚ για να βγάλει 1000 υπαλλήλους και η Ελληνική κοινότητα προσπαθεί να εξασφαλίσει 100 θέσεις για ξένους. Τα σύνορα με την Αίγυπτο είναι ανοιχτά και η διοίκηση της Βεγγάζης οργάνωνει κονβόι αυτοκινήτων στα Αιγιπτιακά σύνορα από το δρόμο του Τομπρούκ για να εκκενώσει τους ξένους.

Η πόλη του Σιρτ όπου κατοικοεδρεύουν φυλές που παραδοσιακά στήριζαν το καθεστώς όλα αυτά τα χρόνια και κατείχαν κυβερνητικές θέσεις είναι η μόνη που ακόμα υποστηρίζει τον Καντάφι. Αν δεν ενωθούν με τον υπόλοιπο κόσμο οι αντικαθεστωτικοί θα τους σφάξουν. Από εκεί ήταν εξάλλου ο κόσμος που έκανε τις πορείες υπέρ του καθεστώτος.

Ανεπίσημες πληροφορίες αυτή τη στιγμή θέλουν τους διοικητικούς να πιέζουν για το διαχωρισμό της χώρας και σχηματισμού νέου κράτους στην Κυρηναϊκή και την υπόλοιπη ανατολική χώρα που έχει ελευθερωθεί. Ο στρατός ενίσταται σε αυτό, γι'αυτό και δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση. Θα αφήσει άραγε ο Καντάφι αν διατηρήσει το δυτικό κράτος την Κυρηναϊκή χωρίς να την εκδικηθεί;

Κάποιοι λένε ότι είναι θέμα ωρών και πως μέχρι την Παρασκευή θα έχει πέσει. Πόσο να αντέξει ένας τρελός δικτάτορας που πολεμάει τον ίδιο του το λαό με μισθοφόρους;

Η Ημέρα της Οργής

Κανείς δε περίμενε τα γεγονότα να εξελίσσονταν τόσο γρήγορα. Οι πορείες που όλοι πίστευαν ότι θα κράταγαν μιά, δύο μέρες, εκτροχιάστηκαν όταν οι ειδικοί φρουροί ανοίξαν πυρ κατά διαδηλωτών και άμαχου πληθυσμού. Αποτέλεσμα να σκοτώθουν ανήλικα παιδιά, εξαγριώνοντας τον κόσμο και οδηγώντας την κατάσταση εκτός ελέγχου. Η Ανατολική Λιβύη, από την Ατζιντάμπια έως τα σύνορα της Αιγύπτου είναι σε κατάσταση χάους, με το στρατό ανύπαρκτο και την αστυνομία να συμμαχεί κατά πολλοίς με τους διαδηλωτές. Οι φυλές τις ανατολής έχουν επαναστατήσει και πολλές πόλεις κύρηξαν ανεξαρτησία. Δεν υπάρχει αστυνομικό τμήμα στις περιοχές αυτές που να μην έχει καεί. Τα δίκτυα τηλεφώνων και το διαδίκτυο δεν λειτουργούν, ενημέρωση δεν υπάρχει και κανείς δε μπορεί να ξέρει ακριβώς τι γίνεται.

Στη Βεγγάζη μέχρι σήμερα κυκλοφορούσαν Αφρικανοί μισθοφόροι πυροβολόντας στο ψαχνό και ακατάσχετα, με χαραγμένες σφαίρες που σκοτώνουν ακαριαία. Οι νεκροί ξεπερνούν τους 350, ενώ τα νοσοκομεία έχουν ξεμείνει από αποθέματα αίματος και πραγματοποιούν χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό. Κάθε μέρα κηδεύονται καμιά πενηνταριά και ο κόσμος μετά την κηδεία κάνει πορείες προς το κεντρικό διοικητήριο της Κατίμπα (όπου βρίσκεται το οπλοστάσιο), το υπουργείο εσωτερικών και το αεροδρόμιο τα οποία είναι και τα μόνα οχυρά που κρατούν οι μισθοφόροι. Ο κόσμος έχει καταλάβει την υπόλοιπη πόλη, έκαψε το ραδιοφωνικό σταθμό, τις λαϊκές δημαρχείες, μπήκε στα δικαστήρια και κατέβασε τη σημαία. Στη Μπέιντα έγιναν επίσης άγριες μάχες, κρέμασαν δύο αστυνομικούς και πενήντα μισθοφόρους παίρνοντάς τους τα όπλα, τα οποία μεταφέρθηκαν στη Βεγγάζη στους αντικαθεστωτικούς.

Αυτή τη στιγμή η Βεγγάζη κι όλη η Ανατολική Λιβυή θεωρείται ελεύθερη! Σήμερα το απόγευμα ο κόσμος μπήκε στο οχυρό κόντα στο Πανεπιστήμιο Γκαρ Γιούνες, παίρνόντας τανκς και όπλα. Ο υπουργός εσωτερικών και ο στρατός που υπήρχε συμμάχησαν με τους διαδηλωτές και μαζί κατέλαβαν την Κατίμπα, με τους μισθοφόρους να τρέχουν να σωθούν σαν τα ποντίκια. Το αεροδρόμιο παραμένει αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπό κρατικό έλεγχο. Πτήσεις δεν πραγματοποιούνται και μέσα βρίσκονται 3000 Τούρκοι υπήκοοι οι οποίοι ούτε στη Βεγγάζη μπορούν να επιστρέψουν ούτε να φύγουν δύναται! Στην υπόλοιπη πόλη η ατμόσφαιρα είναι πανηγυρική! Τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι ιστορικά! Κόσμος άμαχος τα έβαλε με οπλισμένους μισθοφόρους! Πολλοί θυσιάστηκαν για την ελευθερία τους και δείχνουν να κερδίζουν. Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει!

Στην Ατζιντάμπια που βρισκόμαστε, οι εργάτες με την μπουλντόζα διέλυσαν κυριολεκτικά τις ταμπέλες με την εικόνα του αρχηγού. Ενώ σε συνομιλίες έλεγαν ότι χύνεται αίμα για την ελευθερία.. Ας είναι έτσι. 40 χρόνια είναι πολλά. Θα τα πούμε σύντομα σε πολύ καλλίτερες ημέρες μου είπαν!

Στην Τρίπολη που κρατούσε στάση αναμονής, η μεγαλύτερη φυλή της Λιβυής λένε ότι έχει ταχθεί υπέρ της επανάστασης και η πόλη είναι σε αναβρασμό. Οι πρεσβείες ξένων χωρών προσπαθούν να φυγαδεύσουν τον κόσμο όσο το αεροδρόμιο είναι ανοιχτό και πριν η κατάσταση ξεφύγει και εκεί.

Φήμες λένε ότι ο Κανταϊφης έχει φύγει για Βενεζουέλα ή Βραζιλία! H αυριανή μέρα προβλέπεται κρίσιμη.

Πέφτουν τα καθεστώτα;

Προς σινεφίλ και μή

ΥΠΟΘΕΣΗ ΦΑΙΗ ΜΑΡΙ ΜΑΓΙΕΡ

Σαν συνέχεια της επιβολής δύναμης των νεοχουντικών προφυλακίστηκε χθες η 27χρονη Γερμανίδα, Φ. Μάγιερ, μετά από βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, κατηγορούμενη για συμμετοχή σε "ΑΓΝΩΣΤΗ" τρομοκρατική οργάνωση.

Μετά από τον πανελλήνιο διασυρμό της ίδιας και της οικογένειας της, από αστυνομία και ΜΜΕ, μετά από την απουσία στοιχειών η Φ. Μαγιερ προφυλακίζεται με μόνο στοιχείο τις προσωπικές και φιλικές της σχέσεις.

Οταν η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας αρνείται να πάρει θέση,επειδη αδυνατεί(λογω ανικανότητας) να ξεχωρισει το δικαιο απο το αδικο, το λογικο απο το παραλογο,την ελευθερια απο τη καταπιεση,την ελπιδα απο το φοβο,την ενημερωση απο τη παραπληροφορηση, την αληθεια απο το ψεμα,οι ανθρωποι που ακομα δεν εχουν νοητικους και συναισθηματικους περιορισμους ΟΦΕΙΛΟΥΝ (*) να παρουν θεση.Οι υπολοιποι μπορουν απλα να σχολιασουν..και μετα να πανε να γαμηθουν.(*)αυτη η οφειλη δεν εχει "επιβληθει" απο τη τροικα.

Είναι Πολύ Μπροστά ο Άνθρωπος...

Εν μέσω των ταραχών που βρίσκεται ο αραβικός κόσμος, ανακοινώθηκε χθες ότι θα λάβει χώρα στη Λιβυή, αντικυβερνητικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, στις 17 Φλεβάρη, ημέρα επετείου των ταραχών της Ιταλικής Πρεσβείας (το 2006 είχαν επιτεθεί στην Ιταλική Πρεσβεία με αποτέλεσμα να γίνουν συμπλοκές με δυνάμεις των ΜΑΤ). Ο αρχηγός Κανταϊφης αποφάσισε σαν ένας απλός πολίτης και λαϊκός άνθρωπος να συμμετάσχει κι αυτός(!!!) στις διαδηλώσεις εναντίον της υπάρχουσας κυβέρνησης και υπουργικού συμβουλίου!! Το οποίο ο ίδιος δίορισε φυσικά και ο ίδιος θα αλλάξει στις αρχές Μαρτίου!!! Ο άνθρωπος δεν παίζεται με τίποτα, καθώς παράλληλα έβγαλε προϋπολογισμό 45 δις δολλάρια για δάνεια και ανάπτυξη προκειμένου να ανοίξουν ζαχαροπλαστεία, φούρνοι, βιοτεχνίες, εστιατόρια μόνο για γυναίκες. Όλος ο κόσμος είναι απασχολημένος να συμπληρώνει αιτήσεις για δάνεια, αυτοκίνητα, για σπίτια.. Ταυτόχρονα οι τιμές στα βασικά είδη ανάγκης όπως αλέυρι, ζάχαρι, ρύζι, μακαρόνια, καφές κλπ μειώθηκαν στο μισό. Ο κόσμος είναι χορτάτος. Όταν δε πεινάς, δε φωνάζεις. Άμα του βγει δε θα παίζεται ο άνθρωπος...

THINK BEFORE YOU DIE!

Χαρντάιμς εντ Νερσεριράιμς

Έρχετε λοιπόν ο Β και μου κάνει «ρε μαλάκα, το καινούργιο social το άκουσες» ? Παραβλέποντας πως με τον τρόπο που το έθεσε με παρέπεμψε σε Buena Vista Social Club ή κάποιο δείπνο-συνάντηση νοικοκυρών των Β. Προαστίων και ξόδεψα κανα 10λεπτο μέχρι να καταλάβω τι εννοούσε, η απάντηση μου ήταν «εεμ, όχι».

- «Έλα βάλτο τώρα όπως είσαι»
- «οκ» click-click-click και να’μαστε στο youtube.

Οκ αρχίζει να μπαίνει το τραγουδάκι και ασχολούμαστε με κάτι άλλο μέχρι που ρωτάω

- « Συμπαθές, πως λέγεται ο δίσκος ?»
- «Hard Times and Nursery Rhymes»
- «Πλάκα μου κάνεις»
- «Όχι ρε έτσι λέγεται»
- «ΑΣΤΕΙΕΥΕΣΑΙ»
- «Eίσαι ηλίθιος? Να, κοίτα το εξώφυλλο»
- «Ε ΡΕ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΡΕ, ΡΕ ΒΓΑΛΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟ ΡΕ ΑΠΟ ΤΑ ΗΧΕΙΑ ΜΟΥ»
- «...έλα?»

Και αναλύω :

Oκ ρε φίλε, είσαι ένα κωλοπαίδι, ένα αληταράκι που γουστάρει ροκ-εντ-ρολλ. Τρώς πακέτα, όλοι σε κυνηγάνε, σκατά τα πάντα, λεφτά δεν υπάρχουν. Η μόνη σου διέξοδος είναι η μουσική, και καταγράφεις αυτόν τον πόνο και την κακουχία στα τραγούδια σου. Ο-Κ!

Τα πράγματα έχουνε φτιάξει κάπως. Ακόμα σε θεωρούν αλήτη, κωλοπαιδαρία, αλλά τουλάχιστον έχεις τη μπάντα σου και σηκώνεις σε όλους κωλοδάχτυλο. Παίζεις μουσική και σε όποιον αρέσει. Είναι η ψυχή και η ελευθερία σου και να πάνε να γαμηθούνε όλοι.
Καταγράφεις αυτόν τον πόνο και την μάχη που δίνεις στον δεύτερο δίσκο σου.

Βγάζεις τον τρίτο δίσκο! Πλέον είσαι ρόκερ με την βούλα και δια βίου πληρωμένη συνδρομή στο Ταμείο Γαμωμανάδικων Ροκάδων. Η μουσική είναι το όπλο σου και να πάει να γαμηθεί να ασπρίσει όποιος έχει πρόβλημα. Γουστάρεις, και το attitude σου σε έβγαλε ασπροπρόσωπο. Καταγράφεις αυτή την πορεία και τις θυσίες (και τον πόνο, να μην ξεχνάμε) στον νέο σου δίσκο.

Βγάζεις ΤΕΤΑΡΤΟ δίσκο. Ώριμος πλέον πανκροκαμπιλοκάτης, δείχνεις στους νέους πως ήταν τα πράγματα. Συνεχίζεις να τα σπας, αλλά οι αναφορές σου πλέον είναι στο παρελθόν. Μπορείς να τραγουδάς για το πως ήταν τα πράγματα, και πως είναι τώρα, που κάνεις την μετάβαση από οργισμένο νιάτο σε έμπειρο, ώριμο άνθρωπό που στέκεται περήφανα στην μουσική σκηνή. Ακόμα έχεις περιθώριο για πόνο.

Βγάζεις πέμπτο δίσκο. Βλέπεις πως με την ηλικία αλλάζουν οι πίκρες και οι πόνοι. Μιλάς για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις πλέον σε προσωπικό επίπεδο. Αναπολείς πως και τι σου κόστισε αυτή η πορεία στο πανκ ροκ. Εξιστορείς την γλυκιά μελαγχολία του να βλέπεις τον κόσμο με το βλέμμα του πονεμένου και ταλαιπωρημένου ροκά που όμως με τον ιδρώτα από τ'αρχίδια του και τα δυό του μπράτσα κατάφερε να τραβήξει τον εαυτό του από τον βούρκο. Ο πόνος σου είναι ο πόνος των μεγάλων, που χαίρονται για τις κακουχίες που αντέξανε, αλλά αναπολούν τις εποχές που τις έφεραν. Ο πόνος ενός ανθρώπου που κοιτάει το παρελθόν του και βλέπει δυσκολίες και ταλαιπωρία.

Βγάζεις έκτο δίσκο. Τώρα έχεις αρχίσει να το ξεφτυλίζεις.

Βγάζεις έβδομο δίσκο ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙΣ "HARD TIMES"! Καλά πλάκα μας κάνεις ρε καριόλη? Ποιά hard times ρε παπουδέλαιο? Πότε ήταν το τελευταίο Hard Time που θυμάσαι ? Που πας ρε καραμήτρο που για τα τελευταία γάμησε μας χρόνια ζεις ροκσταριλίκι και άγιος ο θεός ? Εντάξει! Το καταλάβαμε! Πέρασες δύσκολα! Μέχρι πότε θα μας το τρίβεις στα μούτρα !? Δεν εξαργυρώθηκε ακόμα ?!


Σε ποιόν πουλάς ρε πίπα τον δίσκο? Στο 18χρονο από την Ελλάδα που τελειώνει ένα σκατά σχολείο για να προσπαθήσει να κάνει 200 θυσίες να πάει σε ένα σκατά πανεπιστήμιο για να βρει μια σκατά δουλειά σε μια χώρα που είναι στο κορώνα-πτώχευση, γράμματα-εμφύλιος ? Σε κάνα τυπάκι που ξεκινάει οικογένεια εν μέσω "Δεν-υπάρχουν-λεφτά-κάνε-το-σκατό-σου-παξιμαδι"-σμού? Πότε είναι η τελευταία φορά που σε κυνήγησαν οι μπάτσοι επειδή ήσουν όπως ήσουν ρε παρτάλι? Έχεις πει πρόσφατα "όχι παιδιά δεν μπορώ, δεν παίζει δεκάρα"? Ρε αυτο-αρχαιοκάπηλε, λίγη ντροπή ρε ! Λίγο σεβασμό σε αυτούς που δεν έχουν σάλιο ούτε για να κάτσουν να τους γαμήσουν!

Ονόμασε τον δίσκο "I made it, fuck you everyone i'm doing coke and fucking supermodels" ή κάτι τέτοιο, πιο ειλικρινές θα ήτανε. Hard Times, ακούς εκεί ο μαλάκας.
Δεν σου είχανε τις μπύρες κρύες στο live? Σου κούρδισαν λάθος την κιθάρα ρε ξεδιάντροπε ? Και κάθομαι εδώ εγώ με τις 3+60 και ο άλλος ο μαλάκας που ξενιτεύτηκε για να δει άσπρη μέρα (ώντας και προνομιούχοι σε αυτό το μπουρδέλο, μην ξεχνάμε) και ακούμε τον μαθουσάλα να μας λέει για hard times και τρελαίνομαι! Nursery Rhymes σκέτο έπρεπε να το ονόμαζες και να ήτανε παραμύθια για παιδιά νηπιαγωγείου καραγκιόζη!

Άμε στο διάολο με τους παπάρες βραδιάτικο.


ή μήπως:


Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί ότι ο δίσκος ένα ακόμα δείγμα γραφής που πιστοποιεί γιατί οι Social D. είναι μια σταθερή αξία στο χώρο της μουσικής. Στο Hard Times βλέπουμε ένα μεστό και ώριμο πλέον Mike Ness, ο οποίος μπορεί και ατενίζει αισιόδοξα το μέλλον μέσα από τις δυσκολίες του παρελθόντος, ανακατασκευάζοντας παράλληλα τη θεματική που έχει χαρακτηρίσει το γκρούπ από το 1988 και έπειτα. Η μουσική κυμαίνεται στο γνωστό μοτίβο που τους έχει χαρακτηρίσει και είναι πια σήμα κατατεθέν τους, πανκ κιθάρες με επιρροές blues, country και rockabilly. 25 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, το Hard Times είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς μιας μπάντας που γουστάρει ροκ εν ρολ και μπορεί και αποδίδει ακόμα. Το γκρουπ έχει γνώση των μουσικών στοιχείων που λειτουργούν υπέρ του, συγκεντρώνεται σε αυτά και δεν προσπαθεί να ανακαλύψει εκ νέου τον τροχό. Τα κομμάτια που παρατίθενται είναι δυνατά και δουλεμένα, ενώ η μπάντα διατηρεί την επιθετικότητα της βάζοντας και την απαραίτητη δόση φινέτσας. Το Hard Times είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς πλέον από τους Social Distortion, επιθετικό ροκ εν ρολ με συναίσθημα, από ένα γκρουπ, που επιβίωσε κόντρα στις πιθανότητες και συνέχισε να παίζει μουσική όταν πολλοί από τους αρχικούς συνοδοιπόρους τους τα παράτησαν προ πολλού.