Μια Κυριακή στον σταθμό ΜΕΤΡΟ του Συντάγματος

Αυτές οι 2 φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στις 29/5/2011, ημέρα Κυριακή και ώρα 18.20 στον σταθμό ΜΕΤΡΟ του Συντάγματος. Όταν κατεβαίναμε, οι συρμοί ήταν γεμάτοι-δε χωρούσε ο κόσμος να μπει στα βαγόνια!

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι εντυπωσιάστηκα από το πλήθος, εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση της πλατείας, εντυπωσιάστηκα από τις κουβέντες που έκανα με διάφορο κόσμο τον οποίο ίσως και να μη γνώριζα ποτέ αν δεν είχε δημιουργηθεί αυτό το "κίνημα".
Το που πάει από δω και πέρα δεν το ξέρω, θα είμαι όμως εκεί για να μάθω!



ΥΓ. Το πορωτικό με τη 2η φωτογραφία είναι το πόσοι πάνε από τις σκάλες, εγώ συνήθως τις ανεβαίνω μόνος και όλοι στήνονται μπροστά στις κυλιόμενες!

Η αρχή του τέλους για την «αγανάκτηση»;

Κατέβηκα Σύνταγμα τις τρεις από τις τέσσερις πρώτες μέρες. Αυτό που αντίκρισα χθες Σάββατο για πρώτη φορά με ξενέρωσε. Οι γνωστές φάτσες είναι και πάλι μαζί μας. Ήδη κατάφεραν να χωρίσουν στα δύο τον κόσμο «οι από πάνω» (έξω από τη βουλή) και «οι από κάτω» (πλατεία). Εκδίδουν τα γνωστά ψηφίσματα με τη γνωστή γλώσσα και το γνωστό ύφος του "αμφιθεατράρχη". Αρχίζει το ξεσκαρτάρισμα. Τα φασιστόμετρα φορτίστηκαν και σύντομα θα λειτουργήσουν με το τελευταίο upgrade opoiosdeneinaisankaimenaeinaifasistas3.1.2 εγκατεστημένο.

Με την έλευση όλων αυτών των ανθρώπων που 150 χρόνια τώρα μας προσφέρουν ευγενικά και αφιλοκερδώς τις άπειρες επιτυχημένες προτάσεις τους μαζί με την αποτελεσματικότητα και βέβαια την πολιτικοποίηση που δυστυχώς λείπει από το 95% των ανθρώπων που ατύχησαν και γεννήθηκαν χωρίς το γονίδιο της αριστερής ορθής πολιτικής σκέψης. Αλλά μην στεναχωριέστε «αγανακτησμένοι». Σύντομα θα μπορέσετε να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας ως background πίσω από κάποιο πανό που συνέταξε η Κεντρική Επιτροπή ή ακόμα καλύτερα αν πάτε σπίτι σας πάλι –όπως θα κάνουν πολλοί- θα εξυπηρετήσετε τον σκοπό ως «αντιδραστικοί», «απολίτικοι» και άλλα ωραία.

Πολύ χοντρά δε μας τα λες ρε φίλε;

Οκ. Να μερικά πράγματα στα οποία το "κίνημα" υπερέβη, συνειδητά ή ασυνείδητα, την υπάρχουσα κατάσταση και οι τρόποι που θα το ξαναγυρίσουμε πίσω:

1. Αυθορμητισμός: Ένα κάλεσμα ΧΩΡΙΣ υπογραφή και έσκασε κόσμος. Δεν χρειάστηκε 700 χρόνια ζύμωσης από τους μαθητευόμενους σεφ.

Τρόπος που θα το σκοτώσουμε: προγραμματισμός (ήδη άρχισε)

2. Άνοιγμα στην κοινωνία: Χωρίς περιορισμούς και προαπαιτούμενα κατεβαίνουν όλοι.

Τρόπος που θα ξαναγυρίσουμε στο μικρόκοσμό μας: η γνωστή "πόρτα": "δεν θέλουμε αυτούς, θέλουμε εκείνους" κτλ.

3. Ενημέρωση - αμεσότητα - διαφάνεια: Ίντερνετ, φέισμπουκ, τουίτια και δώστου. Όλα ανοιχτά και στη φόρα.

Τρόπος που θα ξανακλειστούμε στο καβούκι μας: Ξανάμανά προκήρυξη και απαγόρευση στις κάμερες.

4. Ενότητα: Όλοι ανάμικτοι χωρίς ταμπέλες.

Τρόπος που θα ξεχωρίσουμε ως πρωτοπορία: Θα στήσουμε το πανουδάκι μας και θα μαζευόμαστε από κάτω του.

5. Όχι αιτήματα (εδώ θα πέσει το μεγαλύτερο κράξιμο): Δεν υπάρχει αίτημα ούτε λίστα από αιτήματα. Το αίτημα ΕΙΝΑΙ ο καθένας μας και η λίστα ΕΙΜΑΣΤΕ εμείς. Η δημοκρατία δεν είναι η εκπροσώπηση και η συνδιαλλαγή. Είναι η συνέλευση. Είναι η συγκέντρωση. Να το πω πιο απλά: Η δημοκρατία στην Αθήνα ΉΤΑΝ η αγορά. Η αγορά δεν έβγαζε ψηφίσματα ούτε εκπροσώπους. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ. Τελεία και παύλα.

Τον τρόπο που θα βγάλουμε πάλι αιτήματα ψηφίσματα κτλ. τον ξέρουμε όλοι.

Από τη στιγμή που αιτείσαι, δίνεις στον άλλο την εξουσία να δεχθεί ή να αρνηθεί το αίτημά σου. Ήδη εκπροσωπείσαι και είσαι από κάτω.

Βιβλιογραφία:

Για το 3. ακούστε "we want the airwaves"

Για το 2. και το 4. ακούστε "we need every able asshole"

Για το 5. ακούστε "you are the government"

ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΤΕΧΝΗ

Αγανακτισμένοι Παντού

"Σσσσσσσς! Μην κάνετε φασαρία θα ξυπνήσουν οι Έλληνες!" έγραφε το πανό στην Μαδρίτη.

Μια σελίδα στο facebook, μια ιδέα νέων ανθρώπων, μια βοήθεια από κάποια ΜΜΕ που πρόβαλαν αυτή την πρωτοβουλία και ξαφνικά χιλιάδες βρέθηκαν στους δρόμους χωρίς κουκούλες, χωρίς μολότοφ, χωρίς κομματικές σημαίες, χωρίς πλακάτ με κομματικά συνθήματα, αλλά με μοναδική διάθεση να εκφράσουν την αγανάκτησή τους στο πλαίσιο διαδήλωσης φετίχ, με την όλη πολιτική ορθότητα που τόσο πολύ μας αρέσει να επικαλούμαστε και με μπόνους το όλο προαναφερθέν εναλλακτικό περιτύλιγμα.

Πάρα πολύ ωραία όλα αυτά. Να χαίρεσαι να τα βλέπεις. Και χωρίς να θέλω να δω αυτό που συμβαίνει αρνητικά ή επικριτικά, εκφράζω τον προβληματισμό μου:

Ε και;;; Έχετε την εντύπωση ότι ιδρώνει το αυτί κανενός ή ότι αλλάζει κάτι επείδη μαζεύτηκαν όσοι μαζεύτηκαν έξω από τη βουλή;

Θα μου πείτε πως το ότι βγαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στους δρόμους, χωρίς να τους έχει φωνάξει κανένα κόμμα και κανένα συνδικάτο, εκφράζοντας την αυθόρμητη αγανάκτηση τους είναι πολύ σημαντικό και δε δύναται να καθόμαστε στο καναπέ μας και να μην κάνουμε τίποτα με όλα αυτά που συμβαίνουν. Συμφώνω απόλυτα. Το θέμα όμως είναι τι κάνεις από εκεί και πέρα. Προσωπικά δε βλέπω πως το να μαζεύονται όσοι και να φωνάζουν κάποιους (που έτσι κι αλλιώς, δε χαμπαριάζουν) κλέφτες, έχει κάποιου είδους αντίκτυπό και που αποσκοπεί... Να κάνουν τουλάχιστον κάποιου είδους συνέλευση να στοιχειοθετήσουν αιτήματα.

"Οι Έλληνες ξύπνησαν... Τί ώρα είναι; Ώρα να φύγετε!" Ας μπει λοιπόν ο κόσμος μέσα να τους βγάλει έξω κλωτσηδών να μπει λουκέτο να τελείωνουμε.

ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΜΕΣΚΑΛΙΝ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΛΗ ΑΘΟΩΤΗΤΑ

Eίναι πρωτες πρωινες ωρες στη Βιλα Μεσκαλη.ο Μεζκαλιν ,καθαριζη ενα πρασινο μηλο που του εδωσε η φιλη του η Εβα,μηλο εναλακτικο ,απεφθειας απο τον αγροτ ης.
«Φαε αφτο το μηλο « του ειχε πη «και να δης που ο καπιταλιστικος παραδησος θα γινη παρελθον για σενα»
ο ηροαζ μας ξεφλουδιζη το αμαρτολο μηλο και εινε αποροαφημενος στις σκεπσεις του ,οταν ξαφνικα..
..Μια σκια εμφανιζετε και εκσαφανιζετε στο διαδρομο.
Πριν προλαβη να αναρωτηθη ποιος εινε αφτος ο οφις που εισεβαλε ,ακουγετε ο δυνατος κροτος της πορτας του βεσε.Το μηστηριο λυθηκε.
Ειναι ο Λουλουμπαμπουλα με τις προινες του εντερικες εκενωσεις.

Ενο εχη περαση ηδη μιση ωρα κε ο μεσκαλιν ετοιμαζετε να φαη και το δευερο μηλο της Εβας, εμφανιζετε ο Λουμπα.Εινε αρκετα αλαγμενος,μοιαζη να εχη δει το διαβολο να φοραει Παντα.

«ε,Λου!,καλημερα δε θα πης?» του αποκρινετε ο Μεζ.

Και τοτε εινε που ακολουθη ενας κατεγισμος σκορπιων ςκεπσεων του λουλουμπαμπουλα που ομοιος του δεν εχη ξαναυπαρκσει...αλλα ισως φταιη που μικρος ακουγε Σκορπιωνς.


ΛΟΥ

..αλλωστε η δευτερη σκεψη επεται και εναι υποδυεστερη της πρωτης,και φερει το βαρος των καταπιεσμενων συναισθηματων,των...

ΜΕΖ
«Ρε συ,εισε καλα?»

ΛΟΥ
..αναφερομαστε παντοτε στη πρωτη ,της Ανακουφισης,τη «γεματη» οπως ονομαζουν οι ειδικοι κοπρολαγνοαναλυτες,αυτη που σου προκαλει το αισθημα του αδειασματος και σε στελνει στους εφτα...

ΜΕΖ
..Λου?»..

ΛΟΥ

.. οι δευτερες σκεψεις ειναι τα υπολλειματα,το κατακαθι της πρωτης...

..οπως ειπε και ο βελγος φιλοσοφος Βαν Χουφτεν,γνωστος στο χωρο και ως « ο Νιτσε των καντονιων» ‘’Υπαρχει παρθενογεννεση στη σκεψη και οφειλουμε να τη σεβαστουμε ή δεν υπαρχει οποτε δε χρωσταμε τιποτα και σε κανεναν ’’...


ΜΕΖ
«..............»

ΛΟΥ


...αν ομως η σκεψη εναι «προιον» μας και η δραση ειναι προιον σκεψης,τοτε το ατομο που μπαινει στη διαδικασια της δευτερης σκεψης,οφειλει να οδηγηθει και σε δυο διαφορετικες δρασεις .Κατι τετοιο ομως συνηθως δεν ειναι εφικτο,ως εκ τουτου καταληγει στη λυση της επιλογης.
Γινεται λειτουργος ενος «εικονικου» φονου δηλαδη ,αυτου της σκεψης-ή και σκεψεων- που χανουν το κεφαλι τους στη λαιμητομο της επιλογης...

ΜΕΖ

«..Χμμ...»

ΛΟΥ

...θα μπορουσαμε ετσι να παραλληλισουμε (ή παραλυρουμε απλα) το ατομο που πασχει απο διαρροια με καποιον που δε μπορει να συγκρατησει τις σκεψεις του και οδηγειται στον κυκεωνα των πολλαπλων επιλογων.....

...Ειναι γεγονος αδιαμφησβητητο και αναμφιβολο,οχι ομως και αμφισημαντο, πως...

ΜΕΖ
«Ωρεο μηλο!»

ΛΟΥ

.. πειραματα που πραγματοποιηθηκαν στην εποχη του Μεσαιωνα,και βγηκαν προσφατα στο «φως» απο τη Δοκτωρα Ντολυ Παρτον (λεκτωρας στο Ινστιτουτο Ψυχολογιας και Παραπεολογιας της Μασσαχουσεττης,συγγραφεας του βραβευμενου με πουλι-τζερ αρλεκιν τσεπης «Παραπεουν τα πεη στην Αριζονα»), απεδειξαν πως η τελευταια κινηση του ατομου πριν τη λοβοτομη ηταν ακριβως η ιδια με τη πρωτη κινηση μετα τη λοβοτομη.Τι σημαινει αυτο? Πως οι ανθρωποι οπως και τα κομικ,εχουν gutter,μεσα στα οποια εγκλωβιζονται οι σκεψεις του δημιουργου...

ΜΕΖ
«Μιαμ,μιαμ..»

ΛΟΥ

..Συνεπως υπαρχει μια αιωνια παλη μεταξυ του Παρελθοντος και του Μελλοντος απο την οποια βγαινει παντοτε νικητης το Παρον οπως εχη πει και στο δοκιμιο του ,« Η μοναδικοτητα της Πρωτης πρωινης κουραδας και της πρωτογενους σκεψης ενος λοβοτομημενου Εγκεφαλου.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΟΖ ΓΟΥΡΟΥΝΙ »ο διασημος Χοιρωνας Πολυρωτας...

ΜΕΖ

«Αν παντος το κανης για να αποφυγης να πας για μπιρες στο ζουπερμαρκετ να σου θυμισω πως ενε δικη μου σειρα...»

ΛΟΥ

..για να οδηγηθουμε στο συμπερασμα πως η Κουραδα και η Σκεψη..

ΛΟΥ

.Δυο τασεις,δυο φιλοσοφικα ρευματα τεινουν να κυριαρχησουν στο κοσμο της Συγχρονης Φιλοσοφιας,το πρωτο που υποστηριζει τη Λογικη της Χεστρας και το τριτο που υποστηριζει τη Χεστρα της Λογικης,και τα τεσσερα ομως τεμνονται στη κοινη συνιστωσα που δημιουργει η μεσοκαθετος της ανθρωπινης Ματαιοδοξιας με τη διαγωνιο της Αναγκης για αμεση Αποδοτικοτητα κατα την εκφραση των Συναισθηματων μας προς τριτους..
ΛΟΥ
...Ως εκ τουτου...
ΜΕΖ
..καθισταται σαφες...
ΛΟΥ
...Ως εκ τουτου...
ΜΕΖ
..καθησταται σαφες...
ΛΟΥ
...Ως εκ τουτου...
ΜΕΖ

..καθιστατε σαφες...

.ΛΟΥ

Εε??

ΜΕΣ
«Τιποτα,κπ γκοινγκ»

ΛΟΥ

Εφχαριστω.

...Εν κατασφυρι λοιπον,δεν εναι τυχαιο πως οι Αμερικανοι που για ολα φταινε και στο ποδοσφαιρο εναι ασχετοι αλλα στο μπασκετ γαμανε και δερνουν ,οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα, εχουν μια φραση που συνοψιζει την παραπανω εμπεριστατωμενη αναλυση .Λενε λοιπον οι Αμερικανοί (στο γιωτα ο τονος παρακαλω)..
« Η Πρωτη ειναι πρωτη και η Δευτερη τιποτα».

ΜΕΖ

«Το μονο που δε κσερω ειναι αν το λενε για τη σκεπση ή για τη πρωινη κουραδα..»

ΛΟΥ
Ουφ,ξαλαφρωσα τωρα! ΚΑΛΗΜΕΡΑ Μεζ παλιοφιλε,παω για υπνο.

ΜΕ
«Καλλημερα ,ΛΟΥ.»

FEAR AND LOATHING IN VILLA MESCALIN (V 1.05)

...............Αμφφααχμμμμαααα...ααφφαμχφμμαμααφααα... ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Όρθιος και ιδρωμένος, δίπλα μου ο Έγκυρη Πηγή κοιμάται. Τον σκουντάω... τίποτα. Tου μιλάω... Tίποτα. Ανάβω μια μπαφούκλα έτοιμη απο την τσέπη ρουφάω μια δυνατή και του σκάω τα ντουμάνια... χμφφφμχχχ... χαμογελάει, μια χαρά, ζεί! Το ίδιο διαπιστώνω και για τους άλλους δύο, τον Sshandicap και τον οδηγό μας. Γύρω μου μια πολύ περίεργη καταχνιά, μαύρη και ρόζ μαζί. Ασυνάρτητες φωνές και ψίθυροι ολόγυρα, τι στο πούτσο συμβαίνει, που στα γαμίδια είμαστε;

Αποφασίζω να βγώ από το μαύρο cabriolet, ακολουθώ το πρώτο μονοπάτι που υπάρχει μπροστά μου. Περπατάω, δεν ξέρω πόσο, ο χρόνος κυλάει αργά ή έτσι νομίζω. Ίσως κινούμαι κανα τέταρτο και οι ψίθυροι έχουν αρχίσει να μου θυμίζουν ουρλιαχτά, αρχίζω να φρικάρω λίγο... Ρίχνω κοφτές ματιές γύρω μου και τότε μέσα στην παραζάλη του τσιγάρου και τις μπουνιές που μου ρίχνει το τελευταίο κρυσταλάκι tractatus απο το βάθος έρχεται με φόρα ένα... (ακριβώς μπροστά στην μύτη μου...) δάσος! Χα! Σιγά μην ήταν ενα φυσιολογικό καταπράσινο δάσος. Όχι το γαμημένο όχι, είναι ροζ. Πολύ ροζ γαμώ τις παραισθήσεις μου μέσα.

Μπαίνω και ό,τι θέλει ας κατεβάσει. Ψάχνω το ημιαυτόματο σιδέρικο μου αν βρίσκεται καλά σφηνωμένο στο πίσω μέρος του παντελονιού μου. ΟΚ είναι εκεί, οπλισμένο και έτοιμο για δράση. Ακούω φωνές, γυναικείες και παιδικές που δεν μου θυμίζουν χαρές και πανηγύρια. Τσίτα το νευρικό μου και κοιτώ ψηλά. Τρίβω και ξανατρίβω τα μάτια μου μεχρι να εμφανιστούν αυτά τα άσπρα "μυγάκια" και δεν το πιστεύω... Από τα κλαδιά των δέντρων κρέμονται ανθρώπινα μέλη!!! Ξανακοιτώ κάτω και βαριανασαίνω, "ξεκόλλα μαλάκα, ξεκόλλα!" Ξανά ψηλά, τίποτα... Τα πόδια, τα χέρια, τα κεφάλια και οι κόρμοι ανθρώπων κρέμονται εκεί!

Κάνω το πρώτο βήμα με δισταγμό, το δεύτερο με τρόμο και το τρίτο με το δάχτυλο στην κωλοτρυπίδα γιατί η φαγούρα από τις αιμορροϊδες δεν λέει να φύγει... Είμαι μέσα, οι φώνες αρχίζουν και γίνονται δυνατότερες, τα δέντρα τώρα πιο πύκνα και εμφανίζονται και κάτι θάμνοι. Ροζ κι αυτοί. Μόνο που από τα κλαδάκια κρέμονται κατι παράξενα... Όχι ρε γαμώ την πουτάνα μου, έχω σαλτάρει τελείως; Πούτσες, μουνάκια, αρχιδάκια και σούφρες, μικροσκοπικές σαν playmobile!!! Πλησιάζω να δω πιο καλά. Σκύβω να δω, αγγίζω και είναι φυσικά από δέρμα. Τρίβω το στόμα μου και ξεφυσάω, μια ριπή ανέμου με κανει και ανατριχιάζω και καθώς αρχίζω να ισιώνω το κόρμί μου, νοιώθω μια παρουσία να ανασαίνει στον σβέρκο μου! "Οκ, όχι απότομες κινήσεις." Το βλέμμα μου είναι κολλημένο στον ορίζοντα. Ακίνητος... Η ανάσα είναι περίεργη, καθόλου τσιτωμένη, αργή και μεγάλη σε διάρκεια. "Πρέπει να φτάσω το όπλο, αλλά πως;" Τα παρατάω, έχω αρχίσει και χάνω την ψυχραιμία μου και σίγουρα δεν θα μου βγει σε καλό. Ξανασάνω ότι οξυγόνο μου έχει μείνει στα σωθικά και κάνω να πάρω καινούργιο για να μπορέσω να μιλήσω. Μόλις που πήγα να αρθρώσω την γαμημένη την λέξη και το αίμα μου κόβεται... Μια παλάμη ακουμπάει τα ιδρώμενά μου μαλλιά, ένα άλλο πιάνει τον ώμο μου και αρχίζει να με γύρναει σιγά σιγά... "Θα περιμένω να γυρίσω, ποιός ξέρει τι μαλακία θα αντικρίσω πάλι και τότε θα κάνω κίνηση για να πιάσω το όπλο. Θα του βγάλω τα μυαλά από το στόμα του καριόλη! Δε θα προλάβει να δει ούτε ένα καρέ από την μίζερη ζωή του!"

Τα χείλια της ήταν τόσο ζεστά και υγρά που ήταν αδύνατο να αντιδράσω.

Ο Νικητής

Αυτή η ταινία είναι του 1997 και είναι παραγωγή του Ελληνικού Στρατού με συμμετοχή του Κανάκη, του Μαζωνάκη, του Σεφερλή και άλλων. Το θέμα της; Ναρκωτικά. Απολαύστε:











ΠΗΓΗ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1292677

Παρεκσιγηση 1

Αφου εμαθα ολη την αληθια για την υποθεση «Καμαριερα» ,πιστεβω πως πρεπη να τη διηγηθω οπος μου την ειπε ο φιλοζ μου και ανοτατος ακσιοματουχος της Αμερικινας.Λοιπον...
Ο Στρος Καν ηταν στο δοματιο του ,οταν μπηκε μεσα η καμαριερα εληνικηςκαταγογης -απο τους Σοφαδες Καρδιτσας-φουριοζα.Μολις ειδε το ΣτροςΚαν γυμνο ταραχτηκε αλα δεν εδοσε και σημασια.Τοσα λεφτα πληρονει ο ανθροπος μπορη να καν’ οτ θελ.Προσπιουμενη οτι δε βλεπη τον μικροτσουτσουνο καν ,πηγε να φτιακση το κρεβατι του που ηταν ιν ε μες. Τοτε ο Στρος ,θελοντας απλα να δηκση λιγη οικιοτητα προς την εργατικη τακση,καθοτι γνησιος socialληστης της ηπε
«Μe Στρος Καν ,γιου?»
Μολις το ακουσε αυτο η Fotis απο το Φωτηνη(κσερω και το επιθετο της αλλα δε το λεω), σα γνησια ellινηδα παη να φυγη.Οτι πει ο πελατης. Αλλοστε.
«Ει ,γιου!» της κσαναλεει ο Στρος. «μι Στρος Καν!!»


Ε,αμαν! Του λεη τοτε η fotis! Katalava! Και παη να φυγη...

Ε,τοτε τα παιρνη στο κρανιο και ο Καν που τον εγραφε στα αρχιδια της μια καμαριερα,την αρπαζη απο το μπρατσο και εκη εγινε οτι εγινε.
Απο μια παρεκσηγηση...Επηδη η Fotis νομιζε οτι της ελεγε να «Μη στρως΄ καν’».
Αφτα...

Eπιστροφή στη Βίλλα Μέσκαλιν

To μαύρο σκοτάδι είχε σκεπάσει για τα καλά τη βίλλα. Ο Μέσκαλιν καθόταν μπροστά στο αναμμένο τζάκι του, ανέκφραστος μα εμφανώς προβληματισμένος. Τα πράγματα δεν είχαν έρθει όπως τα ήθελε. Ούτε αυτός ούτε κανένας άλλος είχε καταφερεί να αποκρυπτογραφήσει το χαμένο ποστ, ώστε να αποκαλυφθεί ο χάρτης για την χαμένη Ατλαντίδα – το άντρο του Λούμπα και ταυτόχρονα το κρυσφήγετο όλων των εξαφανισμένων σταρ.

Τίποτα από αυτά που συνέβαιναν δεν ήταν τυχαίο... Οι αναταραχές στον Αραβικό κόσμο, η επανάσταση στη Λιβύη, ο θάνατος του Μπιν Λάντεν, ο σεισμός στην Ιαπωνία, η παγκόσμια οικονομική κρίση κι ένα σωρό άλλα, ήταν μέρος του σχεδιού του Λουμπουμπάμπουλα για παγκόσμια κυριαρχία! Και πίσω απ’όλα αυτά κρυβόταν αυτό το παλιοχιππαριό η Γιόκο.

Με τον Λούμπα είχαν υπάρξει φίλοι κάποτε. Τον παλιό, καλό καιρό... Μέχρι που μπλέχτηκε στον ιστό που προσεχτικά είχε υφάνει η Γιόκο. Μπήκε ανάμεσά τους και τα κατέστρεψε όλα. Ο Λούμπα πάντα ήταν ασταθής και ευεπηρέαστος. «Μείνε μαζί μου και θα σε κάνω εγώ μεγαλύτερο κι απ’τον Τζων Λέννον!», του έλεγε και του ξαναλεγε κι αυτός ο κόπανος έπεσε στη λούμπα - θύμα της μεγαλομανίας της. Κι έτσι, από φίλοι τότε, τώρα η μοίρα τους είχε φέρει αντίπαλους σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι. Κάτι ήξερε η μάνα Μέσκαλιν που τον είχε προειδοποιήσει τον μονάκριβο γιόκα της για γυναίκες σαν του λόγου της.

Η κατάσταση απαιτούσε δραστικά μέτρα. Πήγε στην κουζίνα κι έβγαλε το τσίπουρο Χοιρώνειας. Είχε βέβαια μια γεύση χωματίλας αλλά τη δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω. Προσπάθησε να συγκεντρωθεί και να καταστρώσει το σχέδιο του.

Κάποιοι ανοήτοι προσπαθούσαν να φτάσουν στη βίλλα – προφανώς για το ποστ. Αλλά δεν ήξεραν ακόμα τι εστί Μέσκαλιν...

Χαρντάιμς εντ Νερσεριράιμς: Η Ταινία

Δεδομένης της συμπάθειας που έχουν επιδείξει οι συντελεστές και οι αναγνωστές του βλογκ σε παρεμφερή θεματολογία, το Τractatus Blogus έχει την τιμή να σας παρουσιάσει την ταινία Χαρντάιμς εντ Νερσεριράιμς!!

Η ιστορία εξελίσσεται στο Λος Άντζελες το 1934. Ο Mike "Sick Boy" Ness και η συμμορία του "The Blood and Sorrow Gang", ληστεύουν κατα συρροήν τις τράπεζες της περιοχής. Ώσπου μια μέρα όλα πάνε στραβά...

Ετοιμαστείτε για μια αξέχαστη βραδιά κι ένα φαντασμογορικό κινηματογραφικό υπερθέαμα:

ΘΕΟΡΙΕΣ ΣΙΝΟΜΟΣΙΑΣ ΝΑΜΠΕΡ ΤΟΥ

Εφτυχως η πραγματικοτητα δεν εινε τοσο απλη οσο πολλλες φορες τη φανταζομασται.
Πολλλες φορες κσεπερνα ακομα και τη φαντασια ενος λιακοπουλου.
Παρακατω δειτε τι πραγματικα σημβαινη με τον Λιβιο Κανταφι.


Φωτο 1.


ΕΔΟ ! βλεπουμε πος ο ηγετης αρχιζη να μεταμορφονετε προκειμενω να μη γινετε εφκολα αντιληπτος απο τα νατοικα ιπταμενα πλυντηρια!

Φωτο 2.


και ΕΔΩ !! σε αφτη την οικογενιακη φωτογραφια ,βλεπουμε ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως ο ΚΑΝΤΑΙΦΙ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΔΙΑΦΗΓΕΙ ΓΙΑ ΜΑΔΑΓ..ΜΑΓΑΔ.. ΜΑΓΙΑ ΛΑΣΚΑΡΗ μαζι με τους 2 απο τους μερικους γιους του. Το αλλο "κοματι" που λειπει ειναι αφτος που σκοτοσανε!!!

Θεωρίες Συνομωσίας

Ξέρω ότι μια από τις τελευταίες μέρες, ξυπνήσατε νιώθωντας λίγο διαφορετικά. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην καταλάβατε γιατί σας πλημμύρισε ένα κύμα ευφορίας και σκεφτήκατε ότι ίσως τελικά να έπιασαν τόπο όλες αυτές οι πρότερες καταχρήσεις σας και να κάνατε κεφάλι τώρα ή πολύ απλά να είδατε στον ύπνο σας ένα τόσο ευχάριστο όνειρο που σίγα μην το θυμάστε όμως. Δεν είναι τίποτα από τα δύο.

Είναι που σκότωσαν τον Μπιν Λάντεν.

Συνήθως οι θεωρίες συνομωσίας ξεκινούν αρκετό καιρό μετά. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά που με τη γνωστοποίηση του γεγονότος έχουμε και την αρχή της φημολογίας.

Αυτά παθαίνεις αν δεν σκέφτεσαι δύο - τρείς φορές πριν κάνεις κάτι κι έχεις το μυαλό σου στον γύρο του θριάμβου. Σύμφωνα με τις επίσημες αμερικανικές πηγές το σώμα του Μπιν Λάντεν θάφτηκε στη …θάλασσα.

Και δεν πρόλαβαν να περάσουν καν 24 ώρες. Συμφωνώ ότι αυτή είναι η καλλίτερη τακτική για να αποφύγεις τη φαντασματοποίηση κάποιου, που σύμφωνα με ιστορίες που έλεγαν δυο - τρεις γιαγιάδες σε κάτι χωριά στη Μοντάνα, συμβαίνει το πρώτο εικοσιτετράωρο του θανάτου και μπορεί το φάντασμα να σου μπαστακωθεί μετά για χρόνια, αλλά αμφιβάλλω αν τον πέταξαν στη θάλασσα φοβούμενοι το κατσίκωμα.

Η επίσημη εξήγηση είναι ότι αυτό προβλέπει η θρησκεία του. Ότι το σώμα θα πρέπει να θαφτεί την πρώτη ημέρα του θανάτου και επειδή οι Αμερικανοί σκέφτηκαν ότι καμία χώρα δεν θα δεχόταν ο τάφος να γίνει στο έδαφος της, ή ακόμα και αν ο τάφος γινόταν εκεί, θα μετατρεπόταν σε τόπο προσκυνήματος για κάποιους φανατικούς είπαν:

«Oh well, let’s throw him at the sea».

Άντε τώρα να πείσεις τον κόσμο ότι ο Μπιν Λάντεν είναι όντως νεκρός.



Όπως όμως έχουν διατυπώσει όλοι οι διακεκριμένοι συνομωσιολόγοι, υφίσταται η περίπτωση κάποιος να είναι πιο επικίνδυνος νεκρός παρά ζωντανός. Το πιο ενδιαφέρον σενάριο το ανακάλυψα σήμερα το πρωί. Παρουσιάζει το ενδεχόμενο μέσα από την «ταφή» του Μπιν Λάντεν στη θάλασσα να ξυπνήσει μια δύναμη ανώτερη από ότι έχουμε φανταστεί μέχρι σήμερα.

Μια δύναμη που θα ξεχυθεί μέσα από τους ωκεανούς και θα παρασύρει τα πάντα στο διάβα της.

Ο Μπιν Λάντεν πέθανε!

Ζήτω ο Aqua-man!!