Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Είναι η ετεροφυλοφιλία σεξισμός?

 Το πώς οι πορείες των ζωών μας κλυδωνίζονται και ουσιαστικά δρομολογούνται υπό την επείρια –θέλοντος και μη- του αστικού κράτους και της συστημικής καθημερινότητας που προβάλλεται ως η μοναδική επί γης αλήθεια, είναι η πραγματικότητα η οποία έχουμε να διαχειριστούμε. Μέσα απ’ το θηρίο και τα γρανάζια του ξεπετάγονται σωροί βιασμών της ελευθερίας, προσωπικότητας και κατ’ επέκταση του σεξουαλικού προσανατολισμού του ατόμου, κι ίσως δεν έχουν μείνει και πολλοί τρόποι υπέρβασης αυτής της φασιστικής νεοελληνικής (και παγκόσμιας) vita nuova,  καθώς η συνεχής καταστολή των ψυχών μας έχει καταστήσει την βαρβαρότητα μια δεύτερη φύση.
 Στις φυλετικές (και εθνολογικές), θρησκευτικές και πολιτισμικές διακρίσεις, και στα ψευτο-ιδεολογήματα  που αναπαράγουν έρχονται να προστεθούν και οι σεξουαλικές- με άλλα λόγια ο σεξισμός. Και δεν θα αναφερθώ στον σεξισμό απλά ως την πίστη για την ύπαρξη ανώτερου φύλου μεταξύ γυναίκας και άνδρα, και στο πως αυτή αντανακλάται στην κοινωνία, την γλώσσα και το νόμο έχοντας νομιμοποιηθεί από τα καπιταλιστικά μέσα και πρότυπα, δημιουργώντας ένα απάνθρωπο κοινωνικό καθεστώς. Θα σχηματοποιήσω τον σεξισμό στην πραγματική του φύση. Δηλαδή την διάκριση ανθρώπων  βασισμένη και στο φύλο και στον σεξουαλικό προσανατολισμό.
 Κι εδώ τίθεται το ερώτημα. «Η διάκριση ανθρώπων βασισμένη στο φύλο και στον σεξουαλικό προσανατολισμό».  Μια πρώτη ερμηνεία είναι ευκρινής. Μα οι ερμηνείες (όπως και η ιστορία) δεν μπορούν απλά να είναι αντικειμενικές. Χρήζουν εξέτασης και προβληματισμού. Οι αποχρώσεις των μορφοποιούνται ανάλογα με την ιδεολογική ταυτότητα του καθενός. (Και φυσικά, λέγοντας ιδεολογική ταυτότητα δεν αναφέρομαι ούτε σε πολιτική στάμπα, ούτε σε παράσημο ιδεολογικής καθαρότητας).
 Προκύπτει λοιπόν η συλλογιστική: Είναι η ετεροφυλοφιλία σεξισμός? Γιατί προφανώς είναι μια σαφής διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό. Αν όχι, επικαλούμενοι την κανονικότητα μιας πραγματικότητας ας θεωρηθεί εξ ορισμού άτοπη. Αν ναι, ο αντισεξισμός ως βασικό ιδεολόγημα του χώρου, αν όχι γκρεμίζεται μετατρέπεται άμεσα σε έναν φαύλο κύκλο με μια λειψή και επιλεκτικά τμηματική οπτική. 
 Τα συμπεράσματα σε σας. 

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Το παιδί που φώναζε "λύκος"


«Φασίστα Σιμήτη δε μας σταματάς» , USA με σβάστικες, «Κάτω η χούντα του Καραμανλη», «η χούντα δεν τελείωσε το ‘73», «χούντα του … Παπαδήμιου» και τόσα άλλα…. Και ξαφνικά «εγέρθητο» (sic)

Υ.Γ. Έτοιμος για επαναδιαπραγμάτευση:

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

O Λουμπουμπάμπουλα και οι Εκλογές


Έπινε τον καθιερωμένο του μεσημεριανό καφέ στην πλατεία, όταν είδε τον Ες-Ες να σκάει μύτη από την απέναντι γωνία. «Ωχ...» σκέφτηκε μεγαλόφωνα, αλλά το διακριτικό του σχόλιο δεν ήταν ικανό να ανακόψει την πορεία του επισκέπτη.

- Πού ’σαι ρε Λούμπα; Χρόνια και ζαμάνια! Είσαι ακριβώς ο άνθρωπος που έψαχνα να βρω σήμερα! Έχω να σου κάνω δύο ερωτήσεις.

-  Για ρίχτες...

-  Πρώτον: Tί θα ψηφίσεις στις εκλογές;

- Δε θα ψηφίσω. Η εκλογική διαδικασία είναι ένα σύστημα που απορρίπτω εξολοκλήρου. Δεν πιστεύω στην αντιπροσώπευση. Η αποχή μου συμβολίζει τη μη ψήφο, την αντίδραση προς το εκλόγικο σύστημα και την απόρριψη αυτού.

-   Γιατί δεν ψηφίζεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσεις κι ένα κοινωνικό έρισμα στην αριστερά, τώρα που θα μπει και η Χρυσή Αυγή στη βουλή;