Νέα Γουινέα

Η “Νέα Γουινέα” είναι μια προσπάθεια που θέτει ως βασικό στόχο την επανάκτηση του ελέγχου πάνω στα απαραίτητα για την διαβίωση, και την αυτοδιαχείριση των βασικών μας αναγκών (σε τροφή, ενέργεια, υγεία, δόμηση, ένδυση κτλ…), αλλά και τη διάχυση της απαραίτητης γνώσης ώστε αυτές οι πρακτικές να καταφέρουν να αναπαραχθούν όπου και όπως χρειάζεται.

Σαν βασικός στόχος τίθεται η αναζήτηση, η οικειοποίηση και η ανάπτυξη της απαραίτητης τεχνογνωσίας, με σκοπό την αυτάρκεια στις καθημερινές ανάγκες των ατόμων που συμμετέχουν, στο επίπεδο που αυτό είναι εφικτό στην πόλη της Αθήνας. 

[...]

Για τους παραπάνω λόγους στον χώρο της “Νέας Γουινέας” λειτουργούν εργαστήρια, με στόχο την κάλυψη των βασικών αναγκών του εγχειρήματος, την ανάπτυξη τεχνογνωσίας και τη μεταφορά της σε άλλα κομμάτια του κινήματος που θεωρούν πως την έχουν ανάγκη, και την παραγωγή αγαθών προς διάθεση σε δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας.

Τα εργαστήρια μέσα στα οποία συγκεντρώνονται οι γνώσεις (θεωρητικές και πρακτικές), εξελίσσονται συλλογικά με σκοπό να εξασφαλίσουν στα άτομα που τις αξιοποιούν τη δυνατότητα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Κάθε άτομο που συμμετέχει στα εργαστήρια έχει τη δυνατότητα μέσα από μια σειρά μαθημάτων να εξοικειωθεί με την ιδέα της αυτοδιαχείρισης και να εμπλακεί ενεργά στη διαδικασία παραγωγής, αναπτύσσοντας τις κατάλληλες δεξιότητες.

Για περισσότερες πληροφορίες εδω 

Είναι που αλλάζει ο καιρός...

Εγώ: Πωωω... Τι ζέστη είναι αυτή σήμερα... Έχουμε λιώσει.
Άχμεντ: Eίναι που αλλάζει ο καιρός και μπαίνει ο χειμώνας!

Ο Ύπνος Του Δικαίου

Ο Μέσκαλιν απόλαμβανε έναν ελαφρύ, απογευματινό υπνάκο ξαπλωμένος στον καναπέ, ενώ είχε αφήσει την τηλεόραση να παίζει το Raging Camels 4.

Ψευτοπαρακολουθούσε το αριστούργημα με μισόκλειστα μάτια (ή μισάνοιχτα, εξαρτάται πως θα το πάρει κανείς) και βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, φαντασιωνόμενος το γυμνόστηθο νέτο της ταινίας, να ξεπροβάλλει από τον μακρίνο ορίζοντα σε ένα ερημικό τοπίο και να τον πλησιάζει. 

Κι εκεί που είχε αρχίσει να ξερογλύφεται και να σιγοτραγουδάει "Ξέρω και μια μελαχροινή, Πολλοί την κάνουν κέφι...", ετοιμάζοντας την υπερκουλτουριάρικη ατάκα που θα την άφηνε σιξυλη... το νέτο μεταμορφώθηκε στον Λουμπουμπάμπουλα, ο οποίος ήταν ντυμένος με μια κελεμπία, είχε τη γενειάδα του βαμμένη κόκκινη, ήταν ζωσμένος με εκρηκτικά και έτρεχε κατα πάνω στον Μέσκαλιν φωνάζοντας "Ο Αλλάχ είναι ένας και ο προφήτης του εγώ (ο ίδιος ο Λούμπα δηλαδή)! Θάνατος!"