Κι-Λάϊ-Λάϊ-Ντον-Ι: "Η Καταιγίδα του Μετρίου ΙIΙ"

Μες στην μανιασμένη θύελλα, ο μυστικός εκδικητής ανοίγει γρήγορα την πόρτα της Camarro και χάνεται σαν αστραπή στον κήπο της Παγόδας του Ντον-Ι..

Εν τω μεταξύ, ο λαβωμένος ψυχικά Μάριο κάνει την υπεράνθρωπη προσπάθεια και ψελλίζει στον βασανιστή του:

‘Μωρή χαμούρα κουλτουριάρη, θα σε φτιάξω εγώ..’ ενώ αφροί αγανάκτησης τρέχουν απ’ το στόμα του..

Γκλιν-Γκλον!.. χτυπάει το κουδούνι, ποιος μπορεί να είναι μες την βροχή?

‘Ποιος ατάλαντος διακόπτει το έργο μου?’, αναρωτιέται ο Ντον-Ι ταραγμένος που η εποποιΐα του αποσυντονίστηκε από το παράφωνο κάλεσμα του αγνώστου..

‘Έλα, κυρ-Ντωώνη! Μέσα είσαι?..

‘Μα ποιος αθεόφοβος είναι? Εδώ πράττω πνευματικό έργο..’ αναρωτήθηκε ο Μουσουργός..

‘Ζητώ συγγνώμη από το κοινό, αλλά κυκλοφορούν και ακαλλιέργητοι όσο και απρόσκλητοι..’ και αποχώρησε ο Ντον-Ι να ελέγξει την είσοδο προς μεγάλη ανακούφιση του Μάριο που σταμάτησε η πιότητα, έστω για λίγο..

Παρακαλούσε να είναι ο λυτρωτής του στην εξώπορτα, αυτός που θα νικήσει τον αδίστακτο Κι-Λάϊ-Λάϊ και θα τον πάρει σ’ άλλα μέρη..

‘Κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος δεν κυκλοφορεί σ’ αυτήν την ερημιά?.... που να μην είναι λάτρης αυτού του γελοίου.. δεν μπορεί, για να έφτασε μέχρι εδώ, θα ‘χει σοβαρό σκοπό.. αυτός είναι! Ο τιμωρός του! Επιτέλους! Ήρθε η Θεία Δίκη για αυτόν τον αμαρτωλό!’ παραληρούσε μόνος του ο άμοιρος Ρομαντζέρο, ελπίζοντας στο ανέφιχτο..

‘Έλα, κυρ-Ντώνηηη!!!! Θα με φάει τ’ αγιάζιιι!!!’

‘Είναι καταπληκτικός ο σωτήρας μου.. Άκου με τι οικειότητα τον παραπλανά τον δυνάστη μου, τώρα-τώρα θα ανοίξει την πόρτα και θα τον καθαρίσει, να γλυτώσει η ανθρωπότητα!!’ συλλογιέται ο τιμωρημένος κι η ελπίδα φτερουγίζει στην καρδιά του σαν λευκή περιστερά..

‘Αντε, βρε πουλάκι μου, θα γεννήσω!!’

‘Τιιιι!!! Πως? Γιατί?.. Πλάκα μου κάνεις, μούσα μου, ναι??..’

‘Πλάκα-πλάκα, μας γκάστρωσες! Χαχαχαχαχα! Σε πειράζω,βρε κουτό!..

Γράψε τι θα γίνειειει.. να δω, μωράκι μου, τζάμπα σε εμπνέωωω??..

Αφού είσαι καλός, ζουζούνε μου, γράφε λίγο πιο γρήγορα να διαβάσει κι ο

Βασίλης, θα το σκάσεις το παιδί.. Σταλιά-σταλιά το σενάριο.. τι φοβάσαι?

‘..Μμμμ.. ε ναα..’

‘Βρε, φοβάσαι, μην γράψεις πολλά και βγεί μαλακίααα?.. Μα θα σε

αφήσω εγώ ξεκρέμαστο, αγαπούλα μου? Εδώ είμαι, η Μούσα σου!’

‘Αντε, κύριο, φτάνει σαλιαρίσματα! Τώρα εγώ μιλάει! Άντε, μέσα τώρα!.....

Εγκώ απαγγείλει!!..’ παρενέβη η γκέϊσα φανερά ταραγμένη με τα σιρόπια μας..

Σόϊ-Οϊ-Οϊ-Με

Μόνη μ’ άφησε, καλέ

Μα μινάρας δε θα γίνει

Κι ας αγάπησε εκείνη

‘..Μπουουουουύ-χουουουού! Τα το κοτώσει το παλιοτύληκοοοοοοοοοο!!!!...’

‘..Ελα, βρε γκέισα μου, κοτζάμ κοπελάρα, θα βρεις άλλον, μην τον καρτερείς..’

‘Βούβα, το ακούειει, κύριο!!!!

Εγκώ πάρει μακαίρι και τε κόπει τάκα-τάκα-τσάκυ-τσαν!!!!!..

Εγκώ ατόν τέλειειειειειει… Μπουχουχουχουουουού!!!!’

‘Ελά, βρε κοριτσάκι μου, εντάξει.. Δεν σου αξίζει, είσαι για μεγάλα πράματα..

Βρε μούσα μου, πες της κι εσύ κάτι.. διαβάζει κι ο κόσμος..’

Άντε, αριγκάτο, κτήνη!

Σόϊ, μας έκανες ζημιά, άτιμε!!