Η ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκαν τα γεγονότα στη Λιβύη, δεν άφησε περιθώρια για λεπτομερή σχεδιασμό. Η απόφαση του Συμβουλιου Ασφαλείας του ΟΗΕ για παρέμβαση πάρθηκε στο "και πέντε". Η επιχείρηση Οδύσσεια Αυγή ήταν ζωτικής σημασίας για το μέλλον της αντίστασης.
Η κυβέρνηση Καντάφι, δια στόματος του υπουργού εξωτερικών Μούσσα Κούσσα, διεξάγγειλε πάυση πύρος. Νωρίς το ίδιο βράδυ κίνησε στρατεύματα γύρω από τη Βεγγάζη, στην οποία αργότερα επιτέθηκε. Η εξαγγελία παύσης πυρός ουσιαστικά ήταν μια κίνηση ανάκτησης χρόνου και χαμένου εδάφους.
Παραθέτω απόσπασμα από μήνυμα που έλαβα την επόμενη μέρα (20/3/2011) από τη Βεγγάζη μέσω δορυφόρου:
"[...] Η χθεσινή νύχτα ήταν πολύ δύσκολη. Από τις 4 π.μ. τανκς και πυραυλοφόρα άρχισαν να κινούνται από τις Γκεμίνες προς τη Βεγγάζη, πυροβολώντας συνεχώς και τρομοκρατώντας τον κόσμο. Ακούγαμε τα ερπυστριοφόρα όταν έφτασαν στη γέφυρα του δρόμου της Πέπσι, εκεί που τους περίμενε ο επαναστατικός στρατός.
Μέχρι τις 7 π.μ. στους δρόμους έλαβαν χώρα μάχες που γινόντουσαν σώμα με σώμα. Στις 11 π.μ. οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις είχαν ανακτήσει το πάνω χέρι και οι μισθοφόροι του Καντάφι σκορπίστηκαν προς κάθε κατεύθυνση. Μέχρι τις 3 μ.μ. που το σχέδιο των συμμαχικών δυνάμεων του ΟΗΕ τέθηκε σε εφαρμογή, οι περισσότεροι είχαν συλληφθεί, κρυφτεί ή εγκαταλείψει την πόλη.
Οι αεροπορικές επιδρομές των Γαλλικών αεροσκαφών, βρήκαν τα στρατεύματα του Καντάφι εκτός της πόλης και ήταν εύκολος στόχος. Σκοπός του επαναστατικού στρατού είναι να ανακτήσει τις περιοχές ως το Ρας Λανούφ και να κατευθυνθεί προς το Σιρτ.
Το ανατολικό τμήμα της χώρας είναι σίγουρα ελεύθερο. Θα πάρει το λιγότερο όμως ένα διάστημα έξι μηνών ώστε να αποκατασταθεί κάποιου είδους ασφάλεια και τουλάχιστον διάστημα ενός χρόνου ώστε να επανέλθει η χώρα σε λειτουργική κατάσταση. Η Λιβύη δε θα είναι ποτέ ίδια ξάνα, έχει αλλάξει για πάντα. Το ίδιο και εμείς. [...]"
Όσοι στρατιώτες του Καντάφι πιάστηκαν αιχμάλωτοι ήταν μισθοφόροι από Τσαντ και το Μάλι. Οι αντιστασιακοί έχουν βαλθεί να τον ξεκάνουν και δεν κάνουν πίσω. Πόλεις όπως η Μιζουράτα δέχονται καθημερινά σφοδρές επιθέσεις, το Ζεντάν και η Ζαουία έχουν ισοπεδωθεί, ο Καντάφι επιδίδεται σε πόλεμο επικοινωνιακής προπαγάνδας αλλά οι άνθρωποι αυτοί είναι αποφασισμένοι. Οι αντικαθεστωτικοί υπερτερούν σε πλήθος και δυναμισμό αλλά ο οπλισμός τους όμως δεν συγκρίνεται με αυτόν του Κανταφικού στρατού.
Τα πάντα εξαρτώνται από το πως θα διαμορφωθούν οι στρατιωτικές ισορροπίες κι από το πως οι εμπλεκόμενες χώρες θα ερμηνεύσουν την απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ. Αν επιτεθούν σε Κανταφικές δυνάμεις προς αποφύγη νέων θυμάτων, η αντίσταση θα αποκτήσει στρατιωτικό προβάδισμα. Αν περιοριστούν στην καταστροφή αεροπορικών και ναυτικών βάσεων για εφαρμογή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, η κατάσταση δύναται να οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Η κυβέρνηση Καντάφι, δια στόματος του υπουργού εξωτερικών Μούσσα Κούσσα, διεξάγγειλε πάυση πύρος. Νωρίς το ίδιο βράδυ κίνησε στρατεύματα γύρω από τη Βεγγάζη, στην οποία αργότερα επιτέθηκε. Η εξαγγελία παύσης πυρός ουσιαστικά ήταν μια κίνηση ανάκτησης χρόνου και χαμένου εδάφους.
Παραθέτω απόσπασμα από μήνυμα που έλαβα την επόμενη μέρα (20/3/2011) από τη Βεγγάζη μέσω δορυφόρου:
"[...] Η χθεσινή νύχτα ήταν πολύ δύσκολη. Από τις 4 π.μ. τανκς και πυραυλοφόρα άρχισαν να κινούνται από τις Γκεμίνες προς τη Βεγγάζη, πυροβολώντας συνεχώς και τρομοκρατώντας τον κόσμο. Ακούγαμε τα ερπυστριοφόρα όταν έφτασαν στη γέφυρα του δρόμου της Πέπσι, εκεί που τους περίμενε ο επαναστατικός στρατός.
Μέχρι τις 7 π.μ. στους δρόμους έλαβαν χώρα μάχες που γινόντουσαν σώμα με σώμα. Στις 11 π.μ. οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις είχαν ανακτήσει το πάνω χέρι και οι μισθοφόροι του Καντάφι σκορπίστηκαν προς κάθε κατεύθυνση. Μέχρι τις 3 μ.μ. που το σχέδιο των συμμαχικών δυνάμεων του ΟΗΕ τέθηκε σε εφαρμογή, οι περισσότεροι είχαν συλληφθεί, κρυφτεί ή εγκαταλείψει την πόλη.
Οι αεροπορικές επιδρομές των Γαλλικών αεροσκαφών, βρήκαν τα στρατεύματα του Καντάφι εκτός της πόλης και ήταν εύκολος στόχος. Σκοπός του επαναστατικού στρατού είναι να ανακτήσει τις περιοχές ως το Ρας Λανούφ και να κατευθυνθεί προς το Σιρτ.
Το ανατολικό τμήμα της χώρας είναι σίγουρα ελεύθερο. Θα πάρει το λιγότερο όμως ένα διάστημα έξι μηνών ώστε να αποκατασταθεί κάποιου είδους ασφάλεια και τουλάχιστον διάστημα ενός χρόνου ώστε να επανέλθει η χώρα σε λειτουργική κατάσταση. Η Λιβύη δε θα είναι ποτέ ίδια ξάνα, έχει αλλάξει για πάντα. Το ίδιο και εμείς. [...]"
Όσοι στρατιώτες του Καντάφι πιάστηκαν αιχμάλωτοι ήταν μισθοφόροι από Τσαντ και το Μάλι. Οι αντιστασιακοί έχουν βαλθεί να τον ξεκάνουν και δεν κάνουν πίσω. Πόλεις όπως η Μιζουράτα δέχονται καθημερινά σφοδρές επιθέσεις, το Ζεντάν και η Ζαουία έχουν ισοπεδωθεί, ο Καντάφι επιδίδεται σε πόλεμο επικοινωνιακής προπαγάνδας αλλά οι άνθρωποι αυτοί είναι αποφασισμένοι. Οι αντικαθεστωτικοί υπερτερούν σε πλήθος και δυναμισμό αλλά ο οπλισμός τους όμως δεν συγκρίνεται με αυτόν του Κανταφικού στρατού.
Τα πάντα εξαρτώνται από το πως θα διαμορφωθούν οι στρατιωτικές ισορροπίες κι από το πως οι εμπλεκόμενες χώρες θα ερμηνεύσουν την απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ. Αν επιτεθούν σε Κανταφικές δυνάμεις προς αποφύγη νέων θυμάτων, η αντίσταση θα αποκτήσει στρατιωτικό προβάδισμα. Αν περιοριστούν στην καταστροφή αεροπορικών και ναυτικών βάσεων για εφαρμογή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, η κατάσταση δύναται να οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Από αυτά που ακούμε και μαθαινούμε μάλλον το πρώτο σενάριο (βοήθεια των επαναστατών από τους δυτικούς) δείχνει να συμβαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡοκαμπίλλυ, ωραία ποστς! Κράτα μας ενήμερους!