Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

To Τηλεφώνημα

Η ιστορία των παρανόμων στοιχημάτων, είχε ανησυχήσει Μέσκαλιν και Λούμπα εκατέρωθεν. Η ιστορία είχε παρατραβήξει, πόλλα ονόματα έσκαγαν στη δημοσιότητα και ο καθένας τους εκτός του ότι είχε τη φωλιά του λερωμένη, είχε ήδη και αρκετά μπλεξίματα. Ο Λούμπα, αποφάσισε λοιπόν να πάρει τηλέφωνο τον Μέσκαλιν και να βάλει τέλος στην παλιά τους διαφωνία, η οποία ήταν και η αιτία που ξεκίνησαν όλα άλλωστε. Μπας και πρόλαβει τα γεγονότα και σώσει το τομάρι του. Εξάλλου είχε κουράστει ψυχικά με όλα αυτά και ήθελε να τα βάλει πίσω του. Ο Μέσκαλιν θα ήταν ανίσχυρος μπροστά στη διαλεκτική του δεινότητα. Σήκωσε λοιπόν το ακουστικό και πήρε το νούμερο.

- Παρακαλώ;

- Έλα αγορίνα, τί χαμπέρια;

- Γεια σου Λούμπα, κουκιά σπέρνω... Eσύ;

- Εδώ κοιτάω κάτι παρτιτούρες, όσο μελετάνε τα δωδεκάχρονα στη διπλανή τάξη. Έχω παίξει στοίχηματάκι κι έστήσα την μπάντα του σχολείου. Τρία λάθη στο πρώτο μέρος και δύο στο δεύτερο.

- Μαλάκα τα έχεις θεοπαίξει ε;

- Τί να κάνω ρε αγόραρε; Αφού τα ξέρεις περνάω δύσκολα. Αυτός ο μαλάκας με έχει κάνει στην άκρη... Πρέπει να σταματήσω λέει να χορεύω κλακέτες κάθε φορά που ακούω πανκ.

- Δέσου ρε παιδάκι μου, δέσου να γλιτώσεις τον κόσμο. Και πέτα επιτέλους τις γαμημένες τις κλακέτες! Μας κάνεις ρεζίλι στον μεγάλο!

- Στ’ α@@@δια μου τον γράφω τον μεγάλο!

- Πού τον γράφεις;

- Στ’ α@@@δια μου.

- Στα ποιά σου; Τί είναι αυτά τα παππάκια που βάζεις μέσα στη λέξη ρε;

- Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Από μένα θα το βρει ο μεγάλος, του την έχω φυλαγμένη από κείνη τη μέρα που με έκανε ρεζίλι μπροστά στον κόσμο. Θυμάσαι;

- Θυμάμαι.

- Θυμάσαι;

- Θυμάμαι.

- Θυμάσαι;

- Θυμάμαι σου λέω ρε μαλάκα, τί με ξαναρωτάς;

- Μ’ αρέσει να δίνω έμφαση, δίνει έναν πιο δραματικό τόνο δεν συμφωνείς;

- Για κάτι τέτοιες μαλακίες που λες δεν συμπαθεί ο μεγάλος. Και αν θες να ξέρεις καλά σου έκανε τότε. Θα μας μπαγλαρώναν όλους με τις μαλακίες σου. Μα είναι δυνατόν να προσπαθήσεις να απειλήσεις τον σαξοφωνίστα με το πακοτίνι επειδή έπαιζε λάθος κλίμακα;

- Διαφωνείς;

- Φυσικά και διαφωνώ ρε.

- Διαφωνείς;

- Είσαι πολύ βλαμμένος τελικά.

- Περισσότερο από όσο νομίζεις.

- Σοβαρέψου και μαζέψου. Είναι περίεργοι καιροί πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

- Εγώ δε μασάω από τέτοια. Θα βγω και θα τους γαμήσω όλους. Θα παρακαλάνε για έλεος αλλά εγώ δεν θα σταματάω.

- Δώσε μου μισό λεπτό. Θα κάψω τα κουλουράκια.


Ακούγονται ήχοι ραδιοφώνου. Η Lady Gaga τραγουδάει το τελευταίο της χιτ και ο Μέσκαλιν λικνίζεται στο ρυθμό του κομματιού, πηγαίνοντας να δει αν κάηκαν τα κουλουράκια.


- Έλα ρε. Είμαι πολύ μαλάκας τελικά. Τα έκαψα. Τί έλεγα;

- Για την περμανάντ που είχες κάνει το ’89.

- Α ναι. Αφού ήταν της μόδας. Δεν γινόταν να ακούς μέταλ τότε και να μην έχεις περμανάντ. Μου λείπουν αυτές οι μέρες.

- Πράγματι. Και μιας και μου δίνεις και την αφορμή, έρχομαι και στο θέμα μου. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία. Προτείνω να βρεθούμε και να συζητήσουμε ήρεμα σαν πολιτισμένοι άνθρωποι και να λύσουμε εκείνη την παλιά μας διαφωνία.

- Άδικο είχες τότε, άδικο έχεις και τώρα! Δεν αλλάζω γνώμη!

- Παλιέ μου φίλε Μέσκαλιν, με συγχωρείς αλλά τα σύκα, σύκα και η σκάφη, σκάφη. Δεν μπορείς να τα τινάζεις όλα στον αέρα. Ούτε να με εκβιάζεις και να με λοιδωρείς. Kαι για να μην τα πολυλογώ, φέρε μου και το Χαμένο Ποστ να τελειώνουμε, γιατί αλλιώς θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα.

- Κάνε μου χάρη, Λούμπα. Ζήτα βοήθεια από κανένα γιατρό.

- Ζήτησα χθες.

- Και τί σου είπε;

- Με βοήθησε να μετακινήσω το αμάξι που είχε μείνει από μπαταρία και του έδωσα ένα φιλικό χτύπημα στη μέση. Ελπίζω να μη με παρεξήγησε γιατί πρέπει να ακούμπησα και λίγο κωλαράκι.

- Ρε άντε και γαμήσου.

- Λοιπόν, Μέσκαλιν άκουσε με προσεκτικά. Μη βγεις από το σπίτι σου και μην επικοινωνήσεις με κανέναν. Το έχει σκάσει ο Μίκυ και σε ψάχνει να σου κόψει τα δάχτυλα να τα κάνει χοτ ντογκ. Κατάλαβες;

- Κατάλαβα.

- Κατάλαβες;

- Κατάλαβα είπαμε.

- Κατάλαβες;

- Κατάλαβα;

- Με ρώτας ρε καθυστερημένε; Αφου σου είπα.

- (...Σιγή...)

- Σε κλείνω. Τα δωδεκάχρονα τσακώνονται.

- Επ, περίμενε...

Η γραμμή κλείνει.

«Ε μα τον μαλάκα τον Λούμπα, που θα μου πει ότι οι WASP είναι καλλίτεροι από τους Slayer! Νομίζει ότι μπορεί να με υπoτιμά έτσι;»

Συνεχίζεται...

4 σχόλια:

  1. Ο επίλογος ο μεταλάδικος ο σωστός με κάλυψε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ανησυχώ καθόλου. Τον έχω στο τσεπάκι!
    Το Reign in blood αποτελεί μισή ώρα thrash οργής και γαμάει είτε έχεις περμανάντ είτε όχι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πιο εσωτερικής κατανάλωσης αυτοαναφλέγεσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή