Η Εκκένωση

Εν καιρώ πολέμου, ποτέ δεν ακούς το διάγγελμα του εχθρού. Είναι ό,τι χειρότερο για το ηθικό. "Θα συντρήψω τα ποντίκια και τις κατσαρίδες που εξαπλώνουν την αρρώστια. Η Λιβύη ηγείται τριών ηπείρων: Αφρικής, Ασίας και Ν. Αμερικής. Έγω έφτιαξα την Λιβύη, εγώ θα την καταστρέψω. Η Λιβυή είμαι εγώ! Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα!" είπε στην πρώτη συνέντευξή του. Όπως ήταν φυσικό, πόλλοι φοβήθηκαν την αντεπίθεση του καθεστώτως και πολλοί θέλουν να εγκαταλείψουν. Γίνονται προσπάθειες, ξένοι γιατροί και νοσοκόμες να μεταπειστούν και να μείνουν στα πόστα τους. Ο κόσμος της Λιβυής τους έχει ανάγκη.

Η σφαγή στην Τρίπολη συνεχίζεται. Οι διαδηλωτές καίνε το "Σπίτι του Λαού" -το υποτιθέμενο κοινοβούλιο- στην Πράσινη Πλατεία. Οι νεκροί φέρεται να φτάνουν πλέον κάποιες χιλιάδες. Η κατάσταση παραμένει εκτός ελέγχου. Δύο φρεγάτες που στέλνονται να επιτεθούν στη Βεγγάζη, αποσχίζονται και πάνε στη Μάλτα, ενώ ένα ακόμα αεροπλάνο που στέλνεται στη Βεγγάζη για βομβαρδισμό, ο πιλότος το ρίχνει στη θάλασσα και πέφτει με αλεξίπτωτο. Η αεροπορία με ανακοίνωση εγκαταλείπει και επίσημα το καθεστώς.

Ο Καντάφι χάνει συνέχεια έδαφος. Η πρώτη πόλη της Δυτικής χώρας που πέφτει, στους αντικαθεστωτικούς είναι η Μιζουράτα κι ακολουθούν η Ζουάρα και η Ζαουία. Μένουν μόνο η Τρίπολη και το Σιρτ. Η Τρίπολη θα πέσει δύσκολα. Το διοικητήριο όπου διαμένει ο Καντάφι με τους γιούς του είναι κάστρο απόρθητο. Κανείς δεν έχει μπει εκεί. Φήμες λένε ότι υπάρχει τεράστια υπόγεια κατασκευή με εφτά υπόγεια. Μέσα έχει χιλιάδες στρατιώτες μισθοφόρους, τις λεγόμενες ειδικές δυνάμεις του - τον Παναφρικανικό Στρατό όπως ο ίδιος τον αποκαλεί. Μόνο με αυτούς τους πραιτωριανούς παραμένει. Όσο η Τρίπολη δεν πέφτει η κατάσταση στη δυτική χώρα παραμένει ρευστή!

Από τη Βεγγάζη μαθαίνουμε ότι ο αεροδιάδρομος έχει καταστραφεί για να αποφεχθεί πιθανή αποβίβαση μισθοφόρων. Εκκένωση θα γίνει μόνο με καράβια. H Κινεζική κυβέρνηση έχει νοικιάσει πλοία της ΑΝΕΚ με προορισμό το Ηράκλειο και μετά από κάποιες διαπραγματεύσεις παραχωρεί εκατό θέσεις σε κάθε πλοίο σε ξένους από τρίτες χώρες. Στις λίστες επιβίβασης είμαστε κι εμείς. Οι υπήκοοι κρατών της κοινοπολιτείας και οι Αμερικάνοι θα επιβιβαστούν στο πολεμικό Βρεταννικό πλοίο HMS Cumberland με προορισμό τη Μάλτα. Ενημερώνουμε τον Λίβυο προϊστάμενό μας κι αυτός αναλαμβάνει να οργανώσει την μεταφορά μας από την Ατζιντάμπια στη Βεγγάζη, απ' όπου και θα φύγουν τα πλοία. Θα μεταφερθούμε με Λίβυους οδηγούς και πολιτικά αυτοκίνητα για να μη δίνουμε στόχο. Μαζεύουμε, φορτώνουμε και ξεκινάμε. Φεύγοντας από τον καταυλισμό απ' όπου διαμένουμε, περνάμε το οδόφραγμα που έχει στηθεί για την προστασία του καταυλισμού και φυλάσσεται από αποσχισθέντες από το καθεστώς στρατιώτες, οπλισμένους με ΑΚ-47 και δυό, τρείς κούτες με έτοιμες μολότοφ. Στα check-points στο δρόμο που μέχρι τώρα ήλεγχε η τροχαία, βρίσκονται αντικαθεστωτικοί οπλισμένοι με καλάσνικοφ. Την διαδρομή προς την Βεγγάζη, την έχω κάνει πολλές φορές, τώρα μου φάνηκε τελείως διαφορετική.

Στη Βεγγάζη επικρατεί κλίμα ευφορίας! Φτάνοντας ο κόσμος πανηγυρίζει με την παλιά σημαία και μας κάνει το σήμα της νίκης. Η αυτοργάνωση που επιδεικνύουν εκεί είναι εκπληκτική. Την πόλη την λειτουργούν οι πολίτες αφιλοκερδώς. Ο δρόμος της Πέπσι είναι πιο καθαρός από ποτέ. Ενά από το παιδιά που καθάριζαν, ερωτώμενος είπε πως τώρα είναι δικά μας, πριν ήταν του Καντάφι. Πριν από μερικές μέρες, όταν μιλούσαμε στο τηλεφώνο με κόσμο που ήταν εκεί, ακούγαμε επαναλαμβανόμενους πυροβολισμούς. Τώρα οι πολίτες προσπαθούν να αποκαταστήσουν την τάξη στην πόλη τους.

Φτάνουμε στο Σουηδικό Προξενείο, το οποίο έχει μετατραπεί σε κέντρο οργάνωσης της εκκένωσης και παράλληλα φιλοξενεί ένα σωρό κόσμο που φτάνει στη Βεγγάζη από διάφορα μέρη της χώρας, προκειμένου να φύγει. Η κατάσταση είναι συναισθηματικά φορτισμένη, καθώς κόσμος που ζει κι εργάζεται χρόνια στη χώρα δεν θέλει να αποχωρήσει. Όντας εκεί, μαθαίνουμε τα τελευταία τεκταινόμενα. Η κόρη του Καντάφι, Αϊσα είναι στο αεροπλάνο για Μάλτα, το οποίο όμως δεν παίρνει άδεια προσγείωσης. Κάνει κύκλους πάνω από το νησί, μέχρι να ξεμείνει από καύσιμα και να αναγκαστεί να επιστρέψει στην Τρίπολη. Διάφοροι Ρομπέν των Δασών πηγαίνουν οπλισμένοι σε βενζινάδικα, για να βάλει ο κόσμος δωρεάν βενζίνη. Στην Κατίμπα, το διοικητήριο του Καντάφι που έπεσε στους αντικαθεστωτικούς, βρήκαν φυλακισμένους, γυμνούς κι αλυσοδεμένους στους τοίχους, ποίος ξέρει τι έχουν υποστεί. Άκουν φωνές από τα υπόγεια κι άλλων να ζητούν βοήθεια και δε μπορούν να τους βρουν. Αυτά που ακούμε θυμίζουν εικόνες Χιτλερικού καθεστώτος. Οι εικόνες που δείχνουν τα ΜΜΕ είναι εξευγενισμένες. Συζητιέται η ανάγκη να βγεί ένας άνθρωπος μπροστά, να υπάρξει ένα πρόσωπο που θα δώσει υπόσταση στο κίνημα. Λέγεται ότι κύριοι υποψήφιοι να κάνουν αυτό είναι ο Αμπτελφατάχ Γιούνες, ο πρώην υπουργός εσωτερικών που ηγήται αυτή τη στιγμή του διοικητικού σχήματος που διαμορφώνεται στη Βεγγάζη και ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης Αμπντελτζαλίλ.

Τα σενάρια που συζητούνται είναι δύο: είτε σχηματισμός ανατολικού κράτους στην Κυρηναϊκή, είτε στρατιωτική εκστρατεία προς την Τρίπολη, σαρώνοντας τη χώρα από ανατολή ως δύση. Το Σιρτ όμως, η γεννέτειρα του Καντάφι, είναι κομβικό σημείο καθώς βρίσκεται στη μέση της χώρας και παραμένει πιστό στο καθεστώς, παρ' όλο που με τους αντικαθεστωτικούς τάσσεται κι ο ξάδερφος του Καντάφι. Οι δικοί του άνθρωποι τον εγκαταλείπουν ένας, ένας. Ο ίδιος ο Καντάφι σε νέο του διάγγελμα, λέει ότι η ταραχές είναι δάκτυλος της Αλ-Κάιντα. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα δεν είναι υποκινούμενοι από την Αλ Κάιντα! Μας βοήθησαν, μας φιλοξένησαν, μας είπαν ότι πρώτα θα προστατέψουμε εσάς και μετά τους εαυτούς μας! Το πρόσχημα της Αλ Κάιντα είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, καθώς η οργάνωση είναι ο κύριος στόχος της Αμερικής τα τελευταία χρόνια. Ο γιός του Σέιφ δηλώνει, πως στην Τρίπολη δεν πρόκειται για πυροβολισμούς, αλλά για πυροτεχνήματα του κόσμου που πανηγυρίζει υπέρ του καθεστώτος, πως δεν υπάρχουν μισθοφόροι και πως οι ειδήσεις για χιλιάδες νεκρούς είναι ψέμματα. Επικοινωνιακά παιχνίδια απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να παραμείνουν στην εξουσία! Η παράνοια δεν έχει σταματημό!

Το βράδυ πάμε στο πλοίο, όπου επιβιβαζόμαστε μαζί με 3000 Κινέζους που σχηματίζουν τεράστιες ουρές. Προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη, ποίος είναι να ανέβει και ποιός όχι. Οι Λίβυοι προσπαθούν να βοηθήσουν όποιον επιθυμεί να φύγει. Είναι δικαίωμα σας λένε, είναι δική μας μάχη αυτή. Στο πλοιό επιβαβάζονται εκτός αυτών που είναι στη λίστα, μια ομάδα Βόσνιων και πενήντα Ιταλοί. Έρχονται Λίβυοι και μας δίνουν CD με εικόνες και βίντεο του τι έχει συμβεί. Να τα βγάλουμε έξω να δει ο υπόλοιπος κόσμος τι περνάνε και τι τους συμβαίνει. "Δεν έχουμε ίντερνετ, δεν έχουμε τηλέφωνο βοηθήστε μας! Ο κόσμος πρέπει να μάθει τι γίνεται!".

Οι Λίβυοι δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Αν υποχωρήσουν θα τους σκοτώσει μέσα στα σπίτια τους. "Είμαστε κάτοικοι μιας χώρας με τόσους πόρους, είμαστε μόνο έξι εκατατομμύρια και οι συνθήκες που ζούμε είναι άθλιες. Θέλουμε μια καλύτερη ζωή." Ο Καντάφι δεν θα φύγει εύκολα, αλλά οι ημέρες του είναι μετρημένες.