Ν: Έβλεπα την ταινία του Serge Gainsbourg.
A: E; Τί;
Ν: Εβραίος μουσικός που έζησε στη Γαλλία και μεσουράνησε με τις επαναστατικές για την εποχή του μουσικές. Έπαιξε διάφορα είδη μουσικής ήταν και ζωγράφος και στιχουργός και συνθέτης.
Α: Χμμ...
Ν: Είχε και διαταραγμένη προσωπικότητα.
Α: Η διαταραγμένη προσωπικότητα είναι μπόνους;
Ν: Ήταν και κακάσχημος. Είχε όμως και τις ωραιότερες γυναίκες τις εποχής και έχει γράψει το je t' aimes, που είναι πασίγνωστο αισθησιακό κομμάτι.
Α: Χμμμ...
Ν: Στην ταινία εμφανίζεται σαν ανθρωπόμορφο ξωτικό με τεράστια μύτη.
Α: Δε κατάλαβα αυτός μουσική παίζει ή είναι απλά τρελός κι άσχημος;
N: Aυτό είναι το πιασάρικο της ταινίας. Ξεκίνησε σα ζωγράφος, αλλά φυτοζωούσε. Έπαιζε πιάνο σε ένα μπαρ για να τα βγάζει πέρα, μετά το γύρισε σε σύνθεση και το τραγούδι. Έγινε κι ηθοποιός σε κάποια φάση. Ήταν πάντα κακάσχημος.
Α: Όλα τα ‘κανε δηλαδή...
Ν: Nα τη δείς.
Α: Μπα, βαριέμαι. Την απέρριψα ήδη την ταινία...
Ν: Κακώς! Αφού κάθεσαι, δες την κι απέρριψε τη μετά.
Α: Τί να κάτσω να δω; Δε βλέπω γιατί πρέπει να φάω στη μάπα τον μούγγουνα... Αλλά αυτός είναι ο σύγχρονος φασισμός της τέχνης φίλε μου, άμα δεν είσαι έκτρωμα, είσαι απολίτιστος. Ντε και σώνει εκεί... με τον άσχημο. Ας δω τη ζωή κανενός ωραίου. Είναι ανάγκη να φάμε στη μάπα τον άσχημο;
Ν: Των ωραίων τις κάνανε ταινίες στα 60ies. Τώρα είναι η σειρά των άσχημων, των κοντών και των περιθωριακών. Οι περιθωριακοί έχουν την τιμητική τους στις ταινίες της σύγχρονης εποχής!
Α: Που κολλάει πάλι αυτό;
N: Δε με ρώτησες; Εν πάσει περιπτώση, αυτή την εποχή, οι αντιήρωες και οι αντικομφορμιστές κάνουν πέρασμα από τον κινηματογράφο. Σε αντίθεση με τους καουμπόιδες.
Α: Τί σχέση έχουν οι καουμπόιδες; Θα μας τρελάνεις;
N: ‘Εχουν κάνει το πέρασμα τους από τη μεγάλη οθόνη, παρακολούθα και λίγο τι λέμε.
Α: Τα πάντα έχουν κάνει το πέρασμα τους από τη μεγάλη οθόνη και όλα ανακυκλώνονται συνεχώς. Υπάρχουν ταινίες κάθε είδους και κάθε μια έχει το κοινό της. Τώρα σου έσκασε εσένα ότι ήρθε η σειρά των περιθωριακών;
Ν: Ναι αλλά ΤΩΡΑ δεν γυρίζονται ταινίες για την άγρια δύση! Περιθωριακοί μάλλον ήταν ατυχής λέξη... αλλά οι αντιήρωες ήταν καλή. Κράτα αυτή.
Α: Ταινίες με αντιήρωες υπάρχουν πολλά χρόνια τώρα, απλά εσύ το ανακάλυψες τώρα γιατί μέχρι χθές έβλεπες κινούμενα σχέδια.
Ν: Είναι θέμα ποσότητας! Πόσοι αντιήρωες έβγαιναν και βγαίνουν και πόσοι καουμπόιδες; Eίναι σημείο των καιρών. Τώρα πουλάει η κουλτούρα κι οι ασχημομούρηδες. Αντκομφορμιστικά πρότυπα.
Α: Και ποιός σου λέει εσένα ότι ένας καουμπόι δεν είναι αντιήρωας; Τί σχέση έχει το ένα με τ’ άλλο; Υπάρχουν γουέστερν που είναι κλασσικά παραδείγματα ταινίας αντι-ήρωα. Σύμφωνοι, τα πρώτα γουέστερν είναι παραδείγματα ταινιών με κλασσικούς ήρωες τύπου Τζον Γουέιν. Ειδικά όμως από τη δεκαετία του ’60 που προανέφερες και μετά αλλάζει το πράγμα κι όχι μόνο στα γουέστερν. Οι πρωταγωνιστές έχουν ελλατώματα, είναι διεφθαρμένοι, ανήθικοι κι αμετανοήτοι αν θες. Είναι είρωνες, κυνικοί κι εκκεντρικοί. Γενικώς υπολοίπονται της χάρης του κλασσικού ήρωα. Αντιήρωες είναι ο Ταξιτζής, ο Λεόν, ο Τyler στο Fight Club, o Mad Max, ο Κλιντ Ίστγουντ στη τριλογία με τα δολάρια και το Dirty Harry. Αντιήρωες ήταν οι πρωταγωνιστές στις ταινίες νουάρ σαν το Humphrey Bogart, που παίζουν από τη δεκαετία του ’40. Γενικώς αντιήρωες είναι οι τύποι που στις ταινιές δεν επιδίδονται σε ηρωισμούς κι υιοθετουν μια στάση τύπου nice guys finish last. Και επειδή εσύ τώρα το ανακάλυψες δε σημαινεί ότι τώρα έγινε και μόδα. Άμα γουστάρεις περιθωριακούς και άσχημους δες και το Freaks που είναι όλοι έτσι. Είδες τον κουλτουρότριχα και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Οι αντιήρωες υπάρχουν πολλά χρόνια τώρα στο σινεμά.
Ν: Και σου είπα ότι οι αριθμοί τους ήταν πολύ λίγοι αρχικά, ενώ τώρα έχουν γίνει mainstream θέματα του σινεμά.
Α: Επιμένεις... οκ.
Ν: Όχι, πες που διαφωνείς.
Α: Ότι η ύπαρξη τους είναι όσο διαδεδομένη όσο και του κλασσικού ήρωα και άμεσα συνηφασμένη με τα γουέστερν που προανέφερες σαν αντιπαράδειγμα.
Ν: Ότι δεν ήταν λίγοι δε σημαίνει ότι ήταν και περισσότεροι. Δεν ήταν mainstream θεματολογία οι αντιήρωες.
Α: Κι έγιναν τώρα mainstream επειδή είδες μια ταινία με τον στραβοχυμένο, τον πορνοδιαστροφικό τον Gainsbourg;
N: Δε το είπα εγώ αυτό. Και κάθε άλλο παρά mainstream θα έλεγα ότι είναι η ταινία, ούτε καν κουλτουριάρικη είναι.
Α: Πριν από λίγο δεν έλεγες ότι ήρθε η σειρά του αντιήρωα να γίνει mainstream;
Ν: Άλλο αυτό...
