Βερ ιζ δε μουν;

Είναι πρωί, είσαι με την τσίμπλα στο μάτι και σιχτηρίζεις το σύμπαν που πάλι έπρεπε να έρθεις αξημέρωτα για δουλειά. Και εμφανίζεται καλτσοφορεμένο και σανδαλοφέρον ζευγάρι μπροστά σου. Και πας να εξυπηρετήσεις. Και σου λένε σε φριχτά αγγλικά "Βερ ιζ δε μουν;" και είσαι σίγουρος ότι κάτι δεν πιάνεις δεν μπορεί, είναι πρωί ακόμα. Και τους ζητάς να επαναλάβουν. Τσαντισμένοι σου απαντούν ότι α. σε ρώτησαν πού είναι το φεγγάρι πράγματι, β. τόσες μέρες είναι εδώ και δεν το έχουν δει μπροστά τους τι διάολο, γ. και τι συμβαίνει τέλοσπάντων με την πάρτη του.
Κάθισα και κοίταζα σα χάνος... Δεν είχα ούτε μισή απάντηση στο μυαλό μου που να μην περιέχει λίγο ουρλιαχτό, ένα επιφώνημα αγανάκτησης, ένα δε μας χέζει πολυχρόνη που δε γίναμε ευζώνοι...
Και κάπως χωρίς να γρυλίζεις τους λες μάλλον λάθος κάνουν και δεν παρατήρησαν σωστά και ότι ναι στην Ελλάδα έχουμε φεγγάρι όπως σ' όλες τις γαμημένες χώρες του κόσμου άλλωστε. Και τους εύχεσαι καλημέρα χωρίς ούτε ένα μπινελίκι με τις μαλακίες που σε ρωτάνε στις 7 παρά το πρωί...
Καλημέρα σας!