Η αρχή του τέλους για την «αγανάκτηση»;

Κατέβηκα Σύνταγμα τις τρεις από τις τέσσερις πρώτες μέρες. Αυτό που αντίκρισα χθες Σάββατο για πρώτη φορά με ξενέρωσε. Οι γνωστές φάτσες είναι και πάλι μαζί μας. Ήδη κατάφεραν να χωρίσουν στα δύο τον κόσμο «οι από πάνω» (έξω από τη βουλή) και «οι από κάτω» (πλατεία). Εκδίδουν τα γνωστά ψηφίσματα με τη γνωστή γλώσσα και το γνωστό ύφος του "αμφιθεατράρχη". Αρχίζει το ξεσκαρτάρισμα. Τα φασιστόμετρα φορτίστηκαν και σύντομα θα λειτουργήσουν με το τελευταίο upgrade opoiosdeneinaisankaimenaeinaifasistas3.1.2 εγκατεστημένο.

Με την έλευση όλων αυτών των ανθρώπων που 150 χρόνια τώρα μας προσφέρουν ευγενικά και αφιλοκερδώς τις άπειρες επιτυχημένες προτάσεις τους μαζί με την αποτελεσματικότητα και βέβαια την πολιτικοποίηση που δυστυχώς λείπει από το 95% των ανθρώπων που ατύχησαν και γεννήθηκαν χωρίς το γονίδιο της αριστερής ορθής πολιτικής σκέψης. Αλλά μην στεναχωριέστε «αγανακτησμένοι». Σύντομα θα μπορέσετε να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας ως background πίσω από κάποιο πανό που συνέταξε η Κεντρική Επιτροπή ή ακόμα καλύτερα αν πάτε σπίτι σας πάλι –όπως θα κάνουν πολλοί- θα εξυπηρετήσετε τον σκοπό ως «αντιδραστικοί», «απολίτικοι» και άλλα ωραία.

Πολύ χοντρά δε μας τα λες ρε φίλε;

Οκ. Να μερικά πράγματα στα οποία το "κίνημα" υπερέβη, συνειδητά ή ασυνείδητα, την υπάρχουσα κατάσταση και οι τρόποι που θα το ξαναγυρίσουμε πίσω:

1. Αυθορμητισμός: Ένα κάλεσμα ΧΩΡΙΣ υπογραφή και έσκασε κόσμος. Δεν χρειάστηκε 700 χρόνια ζύμωσης από τους μαθητευόμενους σεφ.

Τρόπος που θα το σκοτώσουμε: προγραμματισμός (ήδη άρχισε)

2. Άνοιγμα στην κοινωνία: Χωρίς περιορισμούς και προαπαιτούμενα κατεβαίνουν όλοι.

Τρόπος που θα ξαναγυρίσουμε στο μικρόκοσμό μας: η γνωστή "πόρτα": "δεν θέλουμε αυτούς, θέλουμε εκείνους" κτλ.

3. Ενημέρωση - αμεσότητα - διαφάνεια: Ίντερνετ, φέισμπουκ, τουίτια και δώστου. Όλα ανοιχτά και στη φόρα.

Τρόπος που θα ξανακλειστούμε στο καβούκι μας: Ξανάμανά προκήρυξη και απαγόρευση στις κάμερες.

4. Ενότητα: Όλοι ανάμικτοι χωρίς ταμπέλες.

Τρόπος που θα ξεχωρίσουμε ως πρωτοπορία: Θα στήσουμε το πανουδάκι μας και θα μαζευόμαστε από κάτω του.

5. Όχι αιτήματα (εδώ θα πέσει το μεγαλύτερο κράξιμο): Δεν υπάρχει αίτημα ούτε λίστα από αιτήματα. Το αίτημα ΕΙΝΑΙ ο καθένας μας και η λίστα ΕΙΜΑΣΤΕ εμείς. Η δημοκρατία δεν είναι η εκπροσώπηση και η συνδιαλλαγή. Είναι η συνέλευση. Είναι η συγκέντρωση. Να το πω πιο απλά: Η δημοκρατία στην Αθήνα ΉΤΑΝ η αγορά. Η αγορά δεν έβγαζε ψηφίσματα ούτε εκπροσώπους. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ. Τελεία και παύλα.

Τον τρόπο που θα βγάλουμε πάλι αιτήματα ψηφίσματα κτλ. τον ξέρουμε όλοι.

Από τη στιγμή που αιτείσαι, δίνεις στον άλλο την εξουσία να δεχθεί ή να αρνηθεί το αίτημά σου. Ήδη εκπροσωπείσαι και είσαι από κάτω.

Βιβλιογραφία:

Για το 3. ακούστε "we want the airwaves"

Για το 2. και το 4. ακούστε "we need every able asshole"

Για το 5. ακούστε "you are the government"

Τυχαίο;

Μόλις έχω γυρίσει σπίτι κουρασμένος. Ανοίγω το φατσοβιβλίο να δω μήπως πάτησε κανείς like στις 7000 αναρτήσεις που έκανα το πρωί πριν φύγω αλλά τζίφος. Βλέπω λοιπόν τη “δραστηριότητα” μιας φίλης που τη λένε Β. Το όνομά της δεν είναι απ'τα συνηθισμένα από Β. Κάνω λοιπόν ένα συνειρμό και θυμάμαι μία Β. με την οποία ήμουν καψουρεμένος στο δημοτικό, ήταν στο σχολείο μου ένα χρόνο μικρότερη.

Είχα να ασχοληθώ με την ύπαρξή της καμιά 10αριά χρόνια για να είμαι ειλικρινής. Ακολουθώ την κλασική stalking πρακτική που προσφέρει το μέσο για να δω αν είναι εγγεγραμμένη και ίσως να δω καμιά φωτό της, να δω πως είναι πλέον. Τη βρήκα αλλά δυστυχώς είχε κάτι εντελώς άσχετο για κεντρική φωτό στο προφίλ της και όλο το υπόλοιπο κλειδωμένο. Καλά κάνει το κορίτσι και προστατεύεται αν και ξέρω ότι τα υπερprive προφίλ ξενερώνουν πολύ κόσμο-όχι εμένα. Δεν έδωσα άλλη σημασία, άραξα με το καφεδάκι και το τσιγαράκι μου, surf-αρα και μετά από λίγο ετοιμάστηκα να φύγω να πάω να συναντήσω ένα φιλαράκο.

Βρισκόταν σε κυριλέ και trendy περιοχή του κέντρου στην οποία γενικά δεν πάω, θα συναντιόμασταν εκεί για να πάμε αλλού μετά. Ας μην κουράζω όμως. Περπατώντας στους δρόμους της περιοχής και κατευθυνόμενος προς το σημείο συνάντησης, βλέπω μπροστά μου τη Β.! Όχι τη φίλη από το φατσοβιβλίο αλλά την καψούρα μου από το δημοτικό! Αυτήν της οποίας τη φωτό ήθελα να δω 2 ώρες πριν. Αυτή με την οποία ουσιαστικά δεν είχαμε ποτέ επαφή.

-Εγώ: Ε! Είσαι η Β. ε;
-Β.: Ναι! Γεια, τι κάνεις;
-Εγώ: Θα σου φανεί τρελό, έχω πάθει σοκ αλλά σήμερα ακριβώς αναρωτιόμουν τι κάνεις. Είχα να σε δω και να σε θυμηθώ από εποχές σχολείου! Και είναι τρομερό, σε βλέπω μπροστά μου!
-Β.: Α, τρομερό. *
-Εγώ: Έχω πάθει σοκ λέμε!
-Β.: χαχα ναι.*



Μετά από μία μίνι τυπική συζήτηση χαιρετηθήκαμε και την έκανα για να βρω το φιλαράκο μου.
Όταν άρχισα να του λέω την ιστορία θυμήθηκα ότι κάτι παρόμοιο συνέβη πριν 3 μέρες. Μιλούσα για έναν τύπο που είχα να δω και να μάθω νέα του για καμιά 5ετία και την επόμενη μέρα τον πέτυχα στο κέντρο.

Όλα αυτά είναι τυχαία; Έτσι νομίζω!

υγ.1 Είμαι σίγουρος ότι η Β. θα με θεωρεί ψυχάκια, φαντάσου να έχεις να δεις κάποιον 10+ χρόνια και να σου λέει “σε σκεφτόμουν σήμερα”.
υγ.2 Δεν της είπα ότι την έψαξα διότι αυτό θα διόγκωνε το μέγεθος της τρέλας και του stalking
υγ.3Μήπως είμαι μέντιουμ;
υγ.4Μήπως είμαι ψυχάκιας;
υγ.5Μήπως ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑ;
υγ.6Για όποιον και όποια αναρωτιέται, παραμένει όμορφη αλλά πιτσιρίκα μου άρεσε πιο πολύ.

* απάθεια-ξινίλα κτλ.