Γιατί όχι τώρα;

Δύο τρεις μέρες τώρα όλα επιταχύνονται. To downward spiral που ζούμε φτάνει πιο κοντά στο κέντρο του κυκλώνα άρα η ταχύτητα αυξάνεται. Δημοψηφίσματα, κυβέρνηση που πέφτει από ώρα σε ώρα σε ένα συνεχές έκτακτο δελτίο. Προφανές κενό εξουσίας. Οι Ευρώπη έτοιμη να κόψει το σκοινί που μας κρατάει από το να πνιγούμε στο παρελθόν μας.

Που είναι τώρα η αριστερά; Η καθεστωτική αμήχανα ζητάει εκλογές όπως το ΛΑΟΣ και ο Σαμαράς. Σαν να σου λέει ότι όλα αυτά γίνονται για να βγάλουμε κάνα βουλευτή παραπάνω.

Όλοι αυτοί που τόσο καιρό φώναζαν «έξω η ΕΕ, έξω το Ευρώ» γιατί δεν είναι υπέρ του δημοψηφίσματος που θα οδηγούσε σε αυτή τη λύση;

Γιατί κανείς αναρχικός, αριστερός, επαναστάτης δεν καλεί σε συγκέντρωση, πορεία, έστω έναν καφέ ρε αδερφέ;

Τι έγινε; Φωνάζουμε εκ του ασφαλούς; Θέλουμε να πέσει η κυβέρνηση –αυτή και η προηγούμενη και η επόμενη- αλλά όταν πέφτει πραγματικά, δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε;

Μήπως τελικά προτιμάμε να γυρνάμε από την πορειούλα μας ή/και τα μπαχαλάκια μας και μετά να πηγαίνουμε στο ΑΤΜ και να βγάζουμε τα ευρουλάκια μας και να πηγαίνουμε για ποτό μέχρι την επόμενη καταγγέλλοντας τους όλους στο μεσοδιάστημα;

Αυτό δεν κάναν τόσο καιρό και οι ελληνάρες που μας έφτασαν εδώ; Απλά αυτοί τα τρώγαν στα μπουζούκια και όχι σε εναλλακτικές εξόδους.

To Σύστημα της Φούσκας

"At the end of day the poorest as always pay the most" - Dominique Strauss-Kahn


Αμα τα λένε αυτά από το ΔΝΤ, φανταστείτε τί γίνεται... Η οικονομική κρίση δεν είναι κάτι νέο. Ξεκίνησε με την κτηματομεσιτική φούσκα στις ΗΠΑ και την χρεωκοπία της Ισλανδίας πριν από μερικά χρόνια. Μιας κι έχουμε πιάσει οικονομική συζήτηση κι εν μέσω σχετικών αναλύσεων, έχοντας κάνει μια προσπάθεια να καταλάβω πως λειτουργεί αυτό το σύστημα, αποτυπώνω τις σκέψεις μου για όποιον ενδιαφέρεται. Ίσως υπεραπλουστευμένα, είμαι όμως σίγουρος πως θα γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, ίσως είναι καλό να αποσαφηνιστούν ορισμένα πράγματα και έννοιες ώστε να γίνει κατανοητή η γενική εικόνα. Αν μη τι άλλο, όπως την κατανοώ εγώ.

Μία από αυτές τις έννοιες, είναι η απορρύθμιση της οικονομίας. Μετά το οικονομικό κραχ των ΗΠΑ την δεκαετία του '30, η οικονομία (και συνεπώς και οι τράπεζες) ήταν αυστηρά νομοθετημένη. Τι σημαίνει αυτό... Επί της ουσίας σημαίνει ότι στις τράπεζες επιτρέπονταν να διαχειρίζονται και να επενδύουν ποσά που αντιστοιχούσαν στο ονομαστικό κεφάλαιο τους. Το οποίο και τις έκανε πολύ προσεκτικές στις κινήσεις τους. Από τη δεκαετία του '80, την εποχή Ρήγκαν κι έπειτα, ξεκινάει αυτό που ονομάζεται η απορρύθμιση της οικονομίας. Οι τράπεζες δηλαδή, δύναται να διαχειρίζονται κεφάλαια πολύ μεγάλυτερα από αυτό που τους αντιστοιχεί και η όλη υπόθεση διαχείρησης γίνεται αδιαφανής. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι δημιουργούνται τράπεζες πολύ μεγαλύτερες από πριν. Για να κατανοηθεί η συνέπεια αυτού στην οικονομία ας πάρουμε το παράδειγμα του πετρελαιοφόρου πλοίου, βλέποντας το πλοίο σαν την οικονομία και το πετρέλαιο ως το χρήμα. Το πλοίο έχει πολλές μικρές δεξαμενές που χωρίζονται με στεγανά, ώστε αν πέσει σε τρικυμία να μην υπάρχει μια τεράστια κινούμενη μάζα στο αμπάρι, αποφεύγοντας τον κίνδυνο έτσι να ντελαπάρει. Η απορρύθμιση της οικονομίας έχει ως συνέπεια την αφαίρεση αυτών των στεγανών και διαχωρισματών.

Η αρχή του τέλους για την «αγανάκτηση»;

Κατέβηκα Σύνταγμα τις τρεις από τις τέσσερις πρώτες μέρες. Αυτό που αντίκρισα χθες Σάββατο για πρώτη φορά με ξενέρωσε. Οι γνωστές φάτσες είναι και πάλι μαζί μας. Ήδη κατάφεραν να χωρίσουν στα δύο τον κόσμο «οι από πάνω» (έξω από τη βουλή) και «οι από κάτω» (πλατεία). Εκδίδουν τα γνωστά ψηφίσματα με τη γνωστή γλώσσα και το γνωστό ύφος του "αμφιθεατράρχη". Αρχίζει το ξεσκαρτάρισμα. Τα φασιστόμετρα φορτίστηκαν και σύντομα θα λειτουργήσουν με το τελευταίο upgrade opoiosdeneinaisankaimenaeinaifasistas3.1.2 εγκατεστημένο.

Με την έλευση όλων αυτών των ανθρώπων που 150 χρόνια τώρα μας προσφέρουν ευγενικά και αφιλοκερδώς τις άπειρες επιτυχημένες προτάσεις τους μαζί με την αποτελεσματικότητα και βέβαια την πολιτικοποίηση που δυστυχώς λείπει από το 95% των ανθρώπων που ατύχησαν και γεννήθηκαν χωρίς το γονίδιο της αριστερής ορθής πολιτικής σκέψης. Αλλά μην στεναχωριέστε «αγανακτησμένοι». Σύντομα θα μπορέσετε να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας ως background πίσω από κάποιο πανό που συνέταξε η Κεντρική Επιτροπή ή ακόμα καλύτερα αν πάτε σπίτι σας πάλι –όπως θα κάνουν πολλοί- θα εξυπηρετήσετε τον σκοπό ως «αντιδραστικοί», «απολίτικοι» και άλλα ωραία.

Πολύ χοντρά δε μας τα λες ρε φίλε;

Οκ. Να μερικά πράγματα στα οποία το "κίνημα" υπερέβη, συνειδητά ή ασυνείδητα, την υπάρχουσα κατάσταση και οι τρόποι που θα το ξαναγυρίσουμε πίσω:

1. Αυθορμητισμός: Ένα κάλεσμα ΧΩΡΙΣ υπογραφή και έσκασε κόσμος. Δεν χρειάστηκε 700 χρόνια ζύμωσης από τους μαθητευόμενους σεφ.

Τρόπος που θα το σκοτώσουμε: προγραμματισμός (ήδη άρχισε)

2. Άνοιγμα στην κοινωνία: Χωρίς περιορισμούς και προαπαιτούμενα κατεβαίνουν όλοι.

Τρόπος που θα ξαναγυρίσουμε στο μικρόκοσμό μας: η γνωστή "πόρτα": "δεν θέλουμε αυτούς, θέλουμε εκείνους" κτλ.

3. Ενημέρωση - αμεσότητα - διαφάνεια: Ίντερνετ, φέισμπουκ, τουίτια και δώστου. Όλα ανοιχτά και στη φόρα.

Τρόπος που θα ξανακλειστούμε στο καβούκι μας: Ξανάμανά προκήρυξη και απαγόρευση στις κάμερες.

4. Ενότητα: Όλοι ανάμικτοι χωρίς ταμπέλες.

Τρόπος που θα ξεχωρίσουμε ως πρωτοπορία: Θα στήσουμε το πανουδάκι μας και θα μαζευόμαστε από κάτω του.

5. Όχι αιτήματα (εδώ θα πέσει το μεγαλύτερο κράξιμο): Δεν υπάρχει αίτημα ούτε λίστα από αιτήματα. Το αίτημα ΕΙΝΑΙ ο καθένας μας και η λίστα ΕΙΜΑΣΤΕ εμείς. Η δημοκρατία δεν είναι η εκπροσώπηση και η συνδιαλλαγή. Είναι η συνέλευση. Είναι η συγκέντρωση. Να το πω πιο απλά: Η δημοκρατία στην Αθήνα ΉΤΑΝ η αγορά. Η αγορά δεν έβγαζε ψηφίσματα ούτε εκπροσώπους. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ. Τελεία και παύλα.

Τον τρόπο που θα βγάλουμε πάλι αιτήματα ψηφίσματα κτλ. τον ξέρουμε όλοι.

Από τη στιγμή που αιτείσαι, δίνεις στον άλλο την εξουσία να δεχθεί ή να αρνηθεί το αίτημά σου. Ήδη εκπροσωπείσαι και είσαι από κάτω.

Βιβλιογραφία:

Για το 3. ακούστε "we want the airwaves"

Για το 2. και το 4. ακούστε "we need every able asshole"

Για το 5. ακούστε "you are the government"

Αγανακτισμένοι Παντού

"Σσσσσσσς! Μην κάνετε φασαρία θα ξυπνήσουν οι Έλληνες!" έγραφε το πανό στην Μαδρίτη.

Μια σελίδα στο facebook, μια ιδέα νέων ανθρώπων, μια βοήθεια από κάποια ΜΜΕ που πρόβαλαν αυτή την πρωτοβουλία και ξαφνικά χιλιάδες βρέθηκαν στους δρόμους χωρίς κουκούλες, χωρίς μολότοφ, χωρίς κομματικές σημαίες, χωρίς πλακάτ με κομματικά συνθήματα, αλλά με μοναδική διάθεση να εκφράσουν την αγανάκτησή τους στο πλαίσιο διαδήλωσης φετίχ, με την όλη πολιτική ορθότητα που τόσο πολύ μας αρέσει να επικαλούμαστε και με μπόνους το όλο προαναφερθέν εναλλακτικό περιτύλιγμα.

Πάρα πολύ ωραία όλα αυτά. Να χαίρεσαι να τα βλέπεις. Και χωρίς να θέλω να δω αυτό που συμβαίνει αρνητικά ή επικριτικά, εκφράζω τον προβληματισμό μου:

Ε και;;; Έχετε την εντύπωση ότι ιδρώνει το αυτί κανενός ή ότι αλλάζει κάτι επείδη μαζεύτηκαν όσοι μαζεύτηκαν έξω από τη βουλή;

Θα μου πείτε πως το ότι βγαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στους δρόμους, χωρίς να τους έχει φωνάξει κανένα κόμμα και κανένα συνδικάτο, εκφράζοντας την αυθόρμητη αγανάκτηση τους είναι πολύ σημαντικό και δε δύναται να καθόμαστε στο καναπέ μας και να μην κάνουμε τίποτα με όλα αυτά που συμβαίνουν. Συμφώνω απόλυτα. Το θέμα όμως είναι τι κάνεις από εκεί και πέρα. Προσωπικά δε βλέπω πως το να μαζεύονται όσοι και να φωνάζουν κάποιους (που έτσι κι αλλιώς, δε χαμπαριάζουν) κλέφτες, έχει κάποιου είδους αντίκτυπό και που αποσκοπεί... Να κάνουν τουλάχιστον κάποιου είδους συνέλευση να στοιχειοθετήσουν αιτήματα.

"Οι Έλληνες ξύπνησαν... Τί ώρα είναι; Ώρα να φύγετε!" Ας μπει λοιπόν ο κόσμος μέσα να τους βγάλει έξω κλωτσηδών να μπει λουκέτο να τελείωνουμε.