KAΡΛ ΜΑΡΞ ΣΠΕΝΣΕΡ तोमोस I

Eνα κοριτσακι μου εστηλε προσφατα αφτο το ιμειλ.
«γεια σου χοιρωνα.ειμαι και εγω μια διασημος καλιτεχνης ενω εσυ δεν εισαι.θελω να σου διηγηθω μια ιστορια που βρηκα στο ημερολογιο της μαναζ μου τορα που πεθανε...».

Πανε χρονια.Ηταν σαβατο και απο χθες ειχαμαι αποφασηση να παμε παλι για οικογενιακο πνικνικ.Εμενα ολες αφτες οι ξενοφερτες αηδιες μου χτιπανε στα παιδικα μου νεβρα.Αλλα απο τοτε που ειχε ερθη ο θειοζ μου απο την αγκλια με την αγγλιδα και τα κσαδερφια μου και επεμενανε να παμε για πνικνικ εγινε και της μανας μας σινηθιο.Τελοσπαντον σαβατο ,ητανε φορτοσαμε το αμαξι λες και πηγεναμε μεταναστες στο ντισελντορ.Σπαστη καρεκλα,σπαστο τραπεζι,σπαστο καρεκλακι,σπαστη ψηστιερα,ολα σπαστα.
Στη διαδρομη κλασικα πραματα.μουγκα ολοι,η μανα μου κατι μονολογουσε για το καιρο,τι οραια μερα και μαλακιες.η μικρη διπλα να μου χη κανει τα νεβρα να,που επεζε ολη την ωρα με τα κοτσιδια της .ειχε παρη και ολα τα κατσαρολικα ,τις κουκλες ολες,τη πουτανα μου.
Μολις βρικαμε το ξεφοτο που αρεζε στη μαναμου σταματισαμε.Κατεβασαμε ολα τα αχρηστα πραγματα,στρωσαμε και το καρο το τραπεζομαντιλο,πετακσαμε και ολα τα ταπερ πανο .μες στη μουγκα ,να μη μιλαη κανενας .
Εγο μολις φαγαμε,θα παο μια βολτα ειπα παρα περα.παραπερα ηταν και κατι αλλες οικογενιες οχι σα και μας ,ολες με καρο τραπεζομαντηλο παντος.
Και εκη που καθομουνα .την ειδα.καθοτανε διπλα στο Ριακι.μονη με σα στο κοκκινο φορεματακι,με τις κοκινοπυρινες τουφες σα κολημενες πανο στο κεφαλι της,με τα λευκα τα ποδαρακια,μια οπτασια. Τρελαθηκα.τι μωρο εινε αφτο ειπα.πρεπη ναπαο να τις μιλησω ,αλλα να της ελεγα τι?Ασε που πρεπη να ητανε και ξενη.Τους μπαρμπιγουαιρ ντολς να τους ηξερε?
Σκεφτηκα οτι κατι επρεβε να βρω να της προσφερο,ετσι για να τη γλικανω και να διωκσω την αμηχανια μου.Τα λουλουδια που σκεφτηκα προτα,το μετανιοσα μολις τα μιρισα και καταλαβα πως μιριζαν ολα προβατιλα και κατουρλια.θα παο να της φερο κατι απο αυτα που εχουμε στο τραπεζι σκεφτηκα και αρχισα να τρεχο προς τα πισο.
Την ειχανε αρακσει για υπνο τα μοσχαρια,ο πατεραζ μου διλαδη,η μανα μου εκανε πος ελινε σουντοκου,οχι σταβρολεξα εινε μπαναλ και η μικρη περα βρεχη,ξεσκατιζε ενα μορο- κουκλα.
Κοιταο στο τραπεζομαντιλο τι να δο?τιποτα.ολα ριμαγμενα κατι αποφαγια,παντζαροσαλατες πανω στα γρασιδια.γαμο τη πουτανα μου.Ωπα! Το ματι μου πηρε πρεφα το μοναδικο αθικτο πραμα.Ητανε 4 αβγα,βραστα.ε βεβαια.Αφου ρε στην οικογενια ολοι τα σιχενοντε τα αβγα αλλα η μανα μ επιμενη καθε φορα να φτιαχνη οταν πηγενουμε πρικνικ.Για τη περιπτοση ομως ητανε οτι επρεπε.Τα βαζο σε μια χαρτοπετσετα και βουρ για το μωρο το σκανδιναβικο τι ητανε ξερο γο.
Τη πλισιαζο με αργα βηματα απο πισο μη τη φοβισω.Αφτη κατι σιγοτραγουδουσε στη γλοσσα της ,ουτε που καταλαβενα, σα να ιχε φλεματα στο λαιμο απο τα τσιγαρα ακουγοταναι.
Μολις με ειδε,εβγαλα αμεσος τα αβγα απο τη τσεπη.
«παρε,της ειπα. «τα εφερα για σενα».
«Ναιν,ναιν.ντανκε» μου ψελισε φοβιζμενα.
«μα παρε» τις λεω.καταλαβα πως ηταν γερμανη.
«ναιν.νιχτ χουνγκριχ»μου ξαναπαντα.
«τι νιχτ μορε?» τις ξαναλεω αφου ειχα παρη θαρος τωρα πια και μου εβγενε το ελλινικο φιλοτιμο.
«στα δινο εγο,παρε να φας».και τις πιανω το χερι,και βαζο το πιο μεγαλο στη χουφτα της.
Η φροιλαιν παθενη υστερια,και αμεσος αφηνει το αβγο να κιλισει κατω.τρελαθικα.εβλεπα το αβγο να κιλαει στα χωματα,να κολλανε οι κακαρατζες απο τα προβατα πανω στο ασπραδι και μου ρθε να ξερασω πανω στο κοκκινο φορεμα.δε ξερω πως μου εστριψε κσαφνικα.ηταν που σκεφτηκα και το πατερα μου ,που μας εχη πρηξη με τα λεφτα που δε φτανουν ουτε για ενα αβγο να παρουμε,ειδα και την ελια που ειχε στη μυτη και απο μακρια δε φενοτανε?
Την αρπαζο απο τις τουφες,πρεπη να της ξεριζοσα και μια,της ανοιγο το στομα με το ενα χερι και με το αλλο της εχονα τα αβγα ενα-ενα.
«τι κανης γαμο το χριστο σου?» της φωναζα με ελινικη εβγενεια. «τωρα θα τα φας ολα,εχετε εσης τετοια αβγα ρε στη γερμανια?πετας χοριατικα αβγα κατο ρε?»
3 βγα να τα καταπιη ολα το καριολακι.να μαθη.
Εδο και λιγη ωρα δε κουνιετε παντος.εχει μπλαβιαση και στο προσοπο.Εχουν μαζεφτη και κατι μαβρα συνεφα απο πανω.να και η πρωτη ψιχαλα.δε ξερω τι να κανο.απο το βαθος ακουω κατι φωνες.
Αγκελααα,αγκελααα.κομεν.βια μουσε γκιε.αγκελαααα.
Ο ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ Μ.πλησιαζη και ενας γερμαναρας.τη κανο προς το δασος εγω.ας σινεχυσει αλλος την ιστορια..
Ετσι γινανε ταπραματα χοιρονα
Η βροχη εγινε μπορα και τα μαζεψαμε ααρον ααρον.εγο καθομουνα στο πισω καθιζμα αναπαφτικα πια,ειχα απλοσει και ολα τα κατσαρολικα αφου ειχα χωρο τωρα πια.
Η μαμα και ο φαδερ μπροστα ακομα μουγκα.πιο πολυ και απο οταν ερχομασταν.
Ξαφνικα τη σιωπη σπαη η μανα.
‘αμαααν.μιπως ξεχασαμε τα αβγα πισω?»
.........
«παιδια,πηρατε τα βγα?Στελα εσυ?
.....οχι μαμα.
«Πασχαλη?»
.........
Παασχαλη σου μιλαω!’ του κανη χορις να γυριση να κοιταξει πισω.καρφομενη μπροστα απο το φοβο πως τωρα θα τρακαρουμε,τωρα θα τρακαρουμε ,τωρα θα τρακαρ...
Τοτε πεταγετε ο πατεραζ μου,πρωτη φορα που μιλουσε εκεινη τη μερα.
ΡΕ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ.ΣΟΥ ΜΙΛΑΗ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ.ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΟΛΟΑΒΓΑ?
....Ο Πασχαλης ομως τιποτα.
Ε τοτε το καταλαβανε.αλλα ητανε αργα.αποτομο φρεναριζμα,φωνες,κλαματα.αφτα θυμαμαι μετα.
Ετσι απο εκεινη τη μερα χασαμε τα Αβγα και το Πασχαλη.
Αλλα μετα απο χρονια ,τον ξαναειδα σε μια μαρκιζα.πηγα και να τον δω.100 εβρο το μπουκαλι το μπασταρδο.και ειπε πως δεν ειναι αφτος,οτι κανω λαθος.τεσπα. το κοριτσακι ομως? τον θυμοτανε καλα...
Αφτα εγραφε στο μερολογιο χοιρονα.εχη και δυο φωτογραφιες .Σου τις κανο ατατς και αφτες ,μηπως σε βοηθησουν να λυσουμε το μυστηριο γιατι εγο δε καταλαβαινο τιποτα
TA ABGA.

TO KORITSAKI..



O PASXALIS...