Στον Κώστα άρεσαν πάρα πολύ τα ρολόγια. Αποφάσισε κάποια στιγμή λοιπόν να αρχίσει να ασχολείται με το εμπόριό τους. Αφού είχε μαζέψει ένα μικρό κομπόδεμα, αποφάσισε να πάει σε ένα παζάρι όπου διάφοροι άνθρωποι πουλούσαν κι αγόραζαν διάφορα αντικείμενα.
Έστησε έναν πάγκο, έβαλε κάτι τασάκια και παλιά σπιρτόκουτα για μόστρα κι άρχισε να φωνάζει "Αγοράζω το ρολόι σας 10 ευρώ!!!" Ο Κώστας ήξερε ότι έτσι μπορεί να αγόραζε κάποια φτηνά ρολόγια για να τα πουλήσει ενδεχομένως λίγο ακριβότερα, για να ανέβει μετά επίπεδο και να "παίζει" με πιο ακριβά κομμάτια.
Το παζάρι συνεχιζόταν, πολλοί διαφήμιζαν την πραμάτια τους και άλλοι διαλαλούσαν το τι τους ενδιέφερε ν'αγοράσουν, μαζί κι ο ήρωάς μας.
Μετά από αρκετή ώρα και όντας έτοιμος να τα μαζέψει και να φύγει, εμφανίζεται κάποιος άγνωστος και του δείχνει ένα ρολόι. Τα μάτια του Κώστα γυάλισαν. Ήταν ένα ρολόι που είχε ξαναδεί κάπου και το γούσταρε πολύ, έκανε 55-60 ευρώ περίπου. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Κώστας(Κ): Ε φίλε, ξέρεις, εγώ αγοράζω φτηνά ρολόγια, για 10 ευρώ.
Άγνωστος(Α):Μόνο αυτό έχω, το βρήκα κάτω
(Κ): Και πόσα θες γι'αυτό;
(Α):16 ευρώ
Εκεί ο Κώστας βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Από τη μία μπορούσε να πει στον άγνωστο ότι το ρολόι είναι κατά πολύ ακριβότερο από αυτή την τιμή (και ίσως να μην το αγοράσει) κι από την άλλη θα μπορούσε απλά να το πάρει για 16 ευρώ.
Και αυτό έκανε. Το αγόρασε, είπαν ευχαριστώ ο ένας στον άλλο και ο άγνωστος απλά έφυγε.
Ο ίδιος απλά τα μάζεψε γρήγορα γρήγορα κι έφυγε για να μην ανακαλυφθεί η απάτη και μπλέξει.
Οι τύψεις τρώνε τον Κώστα μέχρι και σήμερα και κάθε φορά που κοιτάει το ρολόι στον καρπό του αναρωτιέται αν πρέπει να πάει να βρει τον άγνωστο και να του το δώσει πίσω.
Αλλά τελικά, πρόκειται περί απάτης;
O Κώστας δεν είναι απατεώνας, τουλάχιστον δεν μπορεί να γίνει μια τέτοια κρίση και να θεωρείται αντικειμενική. Το ζήτημα είναι οι εκάστοτε κοσμοθεωρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο ήρωας μας δεν είναι της σχολής της αλληλεγγύης ούτε της πεποιθήσεως της βοήθειας και στήριξης του συνανθρώπου, και αυτό είναι πλήρως αποδεκτό. Μεγάλη μερίδα ανθρώπων σκέφτεται "πρόβλημα σου, δεν είναι ευθύνη μου να σε προσέχω" και τυπικά έχουν δίκιο. Παραμένουν στο όριο που θέτει ο νόμος, μια παραλλαγή του "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" δηλαδή. "Ό,τι δεν είναι παράνομο δεν είναι ανήθικο".
Προσωπικά θέλω προτιμώ το "φέρσου όπως θα ήθελες να σου φέρονται" αν και πολλές φορές αποτυγχάνω να το εφαρμόσω. Θα επιστρέψω το 5ευρω που σου έπεσε, θα βοηθήσω εάν έμεινες από βενζίνη από δική σου μαλακία κλπ.
Άνθρωποι της σχολής του Κώστα που κάποιοι θα τους έλεγαν "μουνόπανα" το βλέπουν διαφορετικά και μαγκιά τους. "Δεν ποντάρω στην βοήθεια σου μην ποντάρεις στην δική μου". Fair enough.
Κατ'αρχας να πουμε ότι ο Κώστας ασχολείται με εμπόριο. Εφόσον ο άλλος του προσφέρει κάτι σε μια τιμή, αυτός απλώς αποδέχεται το deal. Η πρωτοβουλία ανήκει στον άγνωστο οπότε η αγοραπωλησία γίνεται με ευθύνη του αγνώστου και ο πωλητής είναι κι αυτός ικανοποιημένος, oπότε δεν πρόκειται για απάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι το ίδιο με το να πεις σε κάποιον: "Eπ φίλε, σου έπεσε το πορτοφόλι" ή "κατσε να σε σπρώξω να πάρεις μπρόστα". Από αυτήν την άποψη συμφωνώ με τον J.
Το ηθίκο δίλλημα όπως τίθεται είναι αν έπρεπε να μην δεχθεί την προσφορά και να τον κατατοπίσει για το τι έχει ο άγνωστος στην κατοχή του. Αυτό έχει να κάνει με επαγγελματική δεοντολογία. Αφετέρου όμως τίθεται και το ερώτημα ότι ο άγνωστος μπορεί απλώς να έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από χρήματα άμεσα και ανεξαρτήτως της πραγματικής αξίας του ρολογιού, καλύπτεται και από ένα μικρότερο ποσό.
Για να μην αποπροσανατολιζόμαστε όμως, νομίζω όμως ότι το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται στο θέμα επαγγελματική δεοντολογία.
tipota xrusi avgi na ksevrwmisei o topos.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω στο ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για απάτη από την πλευρά του Κώστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να υποστηρίξω αυτή μου την άποψη και να προσπαθήσω να συνεισφέρω στη συζήτηση θα επικεντρώσω το σχόλιό μου στο διάλογο των συναλλασσομένων:
Ο Κώστας ως έμπορος δηλώνει ξεκάθαρα το ποσό που είναι διατεθειμμένος να δώσει για κάθε ρολόι (διαλαλώντας την προσφορά του στους πιθανούς ενδιαφερομένους από τον πάγκο του) και μου φαίνεται ότι, σαν τίμιος τύπος, το επαναλαμβάνει αφού δει το ρολόι του Αγνώστου και καταλάβει την αξία του, δίνοντας ένα μήνυμα στον Άγνωστο με το σχόλιό του "Ε φίλε, ξέρεις, εγώ αγοράζω φτηνά ρολόγια, για 10 ευρώ" ότι το ρολόι που του προσφέρει κοστίζει για πιο πολλά.
Από την άλλη ο Άγνωστος, προσεγγίζει τον πάγκο του Κώστα ακούγοντας την προσφορά του. Αν δεν πρόσεξε την προσφορά του Κώστα, ήταν τυχερός γιατί ο Κώστας του το επανέλαβε! Μαζί με ένα μήνυμα προς όφελός του, που είτε "έπιασε" είτε όχι ο Άγνωστος. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Άγνωστος ζήτησε (και πήρε) παραπάνω χρήματα από όσα ήταν διατεθειμμένος να δώσει ο Κώστας!
Νομίζω ότι οι ήρωες της ιστορίας είχαν αμοιβαία κατανόηση για το τι συμβαίνει και ωφελήθηκαν και οι δύο με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Απλά, δεν είναι τόσο εμφανές το όφελος του Αγνώστου όσο του Κώστα.
ΥΓ. Άλλωστε, οι ενοχές δεν ξέρω να "τρώνε" τους απατεώνες...
Σύντροφοι το ζήτημα είναι καθαρά θέμα ανταλλακτικής αξίας. Προφανώς ο άνθρωπος που πούλησε το Rollex δεν είχε θέμα πραγματικής ανταλλακτικής αξίας διότι ίσως το βρήκε τυχαία , το έκλεψε κτλπ άρα αποτιμάται μόνο η ενέργεια της κλοπής ή της τυχαίας εύρεσης επομένως για αυτό το πούλησε σε αυτή την χαμηλή τιμή.
ΑπάντησηΔιαγραφή