Το μούδιασμα συνεχίζεται

========

Προσπάθησα να αναρτήσω το παρακάτω κείμενο σε σχόλιο αλλά μάλλον παραείναι μεγάλο. Πάμε λοιπόν old school, άρθρα στα άρθρα και θεματική στο πλάι

========

Αγαπητέ J,

Νιώθω ότι δεν έπιασες τη φιλοσοφία της ανάρτησής μου.

Φυσικά τα δεδομένα στην Αμερική είναι διαφορετικά και φυσικά η μόνη μου γνώση γι'αυτήν είναι μέσα από ειδήσεις/ταινίες/μουσική που περιγράφουν το τι συμβαίνει εκεί.

Επίσης, άρθρα όπως αυτό: https://www.yesmagazine.org/opinion/2017/09/08/my-white-friend-asked-me-on-facebook-to-explain-white-privilege-i-decided-to-be-honest/ , με κάνουν να πλησιάσω στο να κατανοήσω το που στέκομαι ως λευκός στο δυτικό κόσμο.

Αν και συμφωνώ γενικώς με την ανάλυσή σου, θα ήθελα να απαντήσω, όσο πιστεύω ότι συνεισφέρω στον διάλογο.

Παρτ Ουάν

Α)

Σίγουρα η ροές μεταναστών είναι κάτι πρόσφατο για τη χώρα που δεν έχει μια παράδοση εκατονταετιών όπως λες.

Πιστεύω όμως πως είναι ήδη στο παζάρι ως φτηνά εργατικά χέρια, υπάρχει βία απέναντί τους και από την αστυνομία αλλά και από την ακροδεξιά. Δύσκολα βλέπω αφομοίωση γιατί στην χριστιανική ταλιμπανοχώρα που ζούμε, το πρόβλημα του κόσμου πέρα από το χρώμα του δέρματος είναι και το ότι είναι “αλλόθρησκοι”.

Δεν ξέρω πόσο έτοιμη κοινωνία είμαστε για να γίνουμε πολυπολιτισμική αλλά τα δείγματα που βλέπω δεν είναι και τα πιο αισιόδοξα. Ας μην ξεχνάμε τι γίνεται στα σύνορα και τα κέντρα υποδοχής.

Επίσης το πολιτικό κομμάτι και τα κατάλοιπα του Εμφυλίου δημιουργούν μια άλλη διάκριση, αυτή της εξωτερικής εμφάνισης. Φυσικά αν φοράμε όλοι τα ίδια ρούχα, δεν φαίνεται ποιος είναι τι αλλά αν είμαι τζιβάτος με σαλβάρι και δίπλα μου ένας με κουστούμι, σκέψου ποιον θα σταματήσουν για έλεγχο.

Β)

Δεν καταλαβαίνω αν, το ότι υπάρχουν παντού όπλα, αποτελεί δικαιολογία για έναν Αμερικάνο μπάτσο να μπορεί να το τραβήξει για ψύλλου πήδημα, μάλλον έτσι είναι.

Εδώ όμως έχεις μπάτσους που οπλοφορούν, πολλές φορές με πολύ λίγη εκπαίδευση (γιατί δεν είναι όλοι οι μπάτσοι από σχολές πλέον που υποτίθεται ότι μαθαίνουν 5 πράγματα παραπάνω αλλά είναι βύσματα με ρουσφέτια), που κι αυτοί το τραβάνε για ψύλλου πήδημα. Κι αν δεν είναι πιστόλι, θα είναι το γκλομπ το οποίο το έχουν ακόμα πιο εύκολο. Και ναι, αν και δεν είναι το ίδιο με ένα όπλο, ένα δυο χτυπήματα στο κεφάλι απ'αυτό μπορεί να είναι εξίσου φονικά. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που έχουμε δει τελευταία με ωμή βία που στέλνει κόσμο στο νοσοκομείο ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να φτάσουμε σε φόνο για να δούμε το πρόβλημα.

Δική μου παρατήρηση: Στο μυαλό μου είναι πολύ πιο σαδιστικό να σπάσεις κάποιον στο ξύλο από το να τον πυροβολήσεις εξ'αποστάσεως.

Για να μην παρεξηγηθώ, είμαι πολύ πολύ χαρούμενος που δεν είμαστε χώρα που ψωνίζουμε όπλα στα εμπορικά μας κέντρα.

Παρτ Του

Δεν έχω να πω τίποτα παρά μόνο ότι έχω εντυπωσιαστεί με το ότι η ρητορική για “τα μαγαζιά που καίγονται και ότι αυτό δεν τιμά τη μνήμη του νεκρού” και στην αντίπερα όχθη το “εσείς μιλάτε για ζημιές, εμείς μιλάμε για ζωές” είναι διαχρονικά!

Παρτ Θρι.

Ο όρος “white moderate” περιγράφει αυτόν που είναι υπέρ της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης.

Τι περιγράφει όμως έναν άνθρωπο που χαίρεται όταν μία πορεία είναι συγκρουσιακή, κι ας καεί και τίποτα, αλλά για να ξεκουνηθεί από τον καναπέ του πρέπει να υπάρξει κεντρικό γεγονός;

Είναι απαθής; Είναι φοβισμένος;

Εκεί επικεντρώθηκε η αρχική μου ανάρτηση.

Έχω μια κρυφή ελπίδα ότι όσοι είχαμε κάποια πράγματα στο κεφάλι μας και συμμετείχαμε με κάποιο τρόπο στα κοινά, δεν έχουμε ξεχάσει τελείως τις ιδέες μας. Μου φαίνεται αδιανόητο για την πλειοψηφία αυτών που στα 20 ήταν αριστεροί/αναρχικοί/βάλε ό,τι θες εδώ, στα 40 να περάσουν στην άλλη μεριά. Δεν λέω, μπορεί να γίνεις πιο μετριοπαθής σε κάποια πράγματα αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι αλλάζουν τα θεμέλια της ηθικής σου.

Φυσικά μπορεί κάποιος στα φοιτητικά του χρόνια να ήταν αναρχικός επειδή είναι κάτι κουλ και φασέικο-προφανώς δεν αναφέρομαι σε αυτό το κομμάτι.

Αν όμως τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ότι δηλαδή είτε είσαι υπέρ του νόμου και της τάξης είτε απλά κάθεσαι σπίτι σου περιμένοντας “να γίνει κάτι”, πάλι άπραγος μένεις, ίσως επιβεβαιώνεται το παλιό σύνθημα που λέει ότι η σιωπή είναι συνενοχή.

Όσον αφορά τον Ζακ, πιστεύω ότι η αστυνομία ήταν συνένοχη στο φόνο. Είχαν πέσει πάνω του και τον έδερναν. Δεν ξέρω αν θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς αλλά η στάση τους ήταν δολοφονική.

Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι η Αμερική δεν είναι πολύ μακριά.

Bonus: https://www.kathimerini.gr/1080693/article/epikairothta/ellada/agora-ths-eikosaetias-gia-ta-mat