O NIKOS ΜΟΥΝΤΗΣ

Aννα ρωτιοΜουνα τοσο καιρο πιος στο Πουτσο εινε αφτος ο Νικος Μουντης που καθετε και υποβαθμιζη ότι κινητε ,ετσι από βιτσιο .Κανοντας ένα Γκουγκλ λοιπον το ονομα του ,Αννα Καλυψα κατι single ο’ νηστικο.
Το πσαρεπσα και το παραθετο.
Πάνω από 35.000 ηδονοβλεψίες, οι οποίοι, ήταν εγγεγραμμένοι σε ειδικούς καταλόγους της αστυνομίας δρούσαν κατά τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 στην Ελλάδα. Την τελευταία 30ετία πάντως – εκτός από δύο επιθέσεις στη δεκαετία του ’90 με ανθρωποκτονίες στον Λυκαβηττό και το Αττικό Άλσος – δεν διαπιστώθηκαν άλλες καταγραφές ηδονοβλεψιών.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η «Real News», από το 1950 έως το 1980 ..
..στην εν λόγω λίστα, υπήρχαν τα ονόματα του Νίκου Μουντη αλλά και του γνωστού ως δράκου του Καβουρίου, Μιχάλη Στεφανόπ..,. Σε βάρος του εκκρεμούσαν αρκετές επιπλέον επιθέσεις σε ζευγάρια...
Ηδονοβλεψίες που θεωρούσαν εαυτούς «επαγγελματίες» είχαν μάλιστα συγκροτήσει ανεπισήμως σωματείο με τα αρχικά ΜΑΤΗ (Μυστική Απόλαυση Τμημάτων Ηδονοβλεψιών). Τα μέλη – ηδονοβλεψίες συγκεντρώνονταν και αντάλλασσαν απόψεις για τους τρόπους που ενεργούσαν αλλά και τα μέτρα που έπρεπε να τηρούν ώστε να μην πέφτουν στα χέρια της αστυνομίας. Υπήρχε και έταιρο σωματείο με λιγότερα, ωστόσο, μέλη, το ΣΗΚ (Συνδικάτο Ηδονοβλεψιών Κυψέλης) το οποίο δραστηριοποιούταν στο Πεδίον του Άρεως με τόπο συνάντησης κοντινό ζαχαροπλαστείο.
Το συνδικάτο φρόντιζε κατά τις εξορμήσεις οι περιοχές δράσης να είναι χωρισμένες σε τομείς με ένα μέλος στον καθένα. Με κλαδιά και πέτρες κατασκεύαζαν κρυψώνες κοντά σε μέρη όπου σύχναζαν ζευγάρια.Την ώρα της δράσης τα μέλη δεν επιτρεπόταν να κουβαλούν αντικείμενα που δημιουργούσαν θόρυβο, όπως κέρματα και κλειδιά, φορούσαν πάνινα παπούτσια και ρούχα παραλλαγής στα χρώματα του περιβάλλοντος χώρου. Επιπλέον απαγορευόταν να καπνίζουν ενώ αν έβηχαν έπρεπε να αποσυρθούν από το σημείο που βρίσκονταν. Κατά τις ημερήσιες εξορμήσεις, χρησιμοποιούσαν στολή παραλλαγής ενώ για το καμουφλάζ χρησιμοποιούσαν κλαδιά για να κινούνται… απαρατήρητοι ως θάμνοι.
(πηγη TVXS).

Η ιστορια επαναλαμβανετε.Αφτος ο Νικος Μουντης γουσταρη να μας βλεπη να γαμιομαστε.και αφτος να μαλακιζετε με τους .φιλους του.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ YΠΟΥΡΓΟ κ. ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

Αγαπητέ κ. υπουργέ ή κ. Χρήστο Παπουτσή

Κατ’ αρχάς θέλω να γνωρίζετε ποιος σας απευθύνεται, στην περίπτωση που διαβάσετε ή σας διαβάσουν αυτό το κείμενο.

Είμαι λίγο μεγαλύτερός σας, εν τούτοις ανήκω κι εγώ στην λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου». Αλλωστε ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο τότε, έως τη στιγμή της κατάληψής του από τα τάνκς. Καταδικάστηκα σε πενταετή φυλάκιση για αντιδικτατορική δράση, με όλα τα συνεπαγόμενα προ και μετά την καταδίκη μου. Ανήκα και ανήκω σε αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε αριστερά, από πολλών ετών εκτός οποιουδήποτε κομματικού μηχανισμού. Είμαι λοιπόν ένας από τους πολλούς ανώνυμους αντιστασιακούς που δεν αναζήτησαν διέξοδο και ανταμοιβή στην πολιτική σκηνή της μεταπολίτευσης. Είμαι απόφοιτος Παν/μίου, με διδακτορικό και μεταπτυχιακές σπουδές και εξειδικεύσεις εντός και εκτός Ελλάδος. Γιά σειρά ετών διετέλεσα αντιπρόεδρος Ευρωπαικής Επιστημονικής Συνομοσπονδίας στον κλάδο μου.

Ελπίζω τώρα που «γνωριστήκαμε» έχω το δικαίωμα να σας απευθύνω το λόγο ως πολίτης και πατέρας. Ξέρετε, πολίτης, όπως αυτοί που βλέπετε από τα παράθυρά σας να δρουν και να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τη χώρα, οι οποίοι ενδεχομένως μπορεί και να διαφωνούν με τις τρέχουσες πολιτικές, κυβερνητικές ή μη. Η έκφραση της διαφωνίας, όπως και η ανάπτυξη προβληματισμού, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι αυτό που τους μετατρέπει από μέλη μιας σιωπηρής πλειοψηφίας σε ενεργούς πολίτες, αξία τιμούμενη ιδιαίτερα στους αρχαίους Αθηναίους. Την ευρύτερη κοινωνικοπολιτική κριτική ας την κάνουν άλλοι. Εγώ θα προσπαθήσω να σας εισάγω στην καθημερινότητα σχέσεων κράτους-πολίτη στον τομέα σας, σχέση που πάνω της χτίζεται γενικότερα οποιαδήποτε πολιτική, καθώς εκεί μετριέται η αξιοπιστία λόγων και έργων μιας κυβέρνησης.

Δεν θα σας έγραφα αυτή την επιστολή, αν δε μεσολαβούσαν δύο γεγονότα: Το πρώτο είναι η σύλληψη του γυιού μου κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας στη πλατεία Συντάγματος το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Το δεύτερο είναι οι επίσημες δηλώσεις σας για τη στάση της αστυνομίας σε αυτές.

Ποδοσφαιρικό Σκάνδαλο ή «μαζί τα παίξαμε»;

Μάλλον όχι.

Για να υπάρξει σκάνδαλο πρέπει να σκανδαλιστεί κάποιος. Να δει ή να ακούσει κάτι πρωτόγνωρο βρε αδερφέ; Δεν νομίζω οι περισσότεροι να εξεπλάγησαν με αυτά που διάβασαν. Μάλλον με το γεγονός ότι τα διάβασαν.

Θα επιχειρήσω εδώ μια συγκριτική ανάλυση της κατάστασης στα αθλητικά και της όλης οικονομικό- κοινωνικής κατάστασης. Βασικό μου εργαλείο η φράση “love/hate the game, not the player” ή κοινώς το ότι στην Ελλάδα κανείς δεν αγαπάει το ποδόσφαιρο αλλά πολλοί αγαπούν την ομάδα τους και το κέρδος τους.