Μία λέξη και μία ατάκα

Λοιπόν αγαπητοί και αγαπητές, έμαθα 1 λέξη και άκουσα μία ατάκα την τελευταία εβδομάδα οπότε είπα να τις καταγράψω.
Η πρώτη λέξη που πραγματικά με πόρωσε είναι "Δικαστήρια". Δικαστήρια λοιπόν είναι τα κομμάτια με τις δίκασες που πάνε τάπα. Όταν ακούτε δηλαδή οτιδήποτε μεταλλάδικο ή παρεμφερές είδος με δίκαση, είναι ένα Δικαστήριο. Δεν ξέρω από που ξεκίνησε ο όρος κι αν αυτός που μου τον είπε είναι ο πρώτος που τον έβγαλε οπότε δεν του δίνω credit ακόμα. Αν το επιβεβαιώσω, θα καταγραφεί.

Ένα μικρό παράδειγμα δικαστηρίου(από το 0.57 και μετά):



Η άλλη ατάκα που ειπώθηκε σε μία σοβαρή κουβέντα για τη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, αποδίδεται στον μεγάλο φιλόσοφο Α. D. Μανούρα, και είναι η εξής:

"Κάποτε λέγαμε προ Χριστού και μετά Χριστόν, τώρα λέμε προ Λεφτών και μετά Λεφτών"

Η ατάκα γεννήθηκε όταν θυμόμασταν τις ταινίες της δεκαετίας του '90, ταινίες με τεράστια budgets, τότε που ο κόσμος πήγαινε σινεμά και γενικότερα τότε που όλα ήταν πιο φανταχτερά και ακριβά. Τότε ήταν "η εποχή των λεφτών". Πριν απ'αυτή τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, δεν υπήρχαν τόσα λεφτά αλλά υπήρχε προοπτική γι'αυτά. Τώρα υπάρχουν λεφτά αλλά όχι για όλους. Είμαστε στο "Μετά Λεφτών".