ΛΕΣ ΚΑΛΑΝΤΑ? - ΑΠΟΔΕΙΞΗ!!

(Καλλιτεχνική πρόταση κάρτας εθελοντή αιμοδότη, δημοσιευμένη στον ημερήσιο τρύπιο frikipaideia)

ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑ - ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ !

σΕ αυτές τις δύσκολες στιγμές για την κενονία μας,
όλοι από τον ποιό μικρό ως τον ποιό μεγάλο (έλα ντε, ποιόν?) πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε,να μαζέψουμε φασούλι το φασούλι για να την περάσουουμεεε..

Οπότε με την νέα αυτή κάρτα μπαίνει μιά σειρά, να μάθουν και τα ελληνόπουλα από μικρά να μην κλέβουν γιατί θαρθει ο γύφτος και θα τα πάρει και θα τα βάλει να λύνουν άλζεμπρες χριστουγεννιάτικα.. Κακαομαθημένα!!

ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ

ΚΟΥΤΕΛΟ ΚΑΘΑΡΟ !

ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ..

Αυτός ο ΡΩκΑμπίΛυ πάλι ψέμματα λέει και παίζει με τον πόνο μας κι επειδή έχει πάει μιά βόλτα εκεί στην Μεγαλόνησο δυτικά, γράφει ότι θέλει γιατί θα τις γλυτώσει τις καρπαζές αλλά θα το πω εγώ στον Τσακ που 'ναι εκεί πέρα να του τις πάει ντυμένος κούριερ, να τις παραλάβει συστημένες ο ψεύταρος..

ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ.

Οι Μάγια τα κάναν αυτά γιατί τους τα υπαγόρεψε η Μάγια η Μέλισσα κι όποιος άλλαζε κανάλι ή κουνούσε την κεραία, τον/την/το έτρωγε το μαύρο σκοτάδι.

δΕΝ ήτανε κι αιβρωπέη και δεν ξέρανε από τηλιόραση και έτσι μέχρι να μάθουν, είχαμε δράματα.
Την τηλεόραση δεν την ξέρανε μέχρι που τους την πήγανε οι Ναιφαιλήμ.

Τα άλλα τα ξέρει ο Χοίρωνας, κι άμα φάει κάνα χοιρινό με σέλινο για να διαβάσει τα μελλούμενα στο πασαλειμένο πιάτο, θα μας τα πει και θα μας κοπεί η λαλιά..

Κι όποιος γελάσει, θα 'ρθει και θα τον πάρει ο γύφτος..

..γιατί δεν θα τρώει και το φαΐ του άμα χαζογελάει όλη την ώρα, γιατί όταν τρώνε δεν μιλάνε και γενικά θα έχει κάνει πολλά κακά πράματα χρονιάρες μέρες, άμα είναι τέτοιος και καλά θα πάθει για να μάθει και ζήσαν αυτοί καλά και μεις πρωτάθλημαααα....

Ένας Χρόνος Πριν Το Τέλος...

Νομίζω όμως ότι ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε τη μοίρα μας. Η σοβαρότητα της κατάστασης το απαιτεί. Είμαι λιγάκι συγκινημένος είναι η αλήθεια, αλλά δεν είναι πολλές οι φορές που συνειδητοποιεί κανείς, ότι σε κάτι λιγότερο από έναν χρόνο πρόκειται να βιώσουμε την συντέλεια του κόσμου. Εκτός βέβαια κι αν είσαστε δεινόσαυρος, που έχει μετενσαρκωθεί σε άνθρωπο. Για τους δεινόσαυρους η συντέλεια του κόσμου έχει ήδη έρθει πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Αυτή η συζήτηση για τους δεινόσαυρους σηκώνει βέβαια αρκετή κουβέντα. Είχαν καταλάβει τι τους περίμενε; Έκαναν κάτι για να προφυλαχθούν; Τί σκέφτηκε ο τελευταίος ζωντανός δεινόσαυρος πριν αφήσει την τελευταία του πνοή και γιατί έχουν κλείσει όλα τα Wendy’s στην Αθήνα;

Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου.

Sympathy for Αη Βασίλης

Μια τραγικά λανθασμένη εκτίμηση των πραγμάτων και της κατάστασης τον οδήγησε στην απόφαση να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα το 1998. Λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου.

Την χρονιά που το αποφάσισε πίστευε ότι έχει βρει τον παράδεισο. Δεν πέρασε πολύς καιρός για να διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Δεν μπορούσε όμως να κάνει τίποτα. Ο Άγιος Βασίλης ήταν κολλημένος για πάντα σε αυτόν τον καταραμένο τόπο. Και έτσι αναγκάστηκε να προσαρμοστεί. Υποδύθηκε τον εαυτό του τα πρώτα χρόνια μοιράζοντας ευχές στα παιδιά. Όταν τα παιδιά έπιασαν κινητά και laptop στα χέρια δεν έβρισκε πλέον δουλειά πουθενά. Κανένα παιδί δεν ήθελε να κάθεται στα γόνατα ενός άγνωστου γέρου.

Και έτσι τα χρόνια πέρασαν και το έριξε στο ποτό και τις γκόμενες. Το πλεονέκτημα του να είσαι άγιος και αθάνατος ήταν αξεπέραστο. Μπορεί να μετρούσε τα χρόνια της ζωής του σε εκατοντάδες, όμως δεν έμοιαζε πάνω από πενηνταπεντάρης και όταν ξύρισε και τα μούσια και έβαλε ρούχα της προκοπής, έγινε ακαταμάχητος.

Αλλά και πάλι, δυο τρία ποτηράκια παραπάνω τον έριχναν αναίσθητο. Και οι γυναίκες κάποια στιγμή έπαψαν να εντυπωσιάζονται από τα φτηνά μαγικά του κόλπα.

Έτσι ο Άγιος Βασίλης έμεινε μόνος του με συντροφιά μια φυσαρμόνικα. Δεν ήξερε να την παίζει αλλά του άρεσε να την κρατάει.

Στου Χωριό

Υπάρχει μια διάχυτη αγωνία αυτές τις μέρες. Το καταλαβαίνω. Θα σου μειώσουν τον μισθό. Θα σου πάρουν το σπίτι. Θα σου πάρουν το αυτοκίνητο. Φυλακή λίγο δύσκολο να σε κλείσουν, εκτός κι αν πέρασες το όριο της προσωποκράτησης για χρέη σε τρίτους. Για σένα δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Αλλά εσύ που το πρόλαβες το όριο μην αγχώνεσαι.

Ωραία θα μας πάρουν το σπίτι. Θα μας πάρουν και το αυτοκίνητο. Άντε το πολύ πολύ να μας πάρουν και τη γκόμενα. Όσο και να μη το παραδέχεται, μiα στεναχώρια που δεν μπορείς να την κυκλοφορήσεις την έχει. Κι ας λέει ότι προτιμά να κάθεται στο σπίτι και να βλέπετε DVD. Αυτό θα κρατήσει έξι μήνες και όχι παραπάνω, το ξέρετε πολύ καλά. Μετά το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι, θα πάρει το μετρό για Πειραιά και μέσα στο γλυκό καλοκαιράκι θα πάει κρουαζιέρα στα νησιά. Η κρουαζιέρα στα νησιά είναι σίγουρη γι’ αυτήν. Εσύ δεν θα συμμετάσχεις. Κάποιος άλλος ναι. Εσύ όχι. Ας μην το συζητάμε λοιπόν παραπάνω.

Επειδή λοιπόν οι μέρες είναι περίεργες και οι περισσότεροι νιώθουν ότι χάνεται η Γη κάτω από τα πόδια τους, ας σκεφτούμε λιγάκι. Τι είναι αυτό που θα χάσουμε; Είναι κάτι που έκανε τη ζωή μας καλλίτερη μέχρι τώρα; Περνάγατε καλά δηλαδή; Δεν σας έλειπε τίποτα; Ήταν όλα μια ζωγραφιστή ευτυχία που περιελάμβανε πεταλούδες που κατά λάθος μπλέκονταν στα ανέμελα μαλλιά σας;

Μαλακίες.

Και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Μαλακίες. Αυτό που έχουμε μέσα μας δεν μπορεί να το πάρει ποτέ κανένας. Όσο και να προσπαθήσουν. Όσο κι αν το πολεμήσουν. (σημείωση Δώρου Πολύβορου – φανταστικού φίλου του Χοίρωνα: Η προηγούμενη πρόταση είναι μια μαλακία και μισή. Φτηνός εντυπωσιασμός.)

Ποτέ και κανένας. Το θέμα δεν είναι όμως το αν θα το πάρουν. Το θέμα είναι αν θα καταλάβουμε εμείς ότι το έχουμε μέσα μας.

Δεν κατάφερε να το πάρει η μεγάλη μας παιδική καψούρα. Δεν κατάφερε να το πάρει ο στρατός (για τους άντρες τουλάχιστον, τώρα αν είστε γυναίκες να πούμε κάτι αντίστοιχο. Η γέννα ας πούμε. Πραγματικά δεν ξέρω). Δεν κατάφερε να το πάρει η μεγάλη μας ενήλικη καψούρα. Θα καταφέρουν να το πάρουν τώρα; (σημείωση Δώρου: Οι μαλακίες συνεχίζονται.)

Η απάντηση είναι όχι. Και το ξέρουμε. Όταν τραγουδάγατε για τη μεγάλη σας αγάπη που έφυγε, ξέρατε ότι δεν μπορεί να σας τύχει τίποτα χειρότερο. Και είναι αλήθεια. Δεν πρόκειται να σας τύχει τίποτα χειρότερο.

Και όταν λοιπόν μας πάρουν το σπίτι. Μετά μας πάρουν και το αυτοκίνητο. Το χωριό μας θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένει. Και ας μη ζήσαμε ποτέ εκεί. Δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολο. (σημείωση Δώρου: Έλεος πια)

.
.
.
.

Και αν δεν έχουμε χωριό;