Τη δεκαετία του ’60, ο πατέρας μου βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδαζε. Έκανε κολλητή παρέα με τον Φ. Εκείνα τα χρόνια, τόσο ο πατέρας μου, όσο και ο Φ γνώρισαν τις μέλλουσες συζύγους τους, δηλαδή τη μητέρα μου και τη Ν, αντίστοιχα. Η Ν λοιπόν, δε συμπαθούσε τους γονείς μου. Αυτό δεν είναι κατακριτέο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμπαθεί ή να αντιπαθεί κάποιον, για όποιο γαμημένο λόγο γουστάρει. Οι επαφές των δύο ζευγαριών ήταν πολύ συχνές και κράτησαν δεκαετίες, μέχρι τον πρόωρο θάνατο του Φ, όπου και σταμάτησαν.
Τι ήταν εκείνο που η Ν δε συγχώρησε ποτέ στον Φ;
Η Ν δε συγχώρησε ποτέ στον Φ το γεγονός ότι δε σταμάτησε να κάνει παρέα με τον κολλητό του, δηλαδή τον πατέρα μου, παρά το γεγονός ότι η Ν του το είχε «ζητήσει». Την πληροφορία αυτή την εκμυστηρεύτηκε στους γονείς μου ο ίδιος ο Φ, πολλά χρόνια πριν το θάνατό του. Το επιχείρημα της Ν ήταν συγκεκριμένο και ακούγεται συχνά, ακόμα και στα τωρινά ζευγάρια. Ακούγεται με τις ίδιες λέξεις και φράσεις, ακούγεται από άντρες και γυναίκες, ακούγεται (στα δικά μου αυτιά) το ίδιο άσχημο, ύπουλο και συναισθηματικά εκβιαστικό.
«Δεν είμαι (ΕΓΩ) η πρωτεραιότητά σου».
1. Ερμηνεία μέσω πολιτικής προσέγγισης:
Η έννοια της ιεραρχίας έχει ποτίσει τόσο πολύ τον εγκέφαλό μας, που βαθμονομούμε ακόμα και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, έτοιμοι να κατηγορήσουμε τον άλλο για λάθος σειρά στη λίστα.
2. Ερμηνεία μέσω ψυχολογικής προσέγγισης:
Είμαστε τόσο ανασφαλείς, που δεν ανεχόμαστε την απόκλιση του βλέμματος του συντρόφου μας προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση (και δεν εννοώ ερωτική).
3. Ερμηνεία μέσω κοινωνικής προσέγγισης:
Το ζευγάρι είναι ζευγάρι. Στους δύο, τρίτος δε χωράει.
4. Άλλη ερμηνεία:
Κάθε άνθρωπος έχει τη ζωή του και το παρελθόν του πριν γνωριστεί για ερωτικό σκοπό με κάποιον άλλο άνθρωπο. Επίσης, κάθε άνθρωπος έχει τις ανάγκες του, ανάγκες ανεξάρτητες από την ύπαρξη ή όχι ερωτικού συντρόφου. Κοινώς, το γεγονός ότι η Σούλα εξακολουθεί να γουστάρει να πηγαίνει για ψώνια με τις φίλες της το πρωί του Σαββάτου δε θα έπρεπε να παρερμηνεύεται από το Λάκη ως κάτι που τον θέτει σε δεύτερη μοίρα.
Λάκης: «Μα γιατί δε θέλησε να περάσουμε μαζί το πρωινό του Σαββάτου;»
εγώ: «Γιατί απλούστατα, γούσταρε να πάει για ψώνια με τις φίλες της. Το κουβέντιαζαν μέρες τώρα και ήταν η μοναδική στιγμή που μπορούσαν να συμπέσουν τα ωράριά τους»
Λάκης (σε κατάσταση παραληρηματικού νοητικού άλματος): «Αυτό σημαίνει πως επιθυμεί να βλέπει περισσότερο τις φίλες της παρά εμένα. Είμαι λιγότερο σημαντικός για τη ζωή της, συγκριτικά με αυτές!»
εγώ: «Χαλάρωσε, αγοράκι μου! Σκέψου πόση ενέργεια της προσφέρουν οι στιγμές με τις φίλες της. Σκέψου πόσο ευδιάθετη θα είναι μετά από αυτό το δώρο που θα κάνει στον εαυτό της. Στην τελική, αύριο έρχεται ένα ακόμα πρωινό της ζωής σας, το οποίο θα περάσετε μαζί. Θα προτιμούσες δηλαδή να μην πήγαινε για ψώνια και να της έμενε το ανικανοποίητο; Δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο να λειτουργούσε και εις βάρος σου/σας. Κατάλαβέ το, αγοράκι μου· δε σε τοποθετεί κάτω από τις φίλες της. Άλλο πράγμα εσύ και άλλο πράγμα οι φίλες και οι ασχολίες της!».
Το επόμενο πρωί, ο Λάκης και η Σούλα πέρασαν ένα υπέροχο πρωινό στο σπίτι τους, με καφέ στο κρεβάτι, εφημερίδα, χαβαλέ και απόψεις σχετικά με το πού θα πάνε για μεσημεριανό φαγητό.