Να Τελειώνουμε Με Την Πλατεία!

Οι εντολές ήταν σαφείς... Το Σύνταγμα έπρεπε να αδειάσει με κάθε τρόπο. Αυτό που πολλοί βλέπουμε να συμβαίνει χρόνια τώρα, έγινε ορατό και δια γυμνού οφθαλμού και στην συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου.

Οι δυνάμεις των ΜΑΤ που συνυπήρξαν ειρηνικά για 36 μέρες με τους αγανακτισμένους, στάθηκαν για μια άκομα μέρα συμπαραστάτες στον αγώνα που δίνουν οι διαδηλωτές.

Βέβαια, πολλά ερωτήματα προκαλεί και η στάση κάποιων αστυνομικών που πετούσαν πέτρες κατά διαδηλωτών, ψεκάζαν με χημικά πολίτες στο σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα, χτυπώντας ακόμη και γυναίκες χωρίς συγκεκριμένο λόγο και αφορμή. Πιθανολογείται ότι ήταν αγανακτισμένοι προβοκάτορες που εισχώρησαν στις τάξεις των αστυνομικών για να δημιουργήσουν τα επεισόδια και να σπιλώσουν την άψογη εικόνα των δυνάμεων ασφαλείας...

Κάπου εκεί και μην έχοντας άλλη επιλογή και τρόπο να αμυνθούν απέναντι στη βρωμερή προβοκάτσια των διαδηλωτών, οι δυνάμεις των ΜΑΤ που εν τω μεταξύ είχαν περικυκλωσει την πλατεία και παραταχθεί στα γύρω στενά, επιδώθηκαν σε ακατάσχετη ρίψη χημικών και ξύλο στον κόσμο άνευ διακρίσεως - σε μεγάλους, παιδιά, γέρους και τους λοιπούς πολίτες που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και ασφάλεια με την παρουσία τους εκεί. Τόσο που κρίθηκε απαραίτητο οι αστυνομικές δυνάμεις να τους κυνηγήσουν μέχρι το Μοναστηράκι και από εκεί με νέες συντονισμένες επιθέσεις μέχρι και την πλατεία του Ψυρρή.

Κάπου εδώ να αποδωθούν και τα εύσημα στους αγανακτισμένους, που η στάση τους παραμένει αξιέπαινη και παρά την διαδραματιζόμενη επίδειξη ισχύος και τα όσα άλλα έγιναν, επιμένουν να επιστρέφουν στην πλατεία.

Είναι σαφές και ισχύει λοιπόν ότι μερικοί εκ του πλήθους κάνουν συνειδητές κινήσεις να σαμποτάρουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Πώς αλλιώς εξηγήται ότι επεισόδια σημειώθηκαν τη μέρα που κατατέθηκε το μεσοπρόθεσμο στη βουλή προς ψήφισμα...

ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ...LOVE PEACE AND UNITY!

To Σύστημα της Φούσκας

"At the end of day the poorest as always pay the most" - Dominique Strauss-Kahn


Αμα τα λένε αυτά από το ΔΝΤ, φανταστείτε τί γίνεται... Η οικονομική κρίση δεν είναι κάτι νέο. Ξεκίνησε με την κτηματομεσιτική φούσκα στις ΗΠΑ και την χρεωκοπία της Ισλανδίας πριν από μερικά χρόνια. Μιας κι έχουμε πιάσει οικονομική συζήτηση κι εν μέσω σχετικών αναλύσεων, έχοντας κάνει μια προσπάθεια να καταλάβω πως λειτουργεί αυτό το σύστημα, αποτυπώνω τις σκέψεις μου για όποιον ενδιαφέρεται. Ίσως υπεραπλουστευμένα, είμαι όμως σίγουρος πως θα γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, ίσως είναι καλό να αποσαφηνιστούν ορισμένα πράγματα και έννοιες ώστε να γίνει κατανοητή η γενική εικόνα. Αν μη τι άλλο, όπως την κατανοώ εγώ.

Μία από αυτές τις έννοιες, είναι η απορρύθμιση της οικονομίας. Μετά το οικονομικό κραχ των ΗΠΑ την δεκαετία του '30, η οικονομία (και συνεπώς και οι τράπεζες) ήταν αυστηρά νομοθετημένη. Τι σημαίνει αυτό... Επί της ουσίας σημαίνει ότι στις τράπεζες επιτρέπονταν να διαχειρίζονται και να επενδύουν ποσά που αντιστοιχούσαν στο ονομαστικό κεφάλαιο τους. Το οποίο και τις έκανε πολύ προσεκτικές στις κινήσεις τους. Από τη δεκαετία του '80, την εποχή Ρήγκαν κι έπειτα, ξεκινάει αυτό που ονομάζεται η απορρύθμιση της οικονομίας. Οι τράπεζες δηλαδή, δύναται να διαχειρίζονται κεφάλαια πολύ μεγάλυτερα από αυτό που τους αντιστοιχεί και η όλη υπόθεση διαχείρησης γίνεται αδιαφανής. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι δημιουργούνται τράπεζες πολύ μεγαλύτερες από πριν. Για να κατανοηθεί η συνέπεια αυτού στην οικονομία ας πάρουμε το παράδειγμα του πετρελαιοφόρου πλοίου, βλέποντας το πλοίο σαν την οικονομία και το πετρέλαιο ως το χρήμα. Το πλοίο έχει πολλές μικρές δεξαμενές που χωρίζονται με στεγανά, ώστε αν πέσει σε τρικυμία να μην υπάρχει μια τεράστια κινούμενη μάζα στο αμπάρι, αποφεύγοντας τον κίνδυνο έτσι να ντελαπάρει. Η απορρύθμιση της οικονομίας έχει ως συνέπεια την αφαίρεση αυτών των στεγανών και διαχωρισματών.

Κατάσταση Αεναούς Χρέους...

Ξεκίνησα να γράφω ένα άλλο ποστ... αλλά εν τω μεταξύ έτυχε να πέσω πάνω σε αυτό το βίντεο οικονομοτεχνικής ανάλυσης. Είναι λίγο μεγάλο αλλά έχει αρκετό ενδιαφέρον. Πραγματεύεται και αναλύει την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση, προοπτικές και τους όρους του μνημονίου. Αφού το είδα κατέληξα ότι η χρεωκοπία δεν φαίνεται κι άσχημη προοπτική...

Οι Υιοί της Ζίβα

(κάντε click πάνω στο εξώφυλλο για να κατεβάσετε το διήγημα σε pdf και να δείτε στοιχεία επικοινωνίας του συγγραφέα)

Η κολεκτίβα του ΖΑΜ (Zero Artistic Movement)

παρουσιάζει το διήγημα με τίτλο:

Οι Υιοί της Ζίβα

«Οι περιπέτειες ενός Κινέζου στην Αθήνα του μέλλοντος»

Το παρόν αποτελεί πνευματικό αγαθό ολόκληρου του κόσμου (γήινου και εξωγήινου) και η αναπαραγωγή του είναι ελεύθερη εφόσον δεν αποσκοπεί στην εμπορευματοποίησή του. Οποιαδήποτε προσπάθεια στην αντίθετη κατεύθυνση είσθε να είναι καταραμένη για όσους το επιχειρήσουν ακόμα και για τον ίδιο το συγγραφέα.

«Ο κύριος Λι να περάσει στην αίθουσα των ανακοινώσεων», φώναξε από τον εξώστη του θαλάμου αναμονής μία γυναικεία φωνή, χωρίς να είναι διακριτή η παρουσία της από τους παριστάμενους.

Καμία κίνηση.

«Κύριε Λι, σας διατάζω εκ μέρους του Συμβουλίου. Γνωρίζουμε ότι είστε παρόν και σας υπενθυμίζουμε ότι δεν θα επιτραπεί η έξοδος σας από εδώ αν δεν ακολουθήσετε τις οδηγίες μας».

Ένας μικροκαμωμένος μελαχρινός άντρας, ασιατικής καταγωγής, έκανε δειλά δειλά βήματα και ξεχώρισε ανάμεσα στο πλήθος – αποκλειστικά ανδρών – καθώς προχωρούσε προς την αίθουσα ανακοινώσεων. Δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος για την έκβαση της υπόθεσής του, γνώριζε ότι τα ποσοστά επιτυχίας ήταν πλέον κάτω του 30% των δειγμάτων και επιπλέον οι τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι είναι ακόμα χαμηλότερα για τους ασιάτες. Όμως πριν ανοίξει την πόρτα της αίθουσας ανακοινώσεων έκανε μια αισιόδοξη σκέψη: «Υπάρχει ελπίδα».

Καλά τα λες και εσυ Πολυχρόνη

Παραθέτω το παρακάτω μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον αν και δεν το διάβασα όλο ........

Συμπέρασμα :

Σύμφωνα με τους σύγχρονους τηλεοπτικούς οικονομολογούς η καλύτερη χώρα στον κόσμο είναι η Κίνα.

Πάραθέτω:

Γιατί οδηγούν την Ελλάδα και μόνο την Ελλάδα σε εξόντωση;


Το κείμενο που ακολουθεί, παρατίθεται για προβληματισμό και εξαγωγή προσωπικών συμπερασμάτων, από την εύλογη απορία:

Γιατί οι δανειστές μας (τράπεζες τοκογλύφοι) ζητάνε επιτακτικά από την Ελλάδα την αποπληρωμή ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του χρέους της, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν τα στραβά μάτια για άλλες χώρες των οποίων το χρέος δεν είναι απλώς μεγαλύτερο, αλλά μερικές φορές είναι και πολλαπλάσιο του Ελληνικού;..

Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με τους δανειστές μας:
Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.
Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;
Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.

Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος

Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Mετακόμισε στην Νορβηγία κάποιος πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του; (Και σε ποιόν τα χρωστάει τελικά;)

Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Εάν θέλετε να δείτε (καλύτερα) τα χρέη όλων των χωρών, τότε επισκεφθείτε αυτόν τον χώρο:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

Η Επίθεση Των Απάτσι

Αφού πέρασαν αρκετοί μήνες όπου κυβερνητικές κι αντικαθεστωτικές δυνάμεις έπαιζαν κυνηγητό μεταξύ Βεγγάζης και Σύρτης, και με την έλευση των Αγγλογαλλικών ελικοπτέρων Απάτσι, η κατάσταση στη Λιβύη δείχνει να έχει σταθεροποιηθεί και η πλάστιγγα γέρνει υπέρ των επαναστατικών δυνάμεων. 120 ανώτεροι αξιωματικοί του Κανταφικού στρατού λιποτάκτησαν, διέφευγοντας μέσω Τυνησίας για Ιταλία, εγκαταλείποντας το στράτευμα, ενώ και οι μισθοφορικές δυνάμεις έχουν εξουδετερωθεί σε μεγάλο βαθμό.

Η γράμμη του μετώπου είναι στη Μπρέγκα, την οποία έχουν περικυκλώσει οι αντικαθεστωτικοί. Στην πόλη είναι εγκλωβίσμένοι 5000 Λίβυοι στρατιώτες Κανταφικοί από τη Σέμπχα (περιοχή στα νότια που είναι ακόμα πιστή στο καθεστώς), όλοι μεταξύ 19 και 24 χρόνων. Ο Καντάφι έχει δημιουργήσει ζώνη θανάτου (όποιος οπισθοχωρεί πυροβολείται από τους δικούς του) μερικά χιολόμετρα δυτικά, ενώ τους έχει αφήσει χωρίς τροφοδοσία και χωρίς αυτοκίνητα. Το Εθνικό Συμβούλιο των επαναστατών διστάζει να δώσει εντολή επίθεσης στην πολή, καθώς δεν θέλουν να χυθεί Λιβυικό αίμα. Τους περιμένουν να παραδωθούν. Αυτοί προσπαθούν να το σκάσουν καθημερινά σε μικρές ομάδες μέσα από τις γραμμές των αντιπάλων. Η πλειοψηφία τους συλλαμβάνεται από τις επαναστατικές δυνάμεις και τοποθετούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι να τελειώσει η ιστορία. Τουλάχιστον εκεί δεν αποτελούν κίνδυνο για κανένα, οι συνθήκες είναι βιώσιμες κι έχουν τροφή και νερό.

Η τάξη, στην Ατζιντάμπια που είναι στα χέρια των αντικαθεστωτικών, έχει αποκατασταθεί όπως και στην υπόλοιπη Κυρηναϊκή. Οι πρόσφυγες από την Ατζιντάμπια που ως τώρα φιλοξενούνταν σε καταυλισμούς και σχολεια της Βεγγάζης, πήραν εντολή να επιστρέψουν στη πόλη τους. Η Μιζουράτα με την ενίσχυση δυνάμεων από τη Βεγγάζη, οι οποίες έφτασαν με αλιευτικά σκάφη και την υποστήριξη του ΝΑΤΟ είναι πλέον ελεύθερη. Οι Μιζουρατιανοί προσπαθούν να ενισχύσουν με τη σειρά τους τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις στα βουνά γύρω από την Τρίπολη όπου αυτή τη στιγμή λαμβάνουν χώρα οι μάχες. Παρ' όλ' αυτά η Σύρτη διατηρεί τη στάση της και παραμένει πιστή στο καθεστώς χωρίς όμως να επιτίθεται στις αντίπαλες δυνάμεις.

Η στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Τρίπολης βομβαρδίζονται καθημερινά από τα Απάτσι των Νατοϊκών δυνάμεων. Και μέρα πλέον, ενώ το τοίχος της Αζαζία έχει γκρεμιστεί. Η πόλη βρίσκεται ακόμα ύπο κρατικό έλεγχο αλλά οι διαδηλώσεις κατά του Καντάφι έχουν ξεκινήσει και πάλι. Ο ίδιος ο Καντάφι μετά την αποτυχία του Νοτιαφρικανού Προέδρου να τον πάρει μαζί του, φημολογείται ότι κρύβεται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από τζαμί σε τζαμί, χώρους που δεν υπάρχει περίπτωση να βομβαρδιστούν. Το σενάριο που κυκλοφορεί είναι ότι θα κρύβεται από χωριό σε χωριό, μέχρι να τον πιάσουν. Ο γιός του Σέιφ είναι άφαντος αρκέτες μέρες τώρα κι αυτός.

Α small tribute to a big star

apoklistikotita gia olous tous tractarians!created by Karaka and A Friend!(o deyteros idrose sto pliktrologio,o allos elege oti tou kateyene)to apotelesma....yperparagogi!kalos irthes mori koufala....enjoy!

Αγανακτισμένοι Παντού ΙΙ

Το κίνημα των «Αγανακτισμένων» διχάζει. Διχάζει όχι ΜΜΕ και κόμματα, αλλά ανθρώπους που έχουν άποψη και κριτική σκέψη.

Η μία άποψη σε γενικές γραμμές αναφέρει: «Το κίνημα των "Αγανακτισμένων" είναι ό,τι πιο ωραίο συνέβη τα τελευταία χρόνια. Δεν έχει κομματική ταμπέλα και ταυτότητα, δεν είναι καθοδηγούμενο, είναι αυθόρμητο, είναι ειλικρινές, δεν είναι βίαιο, έχει μαζική απήχηση και βρίσκει ανταπόκριση σε όλες τις ηλικίες κι όλες τις κοινωνικές τάξεις. Επιπλέον έχει όραμα και μπορεί να καταλήξει στην πραγματική δημοκρατία. Οι δράσεις τους διεξάγονται σε δημόσιους χώρους και διέπονται από δημοκρατικό χαρακτήρα με την έννοια της αρχαίας ελληνικής αγοράς και τον δημόσιο διάλογο.»

Η άλλη άποψη, λέει: «Μπορεί να μοιάζει ωραίο, αλλά δεν οδηγεί πουθενά. Μια αντίδραση που έγινε της μόδας είναι και θα περάσει εύκολα. Δεν έχει ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο κι όταν πάψει να είναι της μόδας, θα καταρρεύσει. Αγανακτώ σημαίνει πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Είμαι δέσμιος των εξωτερικών επιρροών και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό.»

Και τα δύο έχουν βάση. Ισχύει δηλαδή ότι ο τρόπος με τον οποίο ξεκινά και λειτουργεί το κίνημα των «Αγανακτισμένων» είναι ο ιδανικότερος για να ξεκινήσει σήμερα μια λαϊκή αντίδραση, δημιουργώντας την αίσθηση του συμμετέχειν. Το κατά πόσο χρειάζεται μια περαιτέρω οργάνωση ή σκεπτικό για να αναγκάσει αυτούς που σηκώθηκαν από το καναπέ τους και βγήκαν στους δρόμους, να αντιληφθούν ότι αυτό που κάνουν έχει νοήμα, είναι κάτι που ο χρόνος και οι καταστάσεις θα το δείξουν.

Ποτέ δεν μου άρεσε να είμαι σύμφωνος από την αρχή με κάτι χωρίς να το μελετήσω, να το εξετάσω και να δω όλες τις παραμέτρους. Η υπερβολική ανάλυση όμως, αφενώς φέρνει την παράλυση, αφετέρου μπορεί να αλλοιώσει τον τρόπο αντίληψης των καταστάσεων, αλλά πείτε μου κι εσείς τί να κάνω...

Εν τέλει, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι σε γενικές γραμμές μ’ αρέσει αυτό που βλέπω να συμβαίνει. Κατέληξα βέβαια μετά από αρκετές μέρες. Είχα τις αμφιβολίες μου για τα κίνητρα και το σκεπτικό. Ακόμη τις έχω αλλά δεν μπορώ παρά να πιστέψω ότι η πλειονότητα του κόσμου που κατακλύζει κάθε μέρα το Σύνταγμα, βρίσκεται εκεί γιατί η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και απλά νιώθει ότι δε πάει άλλο.

Το μήνυμα και το τι πρέπει να γίνει είναι πλέον ξεκάθαρο. Αυτοί που βρίσκονται μέσα στο μεγάλο κίτρινο κτίριο, θα πρέπει να φύγουν. Και μη ρωτήσετε αν αυτοί που θα έρθουν μετά θα κάνουν κάτι καλλίτερο... Πιθανότατα όχι, αλλά ένα πράγμα που πρέπει να ξέρει κανείς είναι πως όταν δεν σε θέλουν κάπου, φεύγεις. Εν προκειμένω το ποιός θα έρθει μετά ή τι θα γίνει μετά, να μην έχει τη δεδομένη πολύ σημασία...

Σε πολιτικό επίπεδο δεν μπορώ να βρω τις συγκεντρώσεις κάτι περισσότερο από χρήσιμες και συμπαθητικές. Χρήσιμες γιατί στέλνουν το μήνυμα στους πολιτικούς ότι ο κόσμος δεν τους αντέχει και το ψέμματα τελείωσαν, μια και στην περίπτωση του Συντάγματος η συγκέντρωση γίνεται έξω από το μαγαζί «Η Ωραία Βουλή», και συμπαθητικές γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν και δεν άφησαν να τους καπελώσουν οι γνωστοί εργατοπατέρες και συνδικάλες ή έστω οι κουκουλοφόροι «γνωστοί-άγνωστοι». Πολιτικά, όμως πάντα, βρίσκω τις συγκεντρώσεις σχετικά μικρής σημασίας.

Σε κοινωνικό επίπεδο τα πράγματα είναι αλλιώς. Η δυναμική που αναπτύσσεται είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Οι συγκεντρώσεις και ο ανοιχτός διάλογος, η καταγραφή και δημοσιοποίηση των θέσεών βοηθούν στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης, διαμορφώνοντας την αίσθηση και την πρακτική του συμμετέχειν ενεργά στις κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες. Ουσιαστικά το κίνημα αυτό αγανακτεί σχετικά με τις εξελίξεις στην κοινωνία, όπως το δικαίωμα στην εργασία, την εκπαίδευση κι άλλα συναφή που συμβάλουν στην ανάπτυξη και διατήρηση μιας ικανοποιητικής ποιότητας ζωής. Μπορεί να ερμηνευτεί αν θέλετε ως μια κοινωνική μετάβαση πολιτικής δραστηριότητας από την πλήρη αποχή και μοιρολατρεία σε ένα είδος αρντητικής παθητικότητας, απέναντι στις δεδομένες καταστάσεις που επικρατούν – ας ελπίσουμε πως θα οδηγήσουν και σε μια συνειδητότητα ως και προς το πλαίσιο που τις παράγει.

Το θέμα είναι ότι τέτοιες καταστάσεις δεν υπάρχουν κάθε χρόνο. Το κατά πόσο θα έχουν αντίκτυπο ή θα καταγραφούν ως ένα απλό System Error το οποίο θα αντιμετωπιστεί και εξουδετερωθεί από το ευρύτερο σύστημα αφήνοντας μόνο την εντύπωση ότι οι πολίτες έγιναν λίγο πιο ενεργοί μένει να φανεί. Το «κίνημα» ως έχει προς ώρας, δεν μπορεί να ανατρέψει ισορροπίες. Επιτυχία θα είναι να δημιουργηθεί ένα αυτοκαθοριζόμενο κοινωνικό σύνολο, όχι απλώς αγανακτισμένο λόγω συνθηκών, αλλά αποφασισμένο. Το πραγματικό κέρδος είναι η συμμετοχή και η συνδιαμόρφωση κι ενδεχομένως αυτά που προσάπτωνται κατά των "Αγανακτισμενών" να αποδειχθούν και το καλλίτερο όχημα κοινωνικής ενότητας ώστε να προκύψει ή να διαμορφωθεί κάτι καινούργιο μεσα από όλα αυτά.

ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΤΟΦΛΑ PUNK

http://www.converse.com/#/products/Shoes/ChuckTaylor/522255

Η νέα μόδα σύντροφοι για αγανακτησμένους και βολεμένους